Mahi, mesele e tregime të shkurtëra nga libri në proces për Turjakën
20 mahi e mesele
- Ja pash plumin kur dul pi voes
Baba, Ukë Imeri si i ri ka shkue çaban me ballica*) me Sadri Shaqën*), kusheri.
Ni ditë baba e kish pas marrë dhe bacën Dulë*) me gjâ. Kur ungjen*) me hânger bukë e djath, i shtin do voe të pulave me i pjekë që i kishim marrë sa i kishi bâ pulat.
E kallin zjemin e i mlojjnë voet me zharavë e prush por harrojnë me i cikrue. Kur dojnë me i hjekë voet nga prushi, ato kërcasin si me kânë pushkë. Baca Dulë kur e nin krismën kcen përpjetë:
- Baca Ukë, pasha Zotin e pash plumin kur dul pi voes*)
- Sinan, qysh âsht Ismeti, a pe merr gjumi…?
Kur i fillova studimet për Letërsi në Prishtinë, më 1975 e mora edhe Ismet Ali Bytyqin*) me vete. Me Ismetin, kemi qenë shkollë e kemi punue bashkë, dy vitete e para kur filluam me punue si mësues.
Kur unë vija në shtëpi, në Turjakë me i la, nrru e arrnu teshat*), rrugën e kisha kah shtepia e Ismetit në Lubizhdë. Baci Ali, baba i Ismetit si me shihte me pyeste për Ismetin
- Qysh është Ismeti, a pi hahet buka dhe e pe merr gjumi? Unë i thojsha:
- Po Vallahi o baci Ali, gjumi nata s`pi del, edhe ditën pa flen. Edhe buka pi hahet, ka dy bukë n’ditë.
Për mësim, nuk me pyeste.
Kur i tregoja Ismetit ai me thonte:
- Pse bre Sinan me i ke kallxu bacit Ali?
- Jedec
Nebi Salihi i katunit Lubizhdë, a kânë ni burrë i urtë, fukara, han e dan. Shpinë e ka pas ngat shkollës. Ai e ka pas ni behane. Nëse dikush e prekte me dorë e i thonte jedec*), ai ngante mas atij që ja ka hi tej kur e zinte. E ne, si fëmijë që ishim, kishim kohë, kur shkonim n`shkollë, te dyert e pritshim tej t`na sheh a nin e del Nebihi. Kur na vetke:
- Shka pa doni, ne ia hinim, e preknim pakëz me dorë, iknim e i thonim:
- Jedec. Nebihi i ngratë ngante mas neve, e dishke edhe setrën por nuk mund të na zinte se ne iknin e nganim më shpejtë se ishim të rinj.
- Për kur pi run krânet e thata?
(Motërzim)
Kishin pas shku do musafirë n`Bubel. At vit kish marrë dimen i shtirë*). Ish pas ra borë e madhe e t`tfoftin nuk e n`shonte*) hyqmnin.
Kur u qun musafirët n`sabah, i zoti shpisë pa don me kallë zjemin por nuk kallej Ai kish pas do krane t`thata*) e nuk i shtike po kish dalë në aborr e kish marrë do dushk t`thatë e t`lagtë. Veç ia kish hjek borën e i shtike në axhak, Iu frynte, po dushki bânte tim e nuk i qitke flakë.
Dikur njani pi mysafirëve pi thotë:
- Pse bre burë nuk pi shtin kranet*) e thate po pa munohesh me dushkë të lagtë?
- Eee, kto pi tuaj per naj dirë t`zorit.
- Pse a ka naj ditë ditë ma t`zorit se kjo e sodit a?
- Qitja qenit … oj grue, nese nuk e bân djalë
Ni burrit t’katunit t’Hasit Zoti nuk i kish pas falë djalë, veç qika kish pas, ni kerr. Gruen e kish të mirë si Zoti qysh din me falë, dylber e të meçme.
Mas disa vjetëve e mas shumë qikave qi ju kish falë Zoti, gruen e kish pas apet me yzer*) me ymyd*) qi pe gjâjnë djalë, ishin gzue. Ai e qon gruen n`spitalin e Prishtinës.
Në spitalin e gjinekologjisë, nuk i lejonin burrat me hi në dhomat ku janë lehonat, nuk lejoheshin vizita për burra. Shumica e burrave, kur shkonin nga katunet mi pa gratë, nëse gratë nuk mund të zbrisnin poshtë, burrat dilnin kah ana mrapme e spitalit dhe thirrnin me sa zâ që kishin gratë e tyne. Atëherë dilte n`dritare ajo që e thirrte burri e folte.
Ai burri ish kânë pakë hajgarexhi e pi thotë grues:
- Nëse nuk e bân djalë, qitja … qenit e mas hajde mu n`shpi!*)
- I zhdrypi pi bshtit
Njani ish kanë kabahtgji e bajke shpesh probleme. Niherë, n`odë të burrave njani pi pleqëve pi thotë:
- Boll mâ, lej t`zezat!*) e mas u bân axhami*). Por ai vazhdonte me t`veten.
Kur ni dite e zunë me pelë për dore, i thanë:
- Pse bâne?
- Jo, unë s`kam bâ kurgja.
- Na t’zumë se ti i zhdrype pej bishtit!*)
- A zabel e kini mjellë odën a, bre nânen jau q …
Ukë Topi*), âsht njâni nga personazhet më fatkeq të tregimeve popupullore në rrethin e tonë, Llapushë.
Ni odë t`vjetër ku rrishin burrat, kallxonte baba Imer a kânë ni dyrek midis odës. Uka dilte shpesh natën për yzër e si oda e huj, nuk iu ka kujtu qi oda e ka ni dyrek midis odës. Kur qohet natën, Uka i mshon me kry dyrekit t`odës saqë oda u dridh sepse oda ishte e marume me thupra dhe e lyme me lloq e me bagla për mu nxe ma kallaj*)
- Uh nânen e nânen po a zabel*) e kini mjellë k`tua?
- Sa të dulen Ukë?
Ukë Topi i runte lopët e Turjakës, Damanekut e katuneve tjera, tej në Bellenicë e Lladrofc, prej ditës së Shën Gjergjit deri në Shën Mitër, 6 muaj. Për këta muaj merrte ni rrogë të vogël. Kur i binte Uka gjâen në minges*) ose në akshum, ungjej e hante drekën e darkën bashkë me të zotin e shpisë, me gra, reja e me qika. Pi Ukës nuk kishin havale*).
Niherë, sofra ish kthy me hânger bukë e Uka nuk hante po i ngjihke sa gra e burra janë n’sofër tuj hânger bukë. I zoti i shpisë pe sheh Ukën që po i ngjeh, tuj e lujt gishtin e dorës dhe e vet Ukën:
- Ukë, pse s`pa hanë bukë?
- Pi ngjehi sa gra e burra jemi?
- Ani, sa jemi Ukë?
- Dy burra e 5 gra. E bâna men mi da gratë përgjysë unë e ti, ka dy gra e gjysë po na bishin.
- Kadri, qysh pat doket bastani?
I kishin pas qit Kadri Cufës me hângër bastun*), pjepen e kungell me ni sahun*). Kur ja nisi Kadria e pa han, ai qi ja kish qit pjepen e kungull bashkë, pe vetë Kadrinë:
- Qysh pat doket Kadri?
- Herë mirë e herë keq.
- Kur e krunte doren, thonte pi nguci gratë e huja
N’odë të buurave, njani rrinte veq tuj e krujt*) dorën. Kur e vetshin:
- Pse pe krun dorën?
- Pi nguci *) gratë e huja.
- Po qysh e din gratë e huja qi ti pi nguc?
- Eeee kur ta dia unë, e din edhe ato.
- Veq nju dhasha*) sugjukin e zagarëve
Ishin pas ardhë beglertë e Pejës e Perzerenit te Aliagët e Turjakës, me gjujt gjâ t`egra në bjeshkë. Ata me veti i kishin marrë pushët e gjuetisë, qenë, zagarë e langoj. Qohen herët e dalin n`mal. N`kohë të drekës, agallallarët kishin parasit*) me iu qu sugjuk e voe të përzhittua dhe ni përpeq*)
Por, nuk kishin thânë se kush me ju qu bukën. Kur bâhet buka gati i thonë M… një burrit babaxhan*) me e qu bukën. Ai shkon n`bjeshkë e iu kthen bukën. Beglertë, ni copë sugjuk e hanin për veti e nga nju ju qitshin zagarëve e lagojve që ishin ungj afer tyne, galuc e …
- cili lypke sugjuk, i qitke tej kur u sosen*) Kur sosen njani qi i kish lyp i pari sugjuk, M. i thotë:
- Veq n`ta dhashi sugjukin e zagarit, që pa fije marre, zagartë e langojtë i kishin qit para tyne aletet.
Beglertë keshen po ai i zoti kanakut qi ishin shkua beglertë te ai u kuq, i erdhi keq.
- Mujë Loshi nuk e kish pas inu ramazanin
Ish kânë muaji i ramaznit e Mujë Loshi i Padalishtes ish dalë në Istog për pazar. Një njeri që e ngjihte *) Mujën i afrohet e i thotë kadalë, sa mas me ni tjerët:
- Mujë, a pa vjen hajmë drekë?
- Po por mas pari pat ves kah e ki gruen, t`cili fis e vetë Muja.
Ky edhe i kallxon. Atëherë Muja i thotë:
Jo nuk vije se se e paske gruen bijë të fisit gashjan e ajo kallxon që Muja nuk pe inonte ramazanin
- Kush e ka renin*) me lidh viçin?
(motërzim)
Ni grue e ni burrë e kishin pas ni lopë tuj mjel e viqi i saj ish kânë si i egër, i fuqishëm. Kur e milte gruaja lopën, tamlin e dajke përgjysë me viqin, dy cica ia like viqit mi pi e dy të tjerat, i merrte për familje. Kur i thithte ai t`vetat, gruja nuk mujke me e da pi lopës pa e thirë burrin mi nimu*)
Gruja ni ditë i thotë burrit:
- Njeri a lidhum? Kush flet, ka me lidh viqin.
Burri pajtohet e ata nuk folshin, me askend nga frika se nëse flasin, kanë me da viqin.
Po atë ditë qi lidhën, vjen vllai i grues te motra. Motra, e nin vllain kur thirr te dera e ik, shkon m’shilet n’sobë qi kur t’vjen vllai mas me fol se i thotë buuri ”jedec” dhe asaj i metet me da e lidh viqin.
Miku, thirr e thirr te dyrtë e kush nuk përgjigjet dikur hin mrena*) e drejtë e në shpi shkon. Pe sheh dhânrrin ish ungj te axhaku e nuk flet.
Miki i folë dhânrrit:
- Dhanerr ku e kam motrën?
Ai prap nuk folë se ish lidh me gruen.
Kur e sheh miki qi dhânrri*) nuk pa flet menon se dhânrri ja ka myt motrën dhe shkon në hyqymet e iu thotë se dhânrri ja ka myt motrën.
Vin hyqmi dhe pe vesin:
- Ku âsht gruaja? Ai prap nuk flet e ata menojnë me të vërtetë se e ka myt gruen dhe e marrin e lidhin e ashtu t`lidhen e qesin me ni ledinë me vjerrë. Telallit i thonë:
- Mshoj tupanit e kallxoj miletit që pe qesim n’kanop!
Gruaja krejt i kish ni e pa po nuk ish dalë nga soba. Kur i sheh se pe qesin burrin n`kanop, ajo del nga soba tuj ngan e bërtit që ta nijnë:
- O qe ku jam. Nuk um ka myt burri por jimi lidh jedec, kush t`flet, ka me lidh viqin.
Atëherë buuri kur e nin gruen qi foli, ia bân:
– Jedec!
- Amrush Zymeri kur e dan vaden me martu djalin, nuk kallxon te shpia
Amrush Zymeri, plak i mahallës së Sylë Januzëve të Damanekit, kur i bâhet ni djalë për martesë, i zen nuse e kur vjen koha me e martues, shkon te miki dhe e dan vaden*). Nja tri ditë para darsmës e lânë me i qu teshat*)
Kur vjen te shpia, pe vesin robt*):
- Babë, a e dajte vaden, kur met mi qu teshat*)? Ky nuk iu kallxoh e kur vjen ajo ditë për mi qu teshat, miqtë po i presin Damanekin e ata nuk shkojnë hiç. Bâhetn marak mas ju ka nodh najsen e qohen pak para territ t`akshamit e vin n`Damnek. Atëherë Amrushit i bjen ner mend se kanë pas mi qu teshat por dreka me ushqime të shishme, si për miq, kish shkue.
- Marë paqa!
Selim Nuza, a kânë shpi e madhe e familjes, edhe ky, i Sylë Januzëve. Selimi a kânë vllai i madh, punonte tokën. Vllai i dytë, a kânë Destani, burrë i rrafshtë. I treti, vëlla, Ramadani që i runte vetëm gjâen*)
Kur dikush i thonte Selim Nuzës, kur ish tuj livu!
-Puna marë baci Selim!
Ai ia kthente:
- Marë paqa!*)
- Fadil Hoxha e ngjofta se e kish pas plisin e bardhë
Destan Nuza i Damanekit, plak, kur i ngonte lajmet në TV-enë e Beogradit por edhe ma vonë, Prishtinën
nuk i merrke vesh, gjuhën televizive e munohej me ju kallxu qerve*):
- Prâm Fadili shka ka âa tuj folë.
- E shka tha ka thânë o baci Destan?
- Bum, bum, bum, ti je vetë Drazha*) i tha ni shkaut.
- E qysh e ngjofte o baci Destan qi ke Fadili?
- O t’dhefsha dajtë, t’dhefsha, po Fadili ish kânë me plis të bardhë*).
- Shkat t’hotë Imeri jem, bâhet n’Beograd
Daja Destan e ka pas ni djalë, të dytin, Imerin qi i punonte në Beograd. Nëpër oda, ai kish qef me livdu*) Imerin, si djalë i zoti. Ai punonte në një ndërmarrje të madhe ndërtimore, kryepunëtorë dhe sa herë kishin nevojë për puntorë ai vinte n`Damanek e merrte puntorë krahi e i qonte aty ku punonte, në Beograf. Ata punonin në sezonië verore, e para dimnit, kur fillonte mu ftof koha ktheheshin në Kosovë. E daja Destan, menonte*) se ai âsht i madh e shkat t`thotë ai, bâhet n’Beograd.
- Bajram Cena kur shkepte cigare nëpër darsma?
Bajran Cena, a kânë i mahallës së Likëve*) në Damanek. Bajrami ka pas boll mall por a kânë tahmaqar*).
Kur kishte darsma, të gjithë të zotët e shtëpive të katunit por edhe miqtë e dasmorët e thirrun, shkepnin*) cigare.
E kur u qohke*) Bajram Cena me shkep cigare, me zor, i kqyrte n`sy. N`odë ghysës nuk i qitke cigare tuj u ta thânë:
- Ti je i ri e nuk duhet me duhan, ti nuk e pin, ty ta kam qit prâm ni cigare …!
- Bajram Karadaki e Ramë Azizi rrihen
Bajrami Selmani (Karadaki) e Ramië Azizi janë kanë kohanikë*) e mirë kanë shkue në mes veti Ni ditë i kishin pas prish puntë*) e fillojnë mu rreh. Rama e merr ni therrr e apa don mi ra Bajramit e ky i thotë:
- O budallë, kqyr*) se pum qarron.
- Shaban Palluzha e shymke cigaren në cergë
Kur ish pas martu Salih Xheemajlia me Fizën*), djali i Xhemajlisë e nip i Brahim Agës, kish pas bâ darsëm t¨madhe, më 1937. N`darsëm ish pas ardhë edhe Shaban Palluzha Kastrati*), kusheri, Ramë Bllaca*), bajraktarë e begllere nga krahinat e ndryshme të Kosovës e tej n`Shkodër se edhe atje kishim pas kusheri, Kastrat, Bushatlitë e Mehmet Begin
Kangtarë ishin kânë, Muhamet Kajtazi e Xhelir Islami të Turjakës, Beqë Jaha i Drenofcit të Zatriqit, Bajram Sadiki, baba i Salih Bajramit, me Salihin e ri, Ali Pacin etj. Në odën e gjyshit, të Imer Seferit i kanë pritur e ndejtut dasmorët.
Natën e parë të darsmës, darka hahej vonë se vinin darsmorët prej katuneve e qytetev të largëta, me kam e me kuaj.
Shabani ish pas vanu e në Turjakë e kishin pas hângër darkën e natës së darsmës. Mixha Shaban ish pas idhnu e cingaren e duhanit e shymte në cergë, jo n`shpuzore*) Ni plak hajgaregji, u qohke*) e i merrte duqat e cigares të mixhës Shaban e i qitke n`axhak t’druve.
Kur e panë bajraktarët e Astrazubit mixhën Shaban qi pi shym cigaret në cergë*), edhe ata ia nisën e pi shymin cigaret n`cergë. Ramë Nura shkon edhe atyne iu hjeke duqat e cigareve e ju thotë:
- O bajraktarë, Shaban Aga, neti shym ku t`don por ju, edhe niherë sese i shymni cigaret në cergë, edhe qiraishat e odëse mu degë, juve nuk vi ma me ju hjekë duqat.
Atëherë mixha Shaban u n’qefu pakë por jo krejtë.
Fjalorh i vogël me fjalë e shprehje të rralla, sidomos fjalët e hueja por edhe ato arkaike, që nuk gjinden në Fjalorin e Gjuhës së Sotme Shqipe (1980) por ende fliten në të folmet (nën)dialektore e krahinore të Veriut e Kosovës.
(1) *) Ballica, Buallicë f.sh. -Femra e buallit. Qumësht (kos, gjalpë) buallice. Është bërë sa një buallicë.
*) Sadri Shaqa. Një nga kusherinjët dhe moshatar i Ukë Imerit nga Turjaka. Për Sadri shaqën i kam disa tregime, në formë të humorit, mahi..
*) Ungjen, ulen, me pushua, me luajt, me ngrënë bukë
*) Baca Dulë, vëllai më i vogël se baba, djali i Imer Seferit
*) Ungjen, ulen, me pushua, me luajt, me ngrënë bukë
*) e pash plumin kur dul pi voes, Baca Dulë, si fëmi mendon se edhe veja kur pëcet, ka plumb brenda.
(2) *) Ismet Ali Bytyqi, është vrarë më 1996, nga një ish fshatarm për hakmarrje në Lubizhdë. Ka kryer gjuhën angleze dhe ka punuar si profesor i gjuhës angleze.
*) Me i la e nrru e arrnue teshat, kur unë studjoja, në çdo të shtune udhtoja për në Turjakë, nëna mi lante teshat me dorë dhe mi arrnonte, nuk kishim tesha të mjaftueshme.
(3) *) Jedec, është një lojë popullore që luhej nga çobanët kur kositeshin livadhet. Kjo liojë në disa krahina të Kosovës njihet edhe si ”Kile”, ta lash kilen. Njëri e prek dikend e ik e ai mundohet me e zënë dhe me e prekur.
(4) *) Dimen i shtirë, me borë, ngrica, erëra të ftohta
*) T`foftin nuk e n`shonte, bënte acar, të ftohtë i madh
*) Kranet e thata, krënde, dru,, rrema të hollë të drunjëve e të terur
(5) *) Yzer*), neovojë, «jashtë po dalë, yzër po kam» (këngë pop.)
*) Me ymyd, me shpresë
*) Nëse nuk lind djalë, shprehje e rralë. Thuhët për diçka që nuk ka vlerë, nuk na duhët, qitja qenin.
(6*) Agjami, fëmi, kalami, i papjekur
*) Boll mâ, lej t`zezat! Mjaft më, mos u merr me punë të këqia (të zeza) e mos rrej.
*) I zhdrype pej bishtit!*) zbrite nga pjesa e prapme e trupit, dyshohet me bazë se ka gabuar, sepse nuk duhët zbritur nga bishti i pelës ose kalit
(7) *) Ukë Topi, Çdo krahinë ka njerëz, heronjë që populli i asaj ane i merr shembull psh Nastradin Hoxha, që është I njohur por edhe Dervish Goxhuli … Ukë Topi është një nga ata. Thuhët se ka lindur në Grabofc të Fushë Kosovës, afër katundit Bellaqevc e Hade.
*) Kallaj, kollaj, më lehtë
*) Zabel, mal, pyll me lisa të gjatë e të trash
(8) *) Mingen, nga mëngjes, koha kur iu qonin bukë argatëve, ora 10:00-11:00, paradreke
Prej Ukës nuk kishin havale, nuk fëshihemi, nuk hanë bukë veç, ndaras nga burrat.
(9) *) Bostan, shalqin, pjepëra
*) Sahun, nga sahan, pjatë, enë e madhe
(10) *) Tuj e krujt, duke e kruajtur, nga kruhem, lëmohem
*) Nguc, nga ngucem, ngacmoj
(11) *) Dhash, nga folja me dhënë, jap
*) Parasit, porosit
*) Përpeq, lloj pite shumë e shishme (jo byrek) me djtah, gjizë e maz. Janë të njohur perpeqat e Sylë Januzëve të Damanekit
*) Babaxhan, Shpirtmirë, i patëkeq, i çiltër e i dashur; i shtruar dhe i thjesht, i pahile.
*) Sosen, kur hargjohen, nuk ka më, nuk mbetet më (sugjuk)
*) Sugjuk, Zorrë bagëtish të imëta të mbushura me mish të grirë, në rastin konkret organin gjenital të qenit, zagarit
(12) *) E ngjihte, e njihte, njeri i njohur.
*) Inon, agjëron, ramazanin, nuk hanë bukë, pi ujë, cigare, gjithë ditën
(13) *) Ren-i, rendi, radha
*) Nimue, ndihmue,
*) Hin mrena, hyn brenda në oborr
*) Dhânerr, dhëndër
(14) *) E dan vaden, e cakton kohën, ditën e dasmës,
*) Mi qu teshat, zakonisht tri ditë para dasmës, të enjteve baba i dhëndërit i dërgonte teshat dhe bakshishat që i kishte ble nusës. Po atë ditë, qika bëhej gat për nusei, ia ngjitnin kanen, bojën …
*) Vsin robt, e pyesin antarët e familjes. Sipas ”Kanunit”, gratë konsiderohen, ”rob”, poe edhe antarët e tjerë të familjes ”sa për me shtu ni rob”. Fjala e zotit të shtëpisë, më të madhit në moshë duhej respektuar.
(15) *) Gjâen, bagëtinë, delet, dhitë, loptë
*) Marë paq, përshëndetje dhe falenderim kur dikush punon por Selim Nuza thonte marë paqa, jo marë paq!
(16) *) Qerve, tjerëve
Draža, Dragoslav Draža Marković (Popović, politikan serbe (1920-2005) ishte një nga kundërshtarë që shqiptarët të jenë të barabartë me popujt e kombet etjera të ish Jugosllavisë,
*) Plis, Lloj cohe, që bëhet me lesh delesh të shkelur disa herë, duke e lagur me ujë të vakët e duke e fërkuar me sapun derisa të thahet e të forcohet; një cohë e tillë që përdoret si plaf. Shtroi plisin. Bënte plisa. Flinte (shtrihej) në plis, simbok shqiptar.
Kësulë e bërë prej kësaj cohe, e cila sipër vjen zakonisht e rrumbullakët si kupë; qeleshe. Plis i bardhë (i pastër si bora e mallit) embanin burrat, pleqtë por edhe të rinjët.
(17) *) Me livdu, nga lavdëroj, (them) fjalë të mira etj.
*) Menonte, mendonte
(18) *) Tahmaqar, koprrac, Ai që kursen tej masës edhe për sendet e domosdoshme për jetesë; ai që ka para dhe nuk ndihmon tjetrin kur ky ka nevojë, njeri dorështrënguar
*) Mahallës së Likëve. Damaneki ka disa familej, të ndarë në mahallë (lagje), Sylë Januz, Bellan, Musli Avdylit, Pagarushët, Nezir Shala, etj.,
*) Shkepnin
*) U qohke (lok.), ngritej, çohej në këmbë
(19) *) Kohanikë, bashkëkohës. Këtu: moshatarë
*) Prish puntë, shprehje me kuptimin figurativ, kur çdo gjë që është ndërtuar, shkatërrohet, prishet, fillon lufta
*) O budallë, kqyrë! Budallë, ai që është i metë nga mendja, ai që nuk e gjykimin dhe arsyen, budallë, kqyrë, shiko, ke kujdes!
(20) *) Salih Xheemajlia Kastrati (1920-2003), moshatar dhe ushtar i Shypnisë me babën Ukë (1943). Fiza, gruaja e parë e Salihit, qika e Fejzë Sylës (motra e Jetish Fejzës) nga Bubaveci.
Fiza, kur kish pas ardhë nuse n`Turjakë, s`kish lanë shoqe mat mirë. Ajo ishte edhe e madhe, e shëndetshme dhe e fuqishme. Bacën Salih (burrin), kur iu merrte kashtë e sanë me iu qit lopëve, Salihin e qitke n`kosh ose e merrte n`shpinë.
*) Shaban Palluzha, Shaban Mustafë Kastrati i njohur më së shumti si Shaban Polluzha (Polluzhë, 1871 – Tërstenik, 21 shkurt 1945) ka qenë një komandant ushtarak shqiptar gjatë Luftës së Dytë Botërore, veprues në trevën e Drenicës.[1] Pas pushtimit italian të Shqipërisë dhe bashkimit me një pjesë të viseve të Kosovës shërbeu me njësitë Vullnetare, pas kapitullimit italian u radhit me Ballin Kombëtar. U vra duke luftuar me partizanët serbë. (Wikipedia në gj. Shqipe)
*) Ramë Bllaca (Bllacë, 1879 – 27 korrik 1937) veprimtar i çështjes kombëtare dhe deputet i Xhemijetit në parlamentin jugosllav.[1] I biri, Qazim Bllaca qe ministër në qeverinë Mitrovica.
*) Shpuzore, të marueme prej drunit, ku i shymnin cigaret. Cigaret, disa ditë para darsme, disa njerëz, maronin cigare për dasmorë e ndodhte që edhe blenin cigare, nga 100 cigare një pako.
*) U qohke, qohej, ngritej nga vendi ku ish i ulur pa pritesë.
*) Cergë f.sh. –
Qilim ose mbulesë e ashpër që është punuar zakonisht me lesh dhie.
Sinan Kastrati, Suedi
Malmö, 14, 15, 16 janar 2024
siankastrati09@hotmail.com
