Zymer Mehani
(tergim i dramatizuar për heroinën Antigona Fazliu, me rastin e ditëlindjes)
Një mëngjes pranveror, Antigona doli nga shpia e saj në fshatin Gradicë. Ajo u përshëndet me nënën dhe vëllezërit e saj, ndërsa dielli fillonte të ngrohte tokën me rrezet e tij.
Nënë Hyra: (me zë) Antigona, kujdesu për veten dhe kujdesu gjatë luftimeve!…
Antigona: (me guxim) Nuk ka pse të shqetësohesh, nënë. Kemi një detyrë për t’i mbrojtur tokat tona dhe për të siguruar lirinë.
Nënë Hyra: (me krenari) Po, vajzë, por mos harro se edhe liria vjen me sakrifica të mëdha. Mbaji mend fjalët e babait dhe gjithmonë ruaje trimërinë.
Antigona: (me zë vendosmërie) Jam gati të bëj çdo gjë për atdhun tonë, nënë. Edhe pse nuk është e lehtë, e di se edhe rindërit tanë kanë dhënë sakrificë për liri.
Nënë Hyra: (me mallëngjim) Kujto gjithmonë se je e dashur prej nesh, por edhe e fuqishme. Ti je bukuroshe e lirisë, Antigona.
Antigona: (me humor) Faleminderit, nënë. Tani duhet të shkoj, është koha për luftë.
Ajo u ngrit mbathi këpucët e saj, e mori armën, dhe u bashkua me bashkëluftëtarët në një udhëtim drejt frontit. Në fushën e betejës, ajo bëri një ndërhyrje të guximshme për të shpëtuar një bashkëluftëtar të plagosur.
Bashkëluftëtari: (me falenderim) Faleminderit, Antigona. Ti je një engjëll mbrojtës!
Antigona: (me modesti) Nuk ka pse të falenderosh. Jemi një familje, një komb. Duhet të mbrojmë njëri-tjetrin.
Bashkëluftëtari: (me respekt) Do të kujtoj gjithmonë këtë moment.
Pas një dite të gjatë luftimesh, Antigona kthehet në kampin, ku po qëndronin familjarët e saj. Nëna Hyra dhe vëllezërit e presin me padurim.
Nënë Hyra: (me krahëhapje) Si shkoi dita, vajzë?
Antigona: (me buzëqeshje) U kujtova njëherë më shumë për ty, nënë. U bë një ditë e fortë.
Vëlla Avniu: (me kureshtje) A ka pasur ndonjë ngjarje interesante?
Antigona: (me humor) Më ndihmoi një engjëll, vëllezër. E shpëtova një luftëtar lirie nga një situatë delikate.
Vëllai Hajrizi: (me krenari) Bukuroshe e lirisë, vajzë!
Ata u përshëndetën me njëri-tjetrin, ndërsa drita e diellit po binte ngadalë mbi malet e Drenicës. Antigona kishte kuptuar se liria kërkonte sakrifica, por në zemrën e saj, ajo ishte gati për çdo sfidë që do t’i sillte ajo rrugë.
