Leonardo Nika
Çpate poet që u largove nga kjo jetë
Tani filluan të vajtojnë dhe retë
Tashmë dhe bylbilat më nuk po këndojnë
Se zërin tënd më nuk po e dëgjojnë
U luta në heshtje të jepja nga ditët e mia
Por këtë dëshirë s’ma plotësoi perendia
Synimet e zotit nuk i ndalim dot
S’kemi çtë bëjmë po mbytemi në lot
Disa qajnë në heshtje disa me zë lartë
Për tê gjithë shqipëtarët do mbetêsh i lashtë
Për ne ti nuk ke vdekur por ke shkuar në mërgim
Vepra e tua na ke lënë si kujtim
Ti jetën e deshe dhe e adhuroje
Por as kërkesën e zotit s’mund ta refuzoje
Zoti të thirri në mbretërinë e vet
Aty do qëndrosh përher o i madhi poet
Në qiellin plot yjet do të banoni
O poet i madh e meritoni
Vitet do të ikin do të kalojnë
Kush të deshi do të kujtojnë
Veprat e tua do të flasin shumë
Për ne që të deshëm shumë
Poezi kushtuar poetit të madh (Agim Doçi) që u nda nga jeta ngushllime familjes së tij.. U prehtë në paqe
