Zymer Mehani
Fadil H. Curri “Jeta e veprimtarit të devotshëm, Ahmet Ramadan Krasniqi” (monografi, SHB “LENA”, Prishtinë, 2024
1.
Libri monografik “Veprimtari i devotshëm, Ahmet Ramadan Krasniqi” i shkrimtarit dhe publicistit z. Fadil H. Curri përqendrohet te figura e nderuar e Ahmet Ramadan Krasniqit, një veprimtar i devotshëm, i cili ka pësuar vuajtje dhe burg për lirinë dhe çështjen kombëtare të Kosovës. Libri ka për qëllim të shpalosë dhe dokumentojë kontributin e tij në historinë kombëtare. Autori shprehet se kjo monografi vjen si një udhërrëfyes për shoqërinë dhe mund të shërbejë si burim i rëndësishëm për studiuesit e ardhshëm. Përveç kësaj, libri paraqet një pasqyrë të qytetit të Gjakovës dhe historinë e tij, duke ndarë momente kryesore edhe për personalitete të njohura që kanë lindur në këtë qytet. Në përfundim, autori shprehet me shpresë se ky libër do të kontribuojë në mbajtjen gjallë të kujtesës së ngjarjeve të rëndësishme dhe kontributit të individëve në rrugën drejt lirisë dhe pavarësisë së Kosovës.
2.
Libri “Veprimtari i devotshëm, Ahmet Ramadan Krasniqi” i publicistit Fadil H. Curri është një dedikim ndaj personalitetit të shquar, Ahmet Ramadan Krasniqi, një ish-burgosu politik që shquhet për veprimtarinë e tij të devotshme në shërbim të çështjes kombëtare të Kosovës. Libri flet për luftën dhe përpjekjet e tij për t’u mbijetuar torturave dhe persekutimeve gjatë qëndrimit të tij në burg. Përderisa ai ishte rritur në kushte të vështira jetese dhe nën robëri, vazhdimisht kërkonte të mbrohej nga armiqtë shekullorë që synonin ta shkatërronin jo vetëm fizikisht, por edhe shpirtërisht.
Veprimtaria e tij vullnetare për të sjellë armatimin nga Shqipëria dhe për të përgatitur uniformat për Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës shënon një personalitet të fortë dhe të përkushtuar ndaj lirisë dhe pavarësisë së vendit.
Libri ndjek ngritjet dhe uljet e Ahmet Ramadan Krasniqit, përjetimet e tij nëpër kohë të vështira të historisë sonë, ku ndodhën ngjarje tragjike dhe krenare për popullin shqiptar.
Stili i rrëfimit në libër është i thjeshtë dhe i kuptueshëm, duke përcjellë dashurinë e Zotërisë Ahmet Krasniqi për atdheun dhe kombin. Mesazhi i librit inkurajon shqiptarët për t’u përpjekur dhe për t’u përkushtuar, si dhe për të kontribuar në të mirën e popullit dhe të vendit ku jetojnë.
Libri përmban një thirrje për bashkëpunim, krijim dhe fuqizim ndërshqiptar, duke theksuar vlerat kryesore të kombit, si humaniteti, besa, bujaria, sinqeriteti dhe besnikëria, pa harruar kurrë atdhedashurinë, një virtyt i cili shërben si udhërrëfyes për të ardhmen.
Vendi ku jeton dhe ka vepruar Ahmet Ramadan Krasniqi, pra komuna e Gjakovës, sipas hulumtimeve të autorit Fadil H. Curri është një njësi administrative në pjesën perëndimore të Kosovës, me qendrën e saj në qytetin e Gjakovës. Gjakova është një qytet me një histori të pasur kulturore dhe historike, e cila fillon që nga shekulli XV. Komuna shtrihet midis kodrës së Çabratit në perëndim, lumit të Llukacit në lindje, dhe lumit Erenik në jug dhe jug-perëndim. Popullsia e komunës është rreth 94,158 banorë.
Gjithnjë sipas të dhënave të Fadil H. Currit, historia e qytetit fillon me pronësinë e tokës nga Jak Vula dhe sipas një gojëdhëne, emri “Jakova” erdhi nga një donacion i Jakut për ndërtimin e xhamisë.
Në periudhën më të re, qyteti ka luajtur një rol të rëndësishëm në lëvizjen kombëtare të Lidhjes së Prizrenit (1878- 1881), duke përfshirë ngjarjen e vdekjes së gjeneralit turk, Maxhar Pasha, pranë kullës së Abdullah Pashë Drenit.
Qyteti i Gjakovës është karakterizuar nga një lagje historike, Mëhalla e Hadumit, e cila përmban monumente kulturore të pasura. Tregu i vjetër, i njohur edhe si Qarshia e Madhe, ka qenë një qendër ekonomike e rëndësishme për Gjakovën, shërbyese për zonën rurale dhe qytetin vetë.
Gjatë luftës në Kosovë në vitin 1999, Gjakova pësoi dëme të mëdha materiale, veçanërisht Qarshia e Madhe, por qyteti është rindërtuar që atëherë. Disa prej monumenteve kulturore u dëmtuan ose u zhdukën, përfshirë Xhaminë e Hadumit dhe bibliotekën e saj, e cila humbi dokumente të rëndësishme nga koha e themelimit.
Po sipas z. Curri, demografikisht, popullsia e qytetit ka pësuar ndryshime, veçanërisht pas shpërnguljeve e shkatërrimeve të viteve 1990-1999.
Komuna e Gjakovës ka pasur nisma të ndryshme pas vitit 1999, duke përfshirë organizimin e panairit ndërkombëtar, duke shërbyer si një mundësi për rikthim ekonomik.
Në fushën e arsimit, Gjakova ka shkolla të mesme, një shkollë muzike dhe Fakultetin e Edukimit “Bajram Curri”. Gjithashtu, ka filluar funksionimin e Universitetit të Gjakovës me Fakultetin e Edukimit, të Mjekësisë dhe të Filologjisë.
Në fushën e kulturës, trupa e teatrit profesionist të Gjakovës shërben si Teatër Kombëtar i Kosovës dhe ka grupet letrare si “Gjon Nikollë Kazazi”, i cili organizon Mitingun e Poezisë çdo vit që nga viti 1964.
Komuna e Gjakovës ka një histori të pasur sportive, me klube të njohura si “Vëllaznimi” në shumë sporte të ndryshme si futbolli, basketbolli, hendboll etj. Gjakova gjithashtu ka tradita të gjata në kërcimet tradicionale, duke përfshirë edhe ato që organizohen te Ura e Fshejt.
Personalitetet e njohura të Gjakovës, përfshirë Fadil Hoxhën, janë njohur për kontributin e tyre në historinë dhe kulturën e qytetit. “Zinxhiri Gjakovar” është një elitë e njohur në qytet pas Luftës së Dytë Botërore.
Gjakova është një qytet me trashëgimi të pasur kulturore dhe historike dhe përkundër sfidave të kaluara, ka shfaqur përpjekje për zhvillim dhe prosperitet të ardhshëm.
3.
Autori i librit, z. Fadil H. Curri përmend se Ahmet Ramadan Krasniqi është një personalitet shumë i rëndësishëm dhe i dedikuar për çështjen kombëtare. Ai është lindur më 4 janar 1944, në fshatin Damanek [Domnikaj], fshat ky në komunën e Malishevës, gjegjësisht ë lagjen e famshme patriotike të Sylë- Jonuzajve dhe përshkruhet si një burrë i urtë, i sinqertë, i ditur, human, bujar e atdhetar. Fëmijëria e tij ka qenë e vështirë, duke pësuar shtypjen e pushtetit serb dhe situatën e vështirë në viset e tjera të Kosovës.
Ahmet Ramadan Krasniqi ka qenë një ndër ata persona, që nuk ka vepruar kundër interesave kombëtare dhe atdhetare, edhe pse ka pasur trysni nga regjimi serb.
Ai nuk e ka ulë kokën përballë shovinistëve serbë në pushtet dhe ka vazhduar të punojë për çështjen kombëtare, duke u përpjekur të mbrojë vlerat dhe tiparet më të mira të kombit shqiptar.
Përkundër provokimeve dhe torturave që ka përjetuar në burg, Ahmeti vazhdoi të mbajë fort shpirtin për të mos iu nënshtruar dhunës dhe terrorit serb. Ai ka kaluar një periudhë të vështirë në burg, me vendosmëri dhe përkushtim për lirinë dhe çlirimin e popullit shqiptar.
Libri i publicistit Curri, gjithashtu thekson se Ahmet Ramadan Krasniqi është një hero i gjallë, një figurë e rëndësishme dhe e heshtur në ditët tona, një njeri i cili ka dhënë kontribut të jashtëzakonshëm për çështjen kombëtare dhe ka mbetur i përkushtuar për realizimin e ëndrrës së popullit shqiptar për të jetuar në liri dhe barazi me kombet e tjera të Evropës dhe të botës.
Libri përmend krijimin e organizatës “Fronti i Rezistencës dhe Bashkimit Kombëtar” (FRBK) në lagjen Dardania, tani (dikur e quajtur Piskota), dhe këtë ngjarje e konsideron të rëndësishme. Për këtë organizatë flitet pak dhe më pak është shkruar pas Luftës së Kosovës në vitet 1998/1999. Mendimi për themelimin e kësaj organizate ka filluar më herët, por sipas autorit të librit, disa prej ideatorëve kanë pësuar persekutime dhe burgim nga UDB- ja (Agjencia Serbe e Sigurisë së Shtetit).
4.
Në intervistën që autori i librit, Fadil H. Curri pati zhvilluar me Ahmet Ramadan Krasniqin, ky i dyti tregon se FRBK-ja është formuar në lagjen Dardania dhe është shpallur si një aheng familjar në shtëpinë e Zef Palushit. Nuk jep një datë të saktë për themelimin e organizatës, por e vendos kohën në fund të viteve të 90-ta. Në takimin e formimit janë përfshirë burra dhe përfaqësues nga të gjitha trojet shqiptare. Në krye të organizatës u zgjodh Mentor Kaçi, sipas Ahmetit.
Ahmet Ramadan Krasniqi përmend disa prej pjesëmarrësve të takimit, duke përmendur disa emra nga Gjakova, Prizreni, Theranda, Drenica, Mitrovica, Presheva dhe të tjerë. Organizata ka pasuar mbështetje të plotë nga populli shqiptar dhe ka pasur një strukturë të mirëfilltë organizative në të gjitha trojet shqiptare.
FRBK-ja është organizuar në fillim me gjashtë ndarje territoriale dhe më vonë u shtuan nëntë, duke përfshirë edhe Shqipërinë. Qëllimi i kësaj organizate ishte të shërbente si një strukturë profesionale ushtarake dhe të angazhohej në organizimin e luftës për territoret shqiptare, duke përfshirë bashkimin e trojeve shqiptare.
Libri mbyllet me përfundimin e bisedave me Ahmet Ramadan Krasniqin.
Autori, Fadil H. Curri, shprehet se ndoshta ka mbetur ende shumë për t’u thënë, por ka kaluar një kohë e gjatë dhe nuk është e lehtë të mbahen në mendje të gjitha detajet pas kaq shumë vitesh.
Vazhdimi i bisedës së autorit Curri me Ahmet Ramadan Krasniqin, ndër tjerash tregon edhe për aktivitetin e FRONTIT TË
REZISTENCËS E BASHKIMIT KOMBËTAR (FRBK). Synimi i tyre ishte të shtriheshin në tërë territorin e shtetit shqiptar, dhe ata arritën të krijojnë kontakte edhe me udhëheqjen e shtetit shqiptar, duke përfshirë kryetarin Ramiz Alia. Ata morën një përkrahje modeste nga hierarkia ushtarake shqiptare dhe gjenerali i brigadës, Sami Maqellari, u caktua si kryesues i bazës së organizatës, fillimisht në Tropojë dhe më vonë në Bajram Curri.
FRBK planifikoi të krijonte uniforma ushtarake dhe arriti të përgatisë rreth një mijë palë. Megjithatë, 600 prej tyre u konfiskuan nga policia serbe dhe disa prej krerëve të organizatës, si Mentor Kaçi, Naim Krasniqi dhe Zenel Sadiku, u burgosën.
Ahmet Ramadan Krasniqi përmend se uniformat u përgatitën në Gjakovë dhe se materiali u sigurua nga fabrika e tekstilit “Emin Duraku” në Gjakovë. Ai gjithashtu përmend se ata kishin një rrobaqepës nga Shqipëria, Mustafë Osmani nga Tropoja, i cili më vonë u zhduk dhe nuk u gjet kurrë më.
Libri përmend gjithashtu një deklaratë nga zyrtari Sokol Dobruna, i cili vërteton se Ahmet Ramadan Krasniqi ka qenë pjesë e Frontit të Rezistencës Kombëtare nga data 23.10.1990 deri në fillimin e Luftës së Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës.
Në bisedën e tretë, Ahmet Ramadan Krasniqi flet për periudhën që kaloi në burg. Ai qëndroi në burg për 6 muaj në Pejë, duke pësuar persekutime të ashpra dhe tortura fizike. Gjatë kësaj periudhe, ai mban mend se u akuzua me tri akt-akuza sipas nenit penal 136 të ish-Jugosllavisë për veprimtari armiqësore kundër rendit kushtetues. Gjatë qëndrimit në burg, Ahmet Ramadan Krasniqi përjetoi tortura fizike dhe psiqike, duke përfshirë rrahje brutale, gjakosje dhe alivanosje.
Gjatë kësaj kohe, tregon ai se për një javë, të burgosurve u ndahej vetëm një bukë e thatë e vogël dhe u nënshtroheshin një serie sprovash dhe torturash, duke përfshirë edhe mbylljen e ajrimit dhe mungesën e ndriçimit për një javë të tërë.
Përmes këtyre përshkrimeve, Ahmet Ramadan Krasniqi pasqyron një periudhë të vështirë dhe të dhimbshme të jetës së tij në burg, duke theksuar vuajtjet fizike dhe psiqike që pësuan të gjithë të burgosurit shqiptarë në atë kohë.
Ahmet Ramadan Krasniqi tregon se u akuzua në bazë të nenit 249 al. 2 të Ligjit Penal të RSFJ-së për kalimin ilegal të kufirit shtetëror. Ai shton se pushteti i ish- Jugosllavisë (ose më mirë i quajtur serbosllav) përdorte ligjet dhe nenet e saj kundër shqiptarëve të Kosovës. Ai përmend një nen, neni 133 al.1 të Ligjit Penal të RSFJ-së, i cili e akuzonte për propagandë armiqësore.
Në periudhën e vuajtjeve në burg, Ahmet Ramadan Krasniqi kujton se familja ishte në mendjen e tij dhe vuante në shpirt për të. Kujdesi dhe mbështetja e bashkëshortes, zonjës Bademe dhe i tre
djemve të tij, Mefailit, Ylberit dhe Arbenit, si dhe i dy vajzave, Luljetës dhe Violetës, ishin burim i fuqishëm i forcës dhe mbështetjes në këtë periudhë të vështirë. Ahmet Ramadan Krasniqi veçon se djali i tij më i madh, Mufaili, ishte jashtë vendit në Gjermani, gjë që e lehtësonte pak situatën ekonomike të familjes.
5.
Në përfundim të bisedës me shkrimtarin Fadil H. Curri, Ahmet Ramadan Krasniqi shpreh mirënjohje për një njeri që ai e quan “engjull” për jetën e tij, zotëriun Ukë Tahir Kelmendi, nga fshati Kramovik i komunës së Rahovecit. Ky mik i çmuar arriti të ndihmonte Ahmet Ramadan Krasniqin duke i hequr tri akuzat që rëndonin mbi të. Ai e falënderon dhe e nderon zotëriun Ukë Kelmendi për ndihmën dhe përkushtimin e tij. Ahmet Ramadan Krasniqi shpreh respekt të përjetshëm dhe falënderim për mikun dhe familjen e tij.
Në vazhdim të rrëfimit të zotëriut Ahmet Ramadan Krasniqi, ai përmend se kohët ishin shumë të vështira për popullin tonë, dhe një nga nevojat kryesore ishte armatimi për mbrojtjen e vendit. Ai thekson se një person i besueshëm, Gëzim Këpuska, ruante armatimin në shtëpi. Gjithashtu, një depoist ose magazinier i besuar ishte Jasim Morina, i cili, në vitet ’90, humbi jetën duke e vrarë veten. Kjo ngjarje e shqetëson ende zotin Krasniqi.
Në pjesën tjetër të rrëfimit, Ahmet Ramadan Krasniqi flet për rritjen dhe zhvillimin e familjes së tij. Ai thekson se numri i saktë i familjes Krasniqi është vështirë të dihet pa një hulumtim të mirëfilltë dhe me baza shkencore, por shton se familja Krasniqi ka rrënjë të thella dhe ka përjetuar shumë dyndje dhe luftëra nëpër vise dhe treva të ndryshme të atdheut. Autori fokusohet kryesisht në historinë e familjes së tij në komunën e Gjakovës.
Pyetja e radhës e autorit Curri për zotërinë Ahmet Krasniqi është në lidhje me bashkësinë familjare të tij. Ai jeton në qytetin e Gjakovës, në bashkësi familjare me njëzet anëtarë. Djali i tij i madh, Mufail Ahmet Krasniqi, është i martuar dhe jeton në Gjermani, ku edhe ka krijuar familjen e tij. Djali i dytë, Ylber Ahmet Krasniqi jeton e punon në Zvicër, dhe djali i tretë, Arben Ahmet Krasniqi, gjithashtu jeton në qytetin e Gjakovës.
Vajzat e Ahmetit, Luljeta Ahmet Krasniqi dhe Violeta Ahmet Krasniqi, janë martuar dhe kanë formuar familjet e tyre poashtu jashtë atdheut.
Fragmenti që do të japim në vazhdim paraqet një pjesë tjetër të intervistës dhe përfshin disa fjalë nga kryetari i Ballit Kombëtar Demokrat Shqiptar për Kosovë, z. Nikollë Perkaj, për zotërinë Ahmet Ramadan Krasniqi.
Kryetari Perkaj vlerëson angazhimin dhe kontributin e Ahmetit në kohën e Frontit të Rezistencës Kombëtare dhe ndihmën që ka ofruar për çështjen kombëtare, përfshirë kohën e burgut. Ai e përshkruan Ahmetin si njeri të devotshëm dhe të besës, dhe inkurajon përpjekjet e autorit Fadil H. Curri për të dokumentuar dhe ndarë historinë e tij në një libër monografik. Kryetari Perkaj shpreh bindjen se kontributi i Ahmetit do të mbetet si një gjurmë e vlefshme e historisë kombëtare.
Kjo shprehje e mirënjohjes dhe e vlerësimit nga një personalitet i njohur politik lokal përkon me përpjekjet për të rikonstruktuar historinë dhe kontributin e individëve në kohërat e vështira dhe vendimet e tyre për shërbim të popullit dhe çështjen kombëtare.
Mirënjohjet për Ahmetin shprehin një përshtypje të ndjeshme për kontributin dhe angazhimin e tij në shërbim të çështjes kombëtare.
Kryetari i Ballit Kombëtar Demokrat Shqiptar për Kosovë, z. Nikollë Perkaj, falënderon Ahmet Ramadan Krasniqin për devotshmërinë, besën dhe pjesëmarrjen aktive në Frontin e Rezistencës Kombëtare. Ai vlerëson Ahmetin si një njeri të palëkundur nga dhuna fizike dhe psiqike që pësonte në burg, duke e cilësuar si një figurë me një bagazh të denjë kombëtar.
Mirënjohja prej një personaliteti politik të njohur, siç është z. Nikollë Perkaj shërben si një shprehje e përgjithshme e respektit dhe vlerësimit të popullit për Ahmetin dhe rolin e tij në historinë tonë kombëtare.
Libri pasurohet edhe me një foto-album, që ia shton vlerën edhe më tepër, duke u bazuar në faktin se një foto flet sa njëmijë fjalë.
Autorit të monografisë për Ahmet Ramadan Krasniqin, zotëriut Fadil H. Curri i shprehim mirënjohje dhe e admirojmë për punën e shkëlqyer!
