Shkruan: Florim Zeqa, 11.02.2022
Filozofia apo më mirë të thë themi mendësia politike e viteve të ’90-ta, e shtetformimit dhe solidaritetit njerëzorë ishte mendësi e pastër dhe e pasur me vlera kombëtare, e cila edhe sot i duhet Kosovës, më shumë së asnjëherë më parë, për shkak se, ajo ishte mendësi e dhënjes gjithçka për shtetin e Kosovës, e jo marrja gjithçka nga shteti siq ndodhi përgjatë këtyre 14 vjetëve të fundit.
Mërgata “mish për topa” të partive të dështuara politike
Historia e shkurtër e tri dekadave të fundit e dëshmon se askush nuk e donë Kosovën më tepër sesa mërgimtarët, por askush më shumë sesa mërgimtarët nuk është shftytëzuar dhe përbuzur nga të gjitha partitë dhe politikanët e të gjitha llojeve e ngjyrave politike, pra vetëm janë përdorur “mish për topa” të partive të dështuara politike, të cilat gjithnjë mërgimtarët i kanë konsideruar vetëm si numra gjatë fushatave zgjedhore për shtimin e votave, por jo edhe si qytetarë të barabartë, duke ju dhënë nganjëherë edhe epitete negative, erdhën apo shkuan këta gërrnaçat!
Mërgimtarët kanë nevojë për një qeverisje të mirë dhe të përgjegjshme që i trajton ata në mënyrë të dinjitetshme dhe të barabartë gjatë tërë kohës, e jo vetëm gjatë fushatave zgjedhore, që i mbron shtëpitë e tyre, jo vetëm nga hajdutët ordinerë, por edhe që i liron ata nga tatimi në pronë për shtëpitë e ndërtuara pas lufte, të cilat, të shumtën e kohës janë të mbyllura dhe të pashfrytëzuara.
Mërgimtarët kërkojnë njëkohësisht siguri më të madhe për investimet e tyre në vendlindje, që ato të jenë të sigurta dhe të pakërcënuara nga haraç-kërkuesit, të cilët kërkojnë shuma të mëdha parashë në këmbim të zhvillimit të lirë të veprimtarisë afariste në vendin tonë.
Krijimi i kushteve të volitshme dhe heqja e barrierave burokratike për investime nga mërgata, për një kohë të shkurtër, përveqse do ta ndalte trendin e largimit të të rinjëve, do ta kthente Kosovën në një vend të zhvilluar, të dashur dhe tërheqës për riatdhesimin e mërgimtarëve.
Djersa dhe gjaku i mërgimtarëve për liri dhe pavarësi
Lidhja emocionale me vendlindjen, me vendin ku kanë lindur dhe janë rritur, dashuria për pragun e shtëpisë dhe nostalgjia për vendin ku i mësuan ninulat e para në gjuhen amëtare, i ka shtyrë bashkatdhetarët në shtetet evro-perëndimore dhe përtej atlantikut për ta lënë luksin dhe jetën e rehatshme të perëndimit për t’u bërë pjesë e luftës çlirimtare.
Mirëpo, shumica prej tyre që shpëtuan shëndoshë e mirë, me të përfunduar lufta çlirimtare sërish janë kthyer në vendet e perëndimit për të vazhduar punën dhe jetën, jo pse nuk e duan atdheun e tyre, por pse nuk deshën t’i bëhen barrë shtetit në vitet e para të lirisë, për të vazhduar kontributin e tyre material për familjet e tyre pa e harruar asnjëherë shtetin e Kosovës.
Kështu vepruan bashkatdhetarët, luftëtarët e vërtetë me pushkë në dorë deri në çlirimin e vendit. Me qindramijëra mërgimtarë të tjerë e ndihmuan materialisht luftën, dhanë krejt çka patën për lirinë e vendit të tyre, pa marrë asgjë nga shteti i tyre, anipse drejtuesit e Fondit të 3 përqindëshit ua kishin lëshuar “Kuponat Fiskal” në vlerën e parave të dhurura, nën premtimin se pas çlirimit do ta kenë mundësinë e rimbursimit nga shteti nëse për këtë ata kanë nevojë…!
Mërgimtarët, as atëherë, as sot dhe asnjëherë nuk do të kërkojnë rimbursim nga shteti, por nga shteti i tyre kërkojnë trajtim dinjitoz dhe vlerësim për kontributin e dhënë!
Llogaridhënja dhe transparenca e dy fondeve të luftës; “Vendlindja Thërret” dhe “3 përqindëshi” janë obligim moral dhe ligjor i bartësve të fondeve të tyre, në të kundërtën, mosjustifikimi i pasurive marramendëse të krijuara pas luftës i bën ata të pandërgjegjshëm dhe të dyshimtë për shpërdorim të fondeve të sipërpermendura!
Intelektualët e mërgatës në shërbim të shtetit dhe qytetarëve
Mërgimtarët që nuk u tjetërsuan në servil të pushtetarëve të pasluftës e deri në ditët e sotme, jo vetëm që nuk u vlerësuan, u harruan dhe u përbuzën nga shteti për të cilin dhanë krejt çka patën dhe u sakrifikuan deri në vetëflijim gjatë luftës çlirimtare.
E njëjta gjë ndodhi edhe me intelektualët e kthyer nga Diaspora, të cilëve, jo vetëm që nuk ju dha hapësirë e mjaftueshme për të dhënë kontributin e tyre në institucionet e shtetit të Kosovës, asnjëherë nuk u morën në kosideratë këshillat dhe idetë e tyre briliante për shtetndërtimin dhe zhvillimin ekonomik, për sigurime të plota shëndetësore për qytetarët pa pasur nevojë të krijohen skema të formës së lëmoshës për kategoritë e caktuara sociale.
Megjithatë, dashuria e intelektualëve ndaj atdheut ishte më e madhe sesa çdo post politik dhe privilegj nga shteti për të cilin luftuan, me shpresën se një ditë do të bëhet mirë në shtetin e tyre për të dhënë kontributin pofesional dhe intelektual, në shërbim të vendit dhe qytetarëve.
Mërgimtarët janë shpirti dhe drita e lirisë së Kosovës, janë arteria më e pastër dhe më e shëndoshë e trungut tonë kombëtar, janë infuzion për shtetin dhe shpresë për qytetarët e vendit tonë.
Andaj, në këtë përvjetor të 14-të, të shtetit të Kosovës të njohur ndërkombëtarisht, mirënjohje vepres madhore të mijëra veprimtarëve dhe miliona atdhetarëve të mërgatës sonë të cilët nuk kursyen asgjë për lirinë dhe pavarësinë e vendit tonë. Janë mërgimtarët, ata që për një dekadë e mbajtën në këmbë shtetin paralel dhe financuan arsimin shqip, ndihmuan familjet e tyre dhe familjet shqiptare kudo nëpër Kosovë përmes aksionit “Familja ndihmon Familjen”.
Zoti i bekoftë mërgimtarët dhe familjet e tyre!
Zoti e bekoftë Republikën e Kosovës dhe qytetarët e saj!
