Shkruan Fatmire Duraku
Libri me poezi “Bërrakë përballë lerdhit të lartë mbuluar me brushtull” e Lindita Ahmetit shfaq talentin e saj poetik përmes përdorimit të vargjeve të lira, duke e lejuar atë të eksperimentojë me formën dhe strukturën të ndryshme duke përcjellë mendimet dhe emocionet e saj në një mënyrë unike dhe të pakufizuar.
Poezia me vargje të lirë u ofron poetëve lirinë për t’u shprehur pa kufizimet e rimës dhe metrit tradicional, duke u mundësuar atyre të eksplorojnë tema dhe ide të ndryshme në një mënyrë më të rrjedhshme dhe organike.
Do të ndalem te poezia “Frika” ku autorja eksploron temën e frikës, errësirës dhe ndjenjës së rrezikut të afërt. Imazhet e përdorura ngjallin një ndjenjë shqetësimi, duke pikturuar një pamje të gjallë të një atmosfere të frikshme. Poezia hapet me një imazh të fuqishëm të një dere të trokitur nga fqinjët, e cila përshkruhet si e dhimbshme, e ngjashme me zërin e një gruaje që rrihet nga burri i saj i dehur. Kjo vendos një ton dhune dhe shqetësimi që në fillim, duke krijuar një ndjenjë jo të mirë. Ndërsa poezia përparon, Ahmeti përshkruan skenën në dhomën e mbushur me tym ku drita e një qiriri dridhet në mjegull.
Hija e një lule hibiskusi përballë qiririt krijon një botë magjike brenda dhomës, por ky imazh magjepsës përballet me realitetin e ashpër të kapur në shprehjen “Pas çdo terri pret drita të dalë!”. Ky kontrast midis bukurisë dhe brutalitetit i shton thellësi poezisë. Poetja dëshiron të shohë hënën lozonjare jashtë, por frenohet nga realiteti i ftohtë që e rrethon. Imazhi i një ylli në rënie që zhduket, e flet ndjenjën e humbjes dhe ndjenjën për të shprehur një dëshirë.
Lufta për të tokëzuar veten dhe për të kërkuar ngushëllim në kënaqësitë e thjeshta si shikimi jashtë, prishet nga ndërhyrja e frikës e përfaqësuar nga era ulëritëse që tund dritaren. Poezia përfundon me një kujtim rrëqethës të frikës së kthimit teksa dera e fqinjit trokitet përsëri, duke shkatërruar çdo pamje paqeje, që mund të ketë ekzistuar shkurtimisht. Përmendja e kthimit të bashkëshortit të dehur, e ndjekur nga një heshtje ogurzi që mbushi dhomën, e lë lexuesin peng me një ndjenjë të vazhdueshme frike dhe pasigurie se çfarë do të ndodhë më tutje.
Në përgjithësi, poezia e Lindita Ahmetit thellohet në kompleksitetin e frikës, trazirave, brishtësisë dhe paqes që përballët me sfida të ndryshme, si rreziku i afërt dhe të paqes së largët. Përmes imazheve të gjalla dhe gjuhës ndjellëse, Ahmeti kap thelbin e shqetësimit dhe trazimet që përshkon në të gjithë poezitë.
Te poezia e fundit “Im vëlla pranë meje” autorja me pak vargje arrin ta shpreh gjithë ndjesinë, gjithë dashurin, gjithë ngrohtësinë e të qenit afër vëllait,
“e ndjej si luhatet kulla ime
e fildishtë
në mjegullën e dendur
natën
herëkeqja ia jep
virrmës
duken njolla të kuqe
në dritare
si të jenë prej gjaku
dhe hapet gryka
e dëshpërimit
nga e kaluara e rëndë
me natë të pafund
megjithatë në kullë është ngrohtë
im vëlla fle pranë oxhakut
dhe fryma e tij
e ruan paqen”
Poezia “Im vëlla pranë meje” e autores Lindita Ahmeti është një refleksion i thellë mbi ndjenjat e humbjes, dhimbjes dhe ngushëllimit. Ajo shfaq një kontrast të fortë mes errësirës dhe dritës, mes dhimbjes dhe ngrohtësisë familjare.
Ajo përdor Imagjinaten dhe Simboliken: Siç është Kulla, që simbolizon një vend të sigurt, por gjithashtu të brishtë. Luhatja e saj në mjegullën e dendur sugjeron një pasiguri të thellë, ndoshta një reflektim i gjendjes emocionale të autores.
Mjegulla, mund të interpretohet si një metaforë për konfuzionin me errësirën që mbulon jetën e saj.
Ndërsa Elementet e Dhimbjes, si Njolla të kuqe: Këto mund të simbolizojnë plagët e së kaluarës, dhimbjen e luftës apo të ngjarjeve tragjike. Dritarja është një metaforë për shikimin në të kaluarën, dhe ato njolla flasin për përjetësimin e traumës. – Gryka e dëshpërimit – ky imazh nënkupton një ndjenjë të thellë humbjeje dhe pafuqishmërie përballë të kaluarës.
Pavarësisht errësirës dhe dhimbjes, ka një moment shprese dhe ngushëllimi. Këtu autorja bën kontrastet “Në kullë është ngrohtë” sugjeron një vend strehimi dhe sigurie, ku vëllai ofron ngrohtësinë e tij. Kjo është një kujtesë se, pavarësisht vështirësive, lidhjet familjare ofrojnë paqe.
Prania e vëllait, si një figurë mbrojtëse, është kyç. Ai përfaqëson shpresën dhe vazhdimësinë, duke krijuar një atmosferë ngushëlluese që e zbut dhimbjen e kaluar.
Poezia ka një ton melankolik, por gjithashtu një nuancë të butë shprese. Përdorimi i natyrës dhe i elementeve të ambientit krijon një atmosferë të thellë emocionale.
Në gjithë përmbledhjen, poezia e Lindita Ahmetit është një eksplorim i ndjenjave të ndërlikuara të brendshme, duke balancuar dhimbjen e së kaluarës me forcën dhe ngrohtësinë e marrëdhënieve familjare. Ajo na fton të mendojmë për rëndësinë e lidhjeve tona në përballimin e sfidave të jetës.
Në poezitë e tjera të librit “Bërrakë përballë lerdhit të lartë mbuluar me brushtull”, Lindita Ahmetit shfaqin një ndjenjë spontaniteti dhe emocioni të përpunuar mirë, pasi vargu i lirë e lejon një rrjedhë më të natyrshme të gjuhës dhe imazheve. Ky stil i poezisë është veçanërisht i fuqishëm në përcjelljen e përvojave, reflektimeve dhe vëzhgimeve personale, pasi i mundëson poetes të kapë thelbin e një momenti ose ndjesinë pa u lidhur nga strukturat formale.
Në përgjithësi, zgjedhja për të shkruar në vargje të lira në këtë përmbledhje i jep Lindita Ahmetit lirinë krijuese për të krijuar poezi që janë sa ndjellëse dhe aq nxitëse, duke i ftuar lexuesit të zhyten në bukurinë dhe kompleksitetin e poezive të saj. Pozitë janë të realizuar mirë artistikisht dhe të veshura me figura e peizazhe, me metafora e metrika që e bëjnë atë të shquhet nga pjese tjetër e krijuesve shqiptarë.
Një tipar tjetër i stilit të të shkruarit poezi të poetes është ndërthurja e temave personale me ato universale, duke krijuar një lidhje mes individit dhe botës së jashtme, duke i lidhur kohën e kaluar me të tashmen dhe të ardhmen. Ajo shpesh flet në poezitë e saj për natyrën, dashurinë, humbjen, por gjithashtu edhe për shpresën dhe forcën që gjen në brendinë e saj. Përmbajtja e poezive është e pasur dhe komplekse, duke reflektuar përvojat dhe refleksionet personale të poetes në marrëdhëniet ndër njerëzore me natyrën, me kohën, me universi, dhe jetën në përgjithësi. Stili i saj i shkruarit poezi është një kombinim i lirizmit, simbolizmit dhe realizmit artistik që e bën atë një poet me një zanat të veçantë në letërsinë shqipe.
“Bërrakë përballë lerdhit të lartë mbuluar me brushtull”, përmbledhje me poezi të Lindita Ahmetit është përmbledhje poezish brilante duke i sjell lexuesit dhe letërsisë shqipe një vepër të mirë.
Shkrimin për librin “Bërrakë përballë lerdhit të lartë mbuluar me brushtull” po e mbylli me shkresën që mora nga autorja së bashku me dorëshkrimin e poezive:
E nderuar Zonja Fatmire,
Siç Ju thashë, kjo është dora e parë. Libri do të përpunohet. Vetëm titullin nuk e ndërroj. Po ua dërgoj për shkak të afateve që i keni për aplikim. Për të tjerat do të jemi në kontakt. Besoj se tani për tani çdo gjë është në rregull.
P.S. siç e theksova është dora e parë – nuk është as përzgjedhje as ribotim. Pra është libër i ri!
Çdo të mirë.
Linda
(12 shkurt 2024)
Autorja Lindita Ahmeti pas pak kohë iku nga kjo botë duke na lënë pas një krijimtari të pasur letrare. Libri që u botua është varianti jo i përfunduar i autores, ne si redaksi nuk kemi ndërhy, por e kemi botuar ashtu siç e la ajo.
