Treshës famëkeqe Vuçiq, Dodik dhe Porfirije nuk iu bëri punë liturgjia në Kishën Shën Sava

0
Vucic për Srebrenicën në OKB

Skënder MULLIQI

Shumë lobuan shovenistet serb Vuçiq, Gjuriq, Porfiroje dhe Dodik, që të mos miratohet Rezoluta për Srebernicën në Këshillin e Sigurimit të OKB-s. Kjo rezolutë u miratua dhe do të thotë së Zoti nuk i ndihmojë ” popullin hyjnor serb”. Nuk bëri punë liturgjia në Kishën e Shën Savës të treshës famëkeqe Vuqiqi, Dodik dhe Porforije. Lutja në tempull dështoj së tempujtë dhe popët serb, e kan lënë moti rrugën e Zotit, duke u vu në shërbim të krimit ndaj popujve jo sllav në rajon. Nuk i ndihmojë Zoti mëkatarët dhe zullumqarët.

Vuçiqit nuk i bëri punë as mbështjellja si dreq më flamurin më të ndytë në glob, së është flamur i larë më gjak.Fashisti Vuqiq edhe pse përdori metodën e mashtrimit dhe të rrenave të mësuara mirë nga babai i kombit serb, Dobrica Qosiqi, nuk arriti të heq damkën e gjenocidit në Srebernicë, dhe as damkën se serbet janë popull gjenocidial.Serbët çdo humbje e cilësojnë si fitore, kështu vepruan edhe pas miratimiot të rezolutës gjoja së nuk kan votuar shumica, edhe pse numri i shteteve pro rezolutës e legjitimon ate.

Ju pëshurr në Nju Jork, Vuqiqit shugurimi nga kryepopi Porfirie. Pamja më flamuj e krijuar atë ditë në sallë nga serbet e pranishem, ishte sa primitive po aq edhe neveritëse. Përfundoj më humbje fushata turpëruese serbe. Duke marrë për bazë numrin e madh të te vrarëve dhe të masakruarve në Bosnje dhe në Kosovë, njeriu nuk e ka zor më besue në sëmundjen ideologjike dhe patologjike jo vetëm të regjimeve serbe, por edhe popullit serb.Kjo është rezultat i kulturës së dhunës në të cilën është zhytur Serbia që një kohë të gjatë, dhe po e kultivon të gjernerata e re edhe sot.

Njeriu nuk mund të beson së në çfarë lloj errësire mund të lind në kokat e njerëzve, nese mund te quhen njerëz, ata që shkaktojë dhembje kaq të mëdha historikishtë shqiptarëve, dhe në luftën e fundit më rastin e shpërbërjës të ish-Jugosllavisë. Serbinë dhe popullin serb e ka mbuluar errësia. Ata zor që mund të dalin nga kënetat e fantazisë të sëmuar.

Sa herë që jemi të detyruar të shkruajmë ndonjë tekst për Serbinë dhe fashistin Aleksander Vuqiq, të kaplon ndenjë e keqe, të kap mjerimi i katandisjës së tyre, dhe taksiratit që kemi për fqinjë një shtet me predispozita raciste, kurrë të paliruar nga apetitet gllaberuese ndaj territorëve të shteteve fqinjë, e sidomos ndaj tokave shqiptare. E kur tash jemi këtu nuk ka zgjidhje tjetër veqse të shkruajmë, të flasim dhe të dëmaskojmë logjikën e sëmuar serbomadhe, e cila më luftë te re po e kërcënon paqën në rajon dhe më gjerë.

K O M E N T E

Ju lutem, shkruaJ komentin tuaj!
Ju lutem, shkruaJ emrin tuaj këtu

Kjo uebfaqe përdor Akismet, për të ulur spam. Mëso se si procesohen të dhënat e komentit tuaj.