Labinot Sadiku
I
Shikova në kitarë, lexova një dashuri
Lexova dy tre rrjeshta e shikova me mall
Trazova plagën e vjetër, u bë sikur e gjallë
Asgjë s’paska ndryshuar më ngjalli nostalgji
Më mirë të jetoj i vetëm se të kthehem në “robëri”
II
Ku mbet ajo dashuri a kthehet ndonjëherë ?
Ajo dashuri e vjetër si një shishe verë
Dua t’pi nga ajo pak të dehem me një gotë
T’a marrë kitarën në dorë të derdh ca pika lot
T’i them kitarës s’bashku t’vuajmë edhe sot!
III
Kitara flet me shpirtin, sikur kanë një mall( të dyja ndjejnë një mall)
Për një dashuri e një kohë që më nuk është e gjallë
Mesnata kaloi, mbetem unë e nostalgjia
Kitarën rëndojnë telat e ndryshkur
E mua më mbyt vetmia!
Prishtinë, 2021
