Artikuj

Kush financoi Hunter Biden, Volodymyr Zelensky, Batalionin Neo-nazist Azov etj.?!

Nga

1 Korrik 2023

A është kjo arsyeja pse laptopi i Hunter Biden flet për “Fëmijët të djegur gjallë” në Ukrainë? (Is this why Hunter Biden’s laptop talks about “Children Burned Alive” in Ukraine?)

Fakte të reja tronditëse, vazhdimisht po dalin në dritë mbi korrupsionin e 12 antarëve të familjes së Joe Biden në Ukrainë, Kinë, Rumani etj. Mbi 100 dokumente të reja, tashmë që nga dita e djeshme, fatmirësisht janë ne duart e sigurta të Kongresit Amerikan, të cilat dëshmojnë kjartë sërisht për korrupsionin galopant të familjes Biden dhe të vetë Big GUY, sikurse njihet në dokumentet e reja kompromentuese korruptive të vetë Joe Biden.

Kongresi Amerikan, i kontrolluar nga republikanet po bën një punë kolosale me vlerë për popullin ameirkan, për të hedhur drite apo zbardhur fijet e korrupsionit të djalit të Joe Biden “bisnesmenit” Hunter Biden dhe vetë atij kur ishte zv/President i SHBA-së, në harkun kohor të viteve të zymta 2008-2016, nën administratën e djalit të Hysenit, ish presidentit më të dobët, në të gjithë historinë e presidentëve të SHBA-së, Barok Hysen Obama.

Klajd Kapinova

Historia dje dhe sot

(Origarku Kolomoysky zotëron kompaninë e gazit ukrahinas Burisma Holdings)

Personi i vërtetë, që ishte dashamirës dhe shefi i djalit të Zëvendës Presidentit Joseph Robert Biden Junior, Hunter Biden, në kompaninë ukrainase të gazit Burisma Holdings, nuk ishte CEO i Burisma Holdings, Mykola Zlochevsky, por ishte Ihor Kolomoysky,[1] i cili ishte pjesë e qeverisë së sapo-instaluar ukrainase, të cilën vetë administrata e Obamës, në fakt sapo e kishte instaluar në Ukrainë, në atë që kreu i firmës “private të CIA-s” Stratfor e quajti me të drejtë “grusht shteti më flagrant në histori”. (Sipas Kabekoa’s Newsletter)

Menjëherë pas grushtit të shtetit në Ukrainë në kohën e administratës Barack Hysen Obamës (më 2 mars 2014), Kolomoysky, i cili mbështeti përmbysjen e Yanukovych, u emërua guvernator i Dnepropetrovsk, Ukrainë.[2]

Hunter Biden, pa zotërim të gjuhës ukrainase, pa asnjë profesion me diplomë dhe pa përvojë në industri apo rajon, do t’i bashkohej Kolomoysky’s Burisma Holdings dy muaj më vonë, më 12 maj 2014.

Një studim i vitit 2012 i Burisma Holdings, i bërë në Ukrainë nga Qendra e Veprimit Kundër Korrupsionit (ANTAC), një organizatë jofitimprurëse investigative e bashkëfinancuar nga miliarderi amerikan George Soros dhe Departamenti Amerikan i Shtetit, zbuloi se pronari i vërtetë i Burisma Holdings nuk ishte askush tjetër veçse miliarderi ukrainas- oligarku Ihor Kolomoysky.

Studimi, i cili u financua për të zbuluar korrupsionin mbi presidentin ukrainas Viktor Janukoviç, në vend të kësaj zbuloi se Ihor Kolomoysky “arriti të kapte rezervat më të mëdha të gazit natyror në Ukrainë”.

Burisma Holdings, ndryshoi pronarët në vitin 2011, kur u mor nga një ndërmarrje off-shore e Qipros e quajtur Brociti Investments Ltd, dhe më pas, zhvendosi adresat, nën të njëjtën çati si Ukrnaftoburinnya dhe Esko-Pivnich, dy kompani ukrainase të gazit, të cilat ndodheshin gjithashtu në pronësi të Kolomoysky, përmes entiteteve off-shore në Ishujt e Virgjër Britanikë.[3]

Oleh Kanivets, i cili ka punuar si CEO i Ukrnaftoburinnya, konfirmoi Kolomoysky si pronar të Burisma Holding, në raportin e vitit 2012, duke thënë: “Privat Group, është pronari real. Kjo kompani u themelua nga Mykola Zlochevsky,[4] disa kohë më parë, por ai më vonë ia shiti aksionet Privat Group”.

Me fjalë të tjera, shefi dhe dashamirës i Hunter Biden në Burisma Holdings, është i njëjti miliarder-oligark ukrainas, i cili gjithashtu pretendoi pozicionin e shefit dhe dashamirës mbi Volodymyr Zelensky, përpara se të bëhej president i Ukrainës.

Kolomoysky zotëron 1+1 Media Group

Kolmoysky, i cili aktualisht ka një vlerë neto prej 1.8 miliardë dollarësh, duke e bërë atë njeriun e 1750 më të pasur në botë, zotëron prona në sektorin e metalit, naftës dhe medias, ku ai ka pasur një histori të gjatë me presidentin ukrainas Volodymyr Zelensky.

Për vite, kompania e Zelensky prodhonte shfaqje për rrjetin televiziv të Kolmoysky, 1+1 Media Group, një nga konglomeratet më të mëdha mediatike në Ukrainë. Zelensky arriti famë kombëtare, duke portretizuar një president në një televizion hit të quajtur, Shërbëtori i Popullit, i cili u transmetua në një kanal në pronësi të Kolmoysky.

Në vitin 2019, kanalet mediatike të Kolmoysky, i dhanë një shtysë të madhe fushatës presidenciale të Zelensky, ndërsa ai madje ofroi siguri, avokatë dhe automjete për Zelensky gjatë fushatës së tij.

Truproja dhe avokati i Kolmoysky-t shoqëruan Zelensky-n, në shtegun e fushatës, ndërsa Zelensky udhëtonte me shofer në një Range Rover, në pronësi të një prej kompanive të Kolmoysky.

Dokumentet Pandora, treguan se presidenti ukrainas Volodymyr Zelensky dhe partnerët e tij të prodhimit televiziv, ishin përfitues të një rrjeti firmash në det të hapur, të krijuar në vitin 2012, në të njëjtin vit, që kompania e prodhimit të Zelensky hyri në një marrëveshje me grupin mediatik të Kolomoysky, i cili dyshohet se mori 41 milionë dollarë fonde nga Kolomoysky.[5]

Privatbank

Rivali politik i Zelenskit, Presidenti Petro Poroshenko, komentoi lidhjen e tyre gjatë fushatës: “Fati synoi të më bashkonte me kukullën e Kolomoyskiy në raundin e dytë të zgjedhjeve”.

Pas fitores së Zelenskit, Kolomoysky, i cili kishte kaluar vitet e fundit duke jetuar mes Izraelit dhe Zvicrës, u kthye në Ukrainë, për të mbajtur marrëdhëniet e tij me presidentin e ri, duke emëruar mbi 30 ligjvënës në partinë e sapokrijuar të Zelensky dhe duke ruajtur ndikimin me shumë prej tyre në parlament.[6]

Kolomoysky financon batalionet Azov, Aidar dhe Dnipro

Igor Kolomoysky, ka qenë një financues kryesor i Batalionit Neo-Nazi Azov, që kur u formua në 2014. Ai gjithashtu ka financuar milicitë private si batalionet Dnipro dhe Aidar dhe i ka vendosur ato personalisht për të mbrojtur interesat e tij financiare.

Para se të bëhej pjesë e forcave të armatosura të Ukrainës, kush e financoi Azov? Njësia mori mbështetje nga ministri i brendshëm i Ukrainës në vitin 2014, pasi qeveria e kishte pranuar se ushtria e saj ishte shumë e dobët, për të luftuar separatistët pro-rusë dhe mbështetej në forcat vullnetare paraushtarake.

Këto forca financoheshin privatisht nga oligarkët, më i njohuri ishte Igor Kolomoisky, një miliarder magnat energjetik dhe guvernator i atëhershëm i rajonit Dnipropetrovska. (TV Aljazeera)

Grupet e nacionalistëve ukrainas të krahut të djathtë, po kryejnë krime lufte në territoret e kontrolluara nga rebelët në Ukrainën Lindore, sipas një raporti nga Amnesty International, pasi në mediat lokale u shfaqën prova të milicive vullnetare, që u prenë kokën viktimave të tyre.

Vullnetarët e armatosur, që i referohen vetes si Batalioni Aidar (Aidar Battalion)[7] “kanë qenë të përfshirë në abuzime të përhapura, duke përfshirë rrëmbime, ndalime të paligjshme, keqtrajtime, vjedhje, zhvatje dhe ekzekutime të mundshme”, tha Amnesty…

Batalioni Aidar, mbështetet publikisht nga oligarku ukrainas Ihor Kolomoyskyi, i cili dyshohet se financon gjithashtu batalionet vullnetare, si: Azov, Donbas, Dnepr 1, Dnepr 2, që veprojnë sipas urdhrave të Kievit. (Newsweek Magazine)

Disa nga batalionet private të Ukrainës, kanë nxirë reputacionin ndërkombëtar të vendit, me pikëpamjet e tyre ekstremiste. Batalioni Azov, i financuar pjesërisht nga Taruta dhe Kolomoisky, përdor simbolin nazist Wolfsangel si logon e tij dhe shumë nga anëtarët e tij përkrahin hapur pikëpamjet neo-naziste, antisemite.

Anëtarët e batalionit, kanë folur për “sjelljen e luftës në Kiev” dhe thanë se Ukraina ka nevojë për “një diktator të forte, për të ardhur në pushtet, i cili mund të derdhë shumë gjak, por të bashkojë kombin në proces.” (Reuters)

Batalionet e Kolomoysky granatojnë civilët në Donbas

Rajonet e Luhansk dhe Donetsk, përbëjnë një rajon më të madh të njohur së bashku si Donbas. Në maj të vitit 2014, menjëherë pas grushtit të shtetit në Maidan (në kohës e administratës Obama-Biden 2), të dy rajonet mbajtën një Referendum, për shkëputjen nga Ukraina, në të cilin 96% e Lukansk dhe 89% e Donetsk votuan, për krijimin e dy entiteteve të reja të pavarura, në Ukrainën lindore.

Moska, tha se votimi pasqyronte vullnetin e popullit, por Bashkimi Evropian rusofobik dhe putinofobik, si nxitese e konfliktëve i quajti zgjedhjet “të paligjshme dhe jolegjitime”, të cilat shpejt u shndërruan në dhune dhe u shndërruan në një konflikt të gjithanshëm, midis forcave separatiste të mbështetura nga Rusia dhe ushtrisë ukrainase dhe pro milicitë qeveritare.

Donbasi, u bë epiqendra e një beteje për ndikim global midis NATO-s dhe Moskës, në të cilën shtëpitë, shkollat dhe zyrat e civilëve të pafajshëm ishin thjesht dëme kolaterale dhe uji, energjia elektrike dhe gazi u mbyllën rregullisht, për banorët që paguanin çmimin përfundimtar.

Lufta në Donbas, ka vazhduar edhe sot e kësaj dite, duke vrarë rreth 14,000, ndërsa ka copëtuar rajonin Donbas të Ukrainës lindore.[8]

Human Rights Watch, raportoi më 24 korrik 2014, se forcat qeveritare të Ukrainës dhe milicitë pro-qeveritare, kishin përdorur pa dallim raketa Grad të padrejtuara në zonat e populluara, të cilat shkelnin ligjin ndërkombëtar humanitar, ligjet e luftës dhe përbënin krime lufte.

Ndërsa zyrtarët e qeverisë ukrainase mohuan përdorimin e raketave Grad në Donetsk, një hetim i Human Rights Watch në terren tregoi fakte e prova, se forcat e qeverisë ukrainase ishin përgjegjëse për sulmet dhe në fillim të muajit, gazetari i Al Jazeera, kishte filmuar madje forcat ukrainase me raketahedhës Grad në rrugë për në Donetsk.

Batalioni Azov i Kolomoysky, udhëhoqi sulmin e qeverisë, pas grushtit të shtetit në republikat e vetëshpallura të Luhansk dhe Donetsk, sipas një raport i Amnesty International i vitit 2014, akuzoi Batalionin Aidar të Kolomoysky, për krime lufte në Donbas, duke përmendur në mënyrë specifike, “abuzimet e përhapura, duke përfshirë rrëmbimet e pahijshme, trajtimi, vjedhja, zhvatja dhe ekzekutimet e mundshme.”

Në tetor të vitit 2014, Human Rights Watch raportoi, se forcat e qeverisë ukrainase dhe milicitë pro-qeveritare, ishin përgjegjëse, për përdorimin e gjerë të municioneve thërrmuese, në zonat e populluara në qytetin Donetsk.

“Është tronditëse të shohësh një armë, që shumica e vendeve e kanë ndaluar të përdoret kaq gjerësisht në Ukrainën lindore,” tha Mark Hiznay, studiues i lartë i armëve në Human Rights Watch. “Autoritetet ukrainase, duhet të marrin një angazhim të menjëhershëm, për të mos përdorur municione thërrmuese dhe të bashkohen me traktatin për ndalimin e tyre.”

Shkollat e fëmijëve në Donetsk, janë goditur aq shumë herë nga bombardimet pa dallim, saqë bodrumet janë ngritur si strehë për bomba të ndërrimit dhe dritaret janë të mbushura me thasë rëre. Donbasi, është bërë gjithashtu një nga vendet më të ndotura nga minat në tokë, duke vënë në rrezik jetën e më shumë se 220,000 fëmijë.

“Granatimet, nuk e lënë të padëmtuar psikikën e një fëmije. Fëmijët janë të traumatizuar. Ata janë të tmerruar. Ka fëmijë që bëhen shumë emocionues. Ata derdhin ndjenjat e tyre”, tha Iryna Morhun, drejtoresha e shkollës Krasnohorivka, e cila u godit nga një goditje e drejtpërdrejtë.

“Në anën tjetër ka fëmijë që e mbajnë këtë dhimbje brenda. Është shumë e trishtueshme, të shohësh fëmijë që duhet të kenë një fëmijëri të lumtur, të vuajnë për shkak të kësaj lufte.”

Laptopi from Hell i Hunter Biden flet për “fëmijët e djegur të gjallë” në Donetsk

Grupi kërkimor jofitimprurës, Marco Polo, i cili po bën një raport gjithëpërfshirës mbi laptopin e Hunter Biden, bëri lidhjen midis mesazheve me tekst të Hunter Biden dhe masakrave të Kolomoysky në Ukrainën lindore.

Mesazhet me tekst të gjetura në laptopin e Hunter Biden, tregojnë Hunter Biden duke pyetur Hallie Biden, të venë e vëllait dhe zonjën e tij, nëse ajo besonte se ai kishte “fëmijë të djegur të gjallë në DONETSK” ose “fëmijë të vrarë në Donetsk, Ukrainë”.

Me shumë mundësi, se ai ishte duke iu referuar Kolomoysky-t, shefit të tij të raportuar të Burisma Holdings, i cili, po financonte gjithashtu Batalionin neo-nazist Azov, që u akuzua për krime lufte dhe bombardime të civilëve, në Ukrainën lindore.

Në vitin 2018, Kongresi i ndaloi armët amerikane të shkonin në Batalionin Azov të Ukrainës, i cili përdorte simbole origjinale naziste, pranoi hapur neo-nazi në radhët e tij dhe ishte akuzuar për krime lufte të stilit të ISIS-it, përfshirë prerje koke etj…

“Supremacia e bardhë dhe neo-nazizmi, janë të papranueshme dhe nuk kanë vend në botën tonë,” tha Rep. Ro Khanna (D-Calif.), një kritik i hapur i ofrimit të ndihmës vdekjeprurëse për Ukrainën, tha në një deklaratë për The Hill.

“Jam shumë i kënaqur që omnibusi i miratuar së fundmi, pengon SHBA-në të ofrojë ndihmë me armë dhe trajnim për Batalionin Neo-Nazi Azov, që lufton në Ukrainë”.

Në vitin 2016, Privatbank i Kolomoysky u shemb mes akuzave, për përvetësim dhe mashtrim. Dështimi i bankës, i kushtoi qeverisë ukrainase dhe si rrjedhojë taksapaguesve amerikanë dhe evropianë, që e mbështetën atë me fonde ndihme rreth 5.5 miliardë dollarë, në një paketë shpëtimi.

Në vitin 2020, Departamenti i Drejtësisë vendosi për të sekuestruar pronat e Kolomoysky në SHBA, pasi akuzoi oligarkun ukrainas, për përvetësim dhe mashtrim të miliarda dollarëve nga PrivatBank dhe pastrimin e tyre (në pronat amerikane), duke përfshirë një fabrikë çeliku në Kentucky, një rritje komerciale në Cleveland dhe një prodhim Motorola në Illinois.

Në mars 2021, administrata Biden ndaloi Kolomoisky dhe anëtarët e familjes së tij të udhëtonin në Shtetet e Bashkuara, për shkak të “përfshirjes në akte të rëndësishme korrupsioni”.

Ka shumë pak gjasa, që Kolomoisky të ishte kthyer në Shtetet e Bashkuara, duke pasur parasysh se Departamenti i Drejtësisë, kishte filluar tashmë sekuestrimin e pronave të tij një vit më parë dhe ai raportohet se kishte udhëtuar midis Zvicrës, Izraelit dhe Ukrainës nga frika se mos ekstradohej në Shtetet e Bashkuara.

A e dinë njerëzit, që përpiqen kaq shumë për luftë me Rusinë, për “fëmijët e djegur të gjallë” në Donetsk? A e dinë ata se ne po armatosim batalionet neo-naziste, që kanë gjuajtur raketa dhe hedhin bomba thërrmuese mbi fëmijët në Donbas për 8 vitet e fundit?[9]

Shkarkimi

Si Obama dhe Biden instaluan neo-nazistët në Ukrainë: Artikulli im i mëparshëm mbi rolin e qeverisë amerikane në grushtin e shtetit të Maidan, masakrën me snajper në Maidan, masakrën e zjarrit të Odessa, Partinë Svoboda, Batalionin Azov dhe rolin e fraksioneve neo-naziste në luftat në Ukrainë.

Rusët, vazhdimisht bëjnë thirrje për një takim të Këshillit të Sigurimit të OKB-së, për Biolabs Ukrainës. Rusia, sistematikisht ka kërkuar një takim të Këshillit të Sigurimit të OKB-së, lidhur me aktivitetet e supozuara ushtarako-biologjike të SHBA-së në Ukrainë.

Igor Kirillov i Ministrisë së Mbrojtjes Ruse dhe kreu i Mbrojtjes Bërthamore, Kimike dhe Biologjike të Trupave, paraqiti prova të supozuara në lidhje me programin e financuar nga Pentagoni “Reduktimi i Kërcënimeve Biologjike” në Ukrainë.[10]

Ndërhyrja e NATO-s në Ukrainë, mund të shkaktojë luftë bërthamore. Ja si: Gjatë vetëm tre ditëve, siç kam bërë zakonisht, gjatë viteve të fundit, një grup zyrtarësh të lartë të qeverisë amerikane të kaluar dhe të tanishëm nga të dyja anët e rreshtit, u mblodhën për të zhvilluar një luftë NATO-Rusi, në një simulim në fund të vitit 2019.

Gjatë asaj që ne e quajtëm Lufta NATO-Rusi e 2019-ës, vlerësuam se një miliard njerëz vdiqën. Dhe nëse nuk jemi të kujdesshëm, ajo që ndodhi në një simulim mund të ndodhë sërisht, nëse një luftë NATO-Rusi shpërthen mbi Ukrainën.[11]

[1] Ihor Valeriyovych Kolomoyskyi (Ігор Валерійович Коломойський, 1963), i konsideruar dikur një lider në biznesin ukrainas. Kolomoyskyi përdor pseudonimin Benya (Беня), një emer i kriminelit famëkeq ukrainas (dhe hebre), Benya Krik, i fiksionalizuar gjerësisht në Tregimet e Odessa të Isaac Babelit. Kolomoyskyi aktualisht është shtetas i Izraelit dhe Qipros. Ai është i martuar me Irina Mikhailovna Kolomoyska nga Dnipro. Ata kanë një vajzë, Angelika Kolomoyska, dhe një djalë, Israel Zvi Kolomoyskyi. Ai është vlerësuar me disa Çmime: Kalorës i Urdhrit “Për Merita” shkalla III (2006), “Për sakrificë dhe dashuri për Ukrainën”, nga UOC-KP (2015) dhe Patriarku Filaret (2015). Ai në vitin 2010 u vlerësua si personi i dytë më i pasur në Ukrainë dhe si një nga oligarkët më me ndikim të vendit. Në vitin 1992, ai kishte bashkëthemeluar PrivatBank dhe shtrirjen e saj informale të kompanive, Privat Group, dhe më pas ai fitoi prona të gjera mediatike. Në vitet 2014-2016, Kolomoyskyi shërbeu si Guvernator i Dnipropetrovsk Oblast deri në shkarkimin e tij nga Presidenti Petro Poroshenko. Atë vit, banka e tij e nënkapitalizuar u shpall një kërcënim për sigurinë financiare të Ukrainës dhe u mor në pronësi nga shteti. Në vitin 2019, fuqia mediatike dhe financimi i Kolomoyskyit mbështeti fushatën e suksesshme presidenciale të Volodymyr Zelenskyy për të rrëzuar Poroshenkon. Në vitin 2020, ai u padit në Shtetet e Bashkuara, me akuza të lidhura me mashtrime bankare në shkallë të gjerë. Në vitin 2021, SHBA ndaloi Kolomoyskyi dhe familjen e tij të hynin në vend, duke e akuzuar atë për korrupsion dhe duke qenë një kërcënim për besimin e publikut ukrainas në institucionet demokratike. Në korrik 2022, Zelenskyy i hoqi Kolomoyskyit shtetësinë ukrainase. Arsyet pas lëvizjes kanë qenë të pakjarta, megjithëse Zelenskyy përmendi hetimin penal në vazhdim të SHBA-së. Në nëntor 2022, disa nga asetet e Kolomoyskit, të tilla si ato me vlerë strategjike për shtetin në dritën e luftës rus0-ukrainase, u sekuestruan (nacionalizuan). Kjo përfshinte pronësinë e tij mbi kompanitë më të mëdha të benzinës në Ukrainë. Në prill 2019 u raportua se FBI po hetonte Kolomoyskyi mbi krimet financiare, që përfshinin Gennadiy Bogolyubov, biznesmenin Krivyi Rih Vadim Shulman dhe Mordechai “Motti” Korf nga Florida, në lidhje me pronat e çelikut Kolomoyskyi në Virxhinia Perëndimore dhe Ohajo veriore në Shtetet e Bashkuara dhe të tij dhe aksionet (përfitimet) minerare në Gana dhe Australi. Dokumentet ligjore nga prokurorët amerikanë në vitin 2019 detajonin se si Kolomoyskyi përdori kontrollin e tij të bankës më të madhe të shitjes me pakicë të Ukrainës, PrivatBank, për të grabitur shuma marramendëse nga depozituesit ukrainas, dhe nëpërmjet një sërë kompanish guaskë dhe llogarish në det të hapur i largoi paratë jashtë vendit dhe në SHBA. Në gusht 2020, Departamenti i Drejtësisë i Shteteve të Bashkuara (DOJ) në Distriktin Jugor të Floridës (Miami) pretendoi se Kolomoyskyi, Bogolyubov, Mordechai Korf dhe Uriel Lader morën kolektivisht prona të shumta si pjesë e një skeme Ponzi prej 5.5 miliardë dollarë…

[2] https://kanekoa.substack.com/p/how-one-ukrainian-billionaire-funded?s=w

[3] https://kanekoa.substack.com/p/how-one-ukrainian-billionaire-funded?s=w

[4] Mykola Vladislavovich Zlochevsky (Микола Владиславович Злочевський, 1966), është një biznesmen ukrainas i naftës dhe gazit natyror, politikan dhe një oligark. Që nga viti 2019, ai jeton në Monako dhe bleu nënshtetësinë qipriote në vitet 2017-2019. Ai ishte Ministër i Ekologjisë dhe Burimeve Natyrore në vitet 2010-2012 dhe z/sekretar për Sigurimin Ekonomik dhe Social të Këshillit Kombëtar të Sigurisë dhe Mbrojtjes në vitet 2012-2014, kur ndodhi Euromaidan. Ai kërkohet nga autoritetet ukrainase, për përpjekje për të korruptuar prokurorët, në mënyrë që të heqin dorë nga të gjitha akuzat kundër tij. Në vitin 2012, Viktor Pshonka, Prokurori i Përgjithshëm ukrainas, filloi hetimin e pronarit të Burisma Holdings, Zlochevsky, mbi akuzat për pastrim parash, evazion fiskal dhe korrupsion gjatë viteve 2010-2012. Në prill 2014, bordi i drejtorëve të Burisma Holding emëroi Hunter Biden, djalin e atëhershëm nënkryetarit të SHBA-së Joe Biden, në bordin e Burisma si drejtor i Burisma, ku ai fitonte mbi 80,000 dollarë në muaj. I korruptuari Joe Biden, ishte bërë njeriu kryesor për Ukrainën, pas shkurtit të vitit 2014, kur presidenti pro-rus, Viktor Janukoviç, u rrëzua dhe u arratis. Më pas, administrata komuniste Obama-Biden, u përgatit të punonte me qeverinë e re në Ukrainë, e cila ishte e korruptuar, qy kur fitoi Pavarësinë (1991). Joe Biden, u bë një vizitor i shpeshtë në Ukrainë. Sipas llogarisë së tij, Biden tha se ai shkoi atje shumë herë në vitet 2014-2016. Në prill 2014, Zyra e Mashtrimit të Rënda e Mbretërisë së Bashkuar ngriu rreth 23 milionë dollarë, që i përkisnin kompanive të kontrolluara nga Zlochevsky. Në fund të vitit 2014, Zlochevsky u largua nga Ukraina, mes akuzave për vetëpasurim të paligjshëm dhe legalizim të fondeve (neni 368–2, Kodi Penal i Ukrainës), gjatë qëndrimit të tij në poste publike. Në janar 2015, Gjykata Qendrore Penale në Londër liroi 23 milionë dollarët, që ishin bllokuar në llogaritë e Zlochevsky, për shkak të provave të pamjaftueshme. Zlochevsky, u kthye në Ukrainë në shkurt të vitit 2018, pasi hetimet në Burisma Holdings të tij ishin përfunduar në dhjetor 2017, pa asnjë akuzë të ngritur kundër tij.

[5] https://kanekoa.substack.com/p/how-one-ukrainian-billionaire-funded?s=w

[6] https://www.youtube.com/watch?v=MXgli7TpINw

[7] Batalioni Sulmues Aidar (2014 dhe sot). Batalioni i 24-të Aidar, i njohur gjithashtu si Batalioni Aidar, i Forcave Tokësore të Ukrainës. Si njësi ushtarake ukrainase, ajo mori pjesë në luftën në Ukrainën Lindore dhe kishte afërsisht 300-400 anëtarë në vitin 2014. Batalioni e mori emrin nga lumi Aidar, në rajonin e Luhansk, ku u vendos fillimisht. Në vitin 2014, Amnesty International raportoi se anëtarët e Batalionit Aidar kishin kryer krime lufte gjatë luftës në Donbas. Ai u shpërbë në vitin 2015 dhe u rikonstituua si Batalioni i 24-të i Veçantë Sulmues i Ushtrisë Ukrainase, përpara se të absorbohej në Brigadën e 10-të Sulmuese Malore në vitin 2016. Që nga tetori I vitit 2018 batalioni humbi 130 ushtarë të vrarë në aksion. Themeluesi dhe ish-komandanti i Batalionit është Sergei Melnychuk. (By Maxim Tucker, “Ukraine’s Old Guard and the Mystery of a Series of Unlikely Suicides”, Newsweek Magazine) I krijuar në maj 2014, Aidar ishte Batalioni i parë i Mbrojtjes Territoriale të Ukrainës, një detashment ushtarak vullnetar në varësi të Ministrisë së Mbrojtjes. Në zgjedhjet parlamentare të Ukrainës 2014, ish-komandanti Aidar Serhiy Melnychuk, u bë anëtar i Verkhovna Rada që përfaqësonte Partinë Radikale të Oleh Lyashkos, ku ai u rendit i treti në listën zgjedhore të partisë. Komandanti i kompanisë së dytë të Aidar-it, Ihor Lapin, ishte deputet i Frontit Popullor, pasi fitoi një vend zgjedhor në Lutsk në të njëjtat zgjedhje. Asnjëri nuk u rizgjodh në zgjedhjet parlamentare të Ukrainës të vitit 2019. Batalioni doli në qendër të vëmendjes pasi disa dhjetëra anëtarë të tij u vranë në një pritë në jug të Shchastia, pas shpalljes së armëpushimit më 6 shtator 2014. Në fund të janarit dhe në fillim të shkurtit 2015, batalioni sulmoi disa ndërtesa qeveritare, të cilat u përshkallëzuan në përleshje. Aidar u shpërbë zyrtarisht më 2 mars 2015 “për të parandaluar veprimet e paligjshme të disa përfaqësuesve të njësive vullnetare” (sipas Shtabit të Përgjithshëm të Forcave të Armatosura të Ukrainës). Batalioni Aidar përbëhej nga vullnetarë nga rajonet: Lviv, Chernihiv, Luhansk, Kharkiv, Krime, Kiev, Ivano-Frankivsk dhe Donetsk. Në qershor 2014, ajo kishte rreth 400 anëtarë. Batalioni, ka fituar famë për shkak të pikëpamjeve të ekstremit të djathtë të anëtarëve të tij. Dy neo-nazistë suedezë nga partia Svenskarnas, iu bashkuan Aidarit në vitet 2013-2014 dhe u bënë tituj në mediat suedeze dhe gjermane, pasi një nga nazistët po konkurronte për një këshill lokal, në zgjedhje dhe e njëjta media kritikoi ashpër mercenarët nazistë. Akuzat për shkelje të të drejtave të njeriut dhe krime lufte. Në korrik të vitit 2014, Rusia filloi një hetim penal të komandantit të Aidar, Serhiy Melnychuk, për “organizimin e vrasjes së civilëve”. Piloti vullnetar i saj, Nadiya Savchenko, u kap nga separatistët pro-rusë pranë Luhansk, u transportua në Rusi dhe u akuzua për vrasjen e dy gazetarëve rusë. Më 8 shtator 2014 Amnesty International pretendoi se batalioni kishte kryer krime lufte, duke përfshirë rrëmbime, ndalime të paligjshme, keqtrajtime, vjedhje, zhvatje dhe ekzekutime të mundshme. Më 24 dhjetor 2014, Amnesty International raportoi se njësia ushtarake, po bllokonte ndihmën humanitare nga Ukraina, që arrinte tek popullsia e zonave të kontrolluara nga separatistët. Më shumë se gjysma e popullsisë në këto zona varej nga ndihma ushqimore. Sipas Amnesty International, batalionet Aidar, Donbas dhe Dnipro-1 thanë se po bllokojnë ndihmën, sepse “besojnë se ushqimet dhe veshjet po përfundojnë në duar të gabuara dhe mund të shiten në vend që të jepen si ndihmë humanitare”. Denis Krivosheev, ushtrues detyre i drejtorit të Evropës dhe Azisë Qendrore për Amnesty International, deklaroi se urija e civilëve si metodë e luftës është një krim lufte. Në prill 2015, Guvernatori i Luhanskut i emëruar nga qeveria ukrainase, Hennadiy Moskal, deklaroi se Batalioni Aidar po terrorizonte rajonin dhe i kërkoi Ministrisë së Mbrojtjes të Ukrainës të frenonte anëtarët e saj, pas një sërë vjedhjesh, duke përfshirë ambulanca dhe marrjen në dorëzim të një fabrike buke.