Andrra e pambarueme
Ti je andrra e pambarueme
Që ec nëpër kokën time
Edhe n’kohën ma t’lumnueme
I jep ngrohtësi jetës sime
Ti që ndjenë edhe idhnimin
N”mue lëshon veç trishtim
Askujt ti mos ja fal gzimin
Se për mu asht veç drithërim
Njajtë si dielli që rreze lshon
Ashtu je ti n’ndjenjat e mia
Sikur dashnia që rënkon
Kurrë n’mue nuk vdes uria
Ti je andrra e dashnisë
Që asnjeherë nuk e braktis veten
Ti je ndjenja e paudhnisë
Pa e treguar të vërtetën
Ti qè s’kuptove sytë e mia
As ma pak përvujtninë time
Qysh atëherë kur fillon mërzia
Nëpër shekuj e përjetime
Qysh n’gjithësi kur yjet dalin
Fytyrën tande unë e andrroi
Edhe mendimet tua ndalin
Çdo herë andrra ktu mbaroi
Ti që s’din çka asht mallkimi
Kur n’mua qëndron ti
Qysh atëherë kur m’zë trishtimi
Fluturoi në Agoni
Nëpër tundimet e kësaj bote
Edhe n’dhimbjet e mia të gjata
Nuk gjejë qetësi nga heshtja jote
Ku mes nesh jeton shtrëngata
Ari Ukimeri
Korrik 2022, Prizren
