[ Libra NëLinjë ]
Shkruan Asllan Dibrani-Luani
Ka fitore që ndërtohen me program, dhe ka fitore që dhurohen me deklarata. Mandati i tretë i Albin Kurtit i përket kategorisë së dytë. Ai nuk erdhi vetëm nga puna e Vetëvendosjes, por nga një opozitë që vendosi të luftojë Kurtin duke e luftuar vetë Kosovën.
Në këtë garë për absurditet politik, dy emra dolën fitues absolutë: Hykmete Bajrami dhe Lumir Abdixhiku. Jo si liderë opozitarë, por si strategë të padukshëm të fitores së Vetëvendosjes.
Le ta nisim me deklaratën tashmë historike të Hykmete Bajramit, e cila në një moment ndriçimi politik na siguroi se:
“Nuk kam problem me Listën Serbe – problemin e kam me Vetëvendosjen dhe Albin Kurtin.”
Fantastike. Në një vend ku Lista Serbe ka qenë instrument i drejtpërdrejtë i Beogradit për bllokim institucionesh, zonja Bajrami gjeti armikun kryesor te qeveria e Kosovës. Një deklaratë e tillë nuk është qëndrim opozitar – është manual se si t’i trembësh votuesit shqiptarë nga vetja.
Ironia është therëse: ndërsa Vetëvendosja po përballej me presion ndërkombëtar për veriun, opozita po e relativizonte Listën Serbe. Dhe pastaj pyesin pse qytetari i zakonshëm tha: “Më mirë ky që s’ka problem me Beogradin, sesa ata që s’kanë problem me Listën Serbe.”
Tani kalojmë te Lumir Abdixhiku, njeriu që mendoi se sloganet boshe mund ta zëvendësojnë përgjegjësinë shtetërore. “Mjaft është mjaft”, tha ai. Dhe kishte të drejtë – por jo në mënyrën që e mendoi.
Kulmi erdhi kur vendosi të na sqarojë historinë:
“Mitrovica nuk ka qenë e jona.”
Kaq. Me një fjali, Abdixhiku arriti atë që s’e kishte arritur as propaganda serbe: ta normalizojë dorëzimin verbal të territorit. Nuk ishte lapsus. Ishte filozofi politike e zhveshur nga çdo ndjenjë shtetërore.
Në atë moment, çdo votues që kishte dilemë, e kuptoi qartë zgjedhjen:
një kryeministër që përplaset për sovranitetin, apo një opozitë që heq dorë nga Mitrovica me qetësi akademike.
Rezultati dihet. Vetëvendosja fitoi. Albin Kurti mori mandatin e tretë. Dhe jo pak – por me një epërsi që i lejon të qeverisë pa frikë nga bllokadat që dikur ishin “sport opozitar”.
Në fakt, këto dy deklarata bënë më shumë se çdo tubim i Vetëvendosjes. Ato ia dhuruan Kurtit të paktën 8 deputetë shtesë. Falas. Pa fushatë. Pa shpenzime.
LDK-ja, ndërkohë, vazhdon të flasë për Rugovën, por sillet sikur nuk e ka lexuar kurrë. Rugova nuk do të thoshte se Mitrovica s’është e jona. Rugova nuk do ta relativizonte Listën Serbe. Ai do ta dinte se fjala, në politikë, peshon po aq sa vendimi.
Prandaj, sot kemi këtë realitet ironik:
Vetëvendosja qeveris.
Albin Kurti vazhdon mandatin e tretë.
Ndërsa opozita vazhdon… të shpjegojë se çfarë ka dashur të thotë.
Urime Vetëvendosje.
Urime Albin Kurti.
Dhe faleminderit opozitës – për kontributin e saj të pazëvendësueshëm në këtë fitore.
