NGA KALOSH ҪELIKU
Po, vdiqa në Voskopojë. Dhe, më shtinë për “shërim” në “Xhehnem” (Ferr). “Liri”. Ika. Zjarri “Xhehnemit” (Ferrit), ndizeshte me flakë. Herë pas here, lëshonte edhe xixa për oxhaku mbi çati: pa verë, raki rrushi, dhe gra besnike. Vetëm, hoxhallarë dhe priftërinjë, gjeta në “Xhehnem” (Ferr). Ato, kishin shkuar para meje në “Xhehnem” (Ferr). U thash, kthemëni ta vuaj dënimin në “Xhehnet” (Parajsë)! “Liri”. Përçudi, po atë ditë më kthyen mes politikanëve brekënëpërkëmbë me burra e pa gra. Ende, me këmbët dhe trutë në legen. Që, e hanë njëri – tjetrin për poste politike. U ringjalla, në Korçë.
Jo, u thash: kthemëni në “Xhehnem”, (Ferr), mes grave besnike! Liri…
