Zymer Mehani
(Zahirit, Edmondit e Hakifit, në përvjetorin e rënies)
Në një ditë të ftohtë dimri, më 31 janar 1997, tre shpirtëra të rinj u ndanë nga kjo botë. Zahiri, Edmondi dhe Hakifi, të njohur si “Tre Viganë”, u vranë në një kohë kur Kosova po përjetonte një periudhë të turbullt dhe të dhimbshme të historisë së saj.
Zahiri, Edmondi dhe Hakifi ishin tre shokë të ngushtë, të lidhur me njëri-tjetrin nga ideali i tyre i përbashkët për çlirim dhe nga një dashuri e përbashkët për lirinë. Ata ishin të rinj, por trima plot energji dhe pasion për të ndryshuar botën rreth nesh. Por mbi të gjitha, ata ishin trima, të gatshëm të sakrifikonin gjithçka për lirinë e vendit tonë.
Ata u vranë në një betejë kundër forcave armike. Por edhe në vdekje, ata nuk u dorëzuan. Ata luftuan deri në frymën e fundit, duke treguar guxim dhe forcë të jashtëzakonshme. Ata u bënë simbol i rezistencës dhe lirisë, një shembull për të gjithë ne se çfarë do të thotë të jesh i guximshëm dhe i përkushtuar ndaj një qëllimi.
Vdekja e tyre la një plagë të thellë në zemrat e të gjithë shqiptarëve. Por më shumë se sa dhimbje, ajo la një mësim të çmuar. Ajo na mësoi se liria është e shtrenjtë dhe se ajo kërkon sakrifica. Na mësoi se trimat si Zahiri, Edmondi dhe Hakifi janë ata që e bëjnë historinë, ata që nuk u trembën të luftonin për atë që besuan.
Sot, në përvjetorin e rënies ne i kujtojmë me nderim dhe respekt. Ne i kujtojmë si heronj, si shembuj të guximit dhe sakrificës. Ne i kujtojmë si “Tre Viganë”, tre shpirtërat e rinj që dhanë jetën e tyre për lirinë e Kosovës.
