Shkruan Luan-Asllan Dibrani
Në një kohë kur të gjitha syzet e diplomacisë ndërkombëtare po përqendrohen në zhvillimet gjeopolitike në Lindjen e Mesme dhe Europë, mediat serbe kanë bërë valë me pretendime të forta ndaj presidentit turk, Recep Tayyip Erdogan, duke e akuzuar atë për “tradhti” ndaj Rusisë. Sipas një artikulli të publikuar nga mediat serbe, Erdogan, duke mbështetur grupet islamiste pro-turke në Siri, dhe duke vazhduar politikën e tij të mbështetjes për Palestinën, ka tradhtuar aleatin tradicional të Turqisë, Rusinë, dhe ka synuar për interesa të tjera strategjike, përfshirë ndihmën e SHBA-së dhe Izraelit. Por kjo interpretim është vetëm një pjesë e narrativës, e mbështetur në një propagandë që përdor përfitime politike në një kohë të ndjeshme.
Propaganda Pro-Rusisë dhe Taktikat Serbe
Serbia, një aleat i ngushtë i Rusisë në Ballkan, ka shpesh mbajtur qëndrime të qarta pro-moskave në çështjet ndërkombëtare. Por, shqetësimi i Serbisë për politikën e Turqisë është i ndërlikuar dhe shumëdimensionale. Në një mënyrë të ngjashme si Rusia, Serbia ka të njëjtën strategji të orientuar nga interesat e saj kombëtare, shpesh duke bërë një bilanc të thjeshtë mes diplomacisë dhe politikave të jashtme, pa marrë parasysh etikën e bashkëpunimeve të ndërsjella.
Përsa i përket politikës së Erdogan, ajo është e përmbajtur, duke lëvizur në një hapësirë të ndërlikuar gjeopolitike. Turqia, nën drejtimin e Erdogan, ka ndihmuar grupe të ndryshme në Siri, përfshirë Hayat Tahrir al-Sham (për të cilin disa e konsiderojnë si një degë të Al-Kaidës), duke krijuar një marrëdhënie të komplikuar me grupet islamiste që janë të lidhura me interesat turke. Sidoqoftë, kjo ka qenë gjithashtu një pjesë e përpjekjeve të Turqisë për të ruajtur kontrollin e saj në rajon dhe për të balancuar ndikimet konkurruese të Rusisë, Iranit, dhe Shteteve të Bashkuara. Nga ky këndvështrim, akuzat për “tradhti” nga Serbia dhe mbështetje për narrativën pro-ruse janë jo vetëm të paqëndrueshme, por edhe të shpejta për të manipuluar mendimin publik.
Erdogan dhe Korrigjimi i Politikes Strategjike
Erdogan është i njohur për fleksibilitetin e tij në politikën ndërkombëtare. Pavarësisht angazhimeve të tij me Rusinë, ai ka pasur gjithashtu bashkëpunim të ngushtë me Shtetet e Bashkuara dhe Izraelin. Në këtë kuadër, është e qartë se Turqia ndjek një politikë të balancuar, duke u përpjekur të maksimizojë interesat e saj kombëtare dhe strategjike.
Sidoqoftë, frika e Serbisë se Erdogan ka “tradhtuar” Rusinë nuk është tjetër veçse një iluzion politik. Në fakt, këto lëvizje tregojnë një përpjekje të Turqisë për të lëvizur më shpejt dhe më sigurt në një botë që po ndryshon me shpejtësi, ku Rusia është në rënie dhe përpjekjet e saj për të ruajtur dominimin global janë gjithnjë e më të vështira.
Serbia dhe Të Drejtat e Popujve të Tjerë: Balancimi i Interesave
Në vend që të mbështesë një politikë të ndershme dhe të mbrojtur nga interesat kombëtare, Serbia shpesh përdor gënjeshtra dhe propaganda për të promovuar politikat e saj dhe për të shpërndarë ndihmën për aleatët e saj rusë. Kjo është përpjekje për të pasur një ndikim të madh në rajon, veçanërisht në Ballkan, por kjo nuk mund të arrihet duke e injoruar realitetin dhe drejtësinë ndërkombëtare.
Serbia ka përdorur gjithashtu taktika të ngjashme ndaj Izraelit, duke mbajtur një qëndrim të pasigurt dhe të dyzuar në lidhje me të drejtat e popujve të tjerë, përfshirë Palestinën. Kjo lëvizje është gjithashtu një provë e rrethimit të politikës serbe, e cila po bën përpjekje të mbajë një kurs të dyfishtë ndërmjet ndikimeve të mëdha – njëherësh të afërt me Rusinë, dhe njëkohësisht të përpjekur të zhvillojë marrëdhënie të ngushta me Perëndimin dhe shtetet demokratike.
Përfundim
Në këtë moment të gjeopolitikës globale, është e qartë që politika e Turqisë, përfshirë atë të Erdogan, është një qëndrim shumëdimensional që synon mbrojtjen e interesave kombëtare. Akuzat për “tradhti” ndaj Rusisë nga mediat serbe janë një tentativë për të manipuluar situatën, duke përdorur një narrativë që mbështet interesat e një aktori të caktuar në rajon, ndërkohë që injoron kompleksitetin e marrëdhënieve ndërkombëtare.
Serbia, në vend që të përdorë retorikë të tillë, duhet të kuptojë se diplomacia ndërkombëtare nuk mund të ndalet në mbështetje të verbër të një aleati, por duhet të jetë e balancuar dhe e orientuar për të mbrojtur interesat dhe të drejtat e të gjitha shteteve dhe popujve, duke kontribuar në stabilitetin dhe sigurinë globale.
