PIRRO I EPIRIT – nga libri, “Kanuni poetik” i riu
Çamëri, zemra dhe shpirti i kombit
shqiptare në tokë, në det e në qiell
rrëfe vullkanin që po i bie mureve
jepja një përgjigjje vendit tënd, se
tokë e Çamërisë më s´mban çizme!
Tri kohët e jetës tek t´i bëjnë luftë
burgu yt një vuajtje e tërë atdheut
burgu yt vullkan që zien nëpër qeli,
pyes, ç´po bën atdheu ynë për ty
pse ky harrim kaq i pa dinjitet! Liri,
në Çamëri, Ipja është e përjetëshme
ajo jeton gjithkund trojeve të Epirit.
Çamëria merrë frymë me Tiranën,
me Prishtinën, Iliridën e Preshevën
me Ulqinin dhe Mollën e Gjakut!…
Zgjohu Shqipëri, dil nga heshtja ku
ke rënë, njihe Çamërinë, njih veten
tënde, hape librin e atdheut, hartën
e tij, vëje në libër Çamërinë tënde,
mos i harro vendet t´ua mijëvjeçare,
as Trojën e djalërisë të kombit tonë.
Çamëria nuk falet, at´do e marrim
Në Çamëri u shkrua germa ( A ) e
Zotit, bisedonin Thoti me Zeusin,
në shqipen e pellazgëve flitej nëpër
Olimp dhe, shqip flisnin perënditë.
Pirro Ipe, Çamëria ka nevojë për ty
Ka nevojë për Gjergj Kastriotin, se
zemërimi i Çamërisë do shpërthen,
jo në Kretë dhe Lemn, po n’Athinë!…
Atdhe Geci – Dortmund, 2022
