Gani I. Mehmeti
Zeqiri i Hajrizit nga Pakashtica e Podujevës ndahet prej Mulla Ademit dhe e krijon familjen e tij. Nënën e kishte plakë, gruaja e re, fëmijët e vegjël e s’kish kush ia ruan delet. Kujtohet, dhe shkon tek Sherif Kryselica, një plak i urtë, i mençur e shumë punëtor e bëmirës, edhe po i drejtohet:
- O Sherif, ti ashtu edhe ashtu po shkon me gja gjithë ditën…
- Po, – ia kthen Sherifi, ende pa e mbaruar fjalën Zeqiri, që edhe ky ishte një i urtë, punëtor e orator.
- Erdha e thashë, ty nuk t’bjen me marrë shtagë tjetër, e masi po shkon me qato gja tuat, a kishe mujt sivjet me m’i marë edhe qato dhetë e mia? – i thot Zeqiri.
- O, Zeqir, une po t’i marrë sivjet, po mos meno se vjetin tjetër do të vijnë punët ma mirë se sivjet! – i thot Sherifi edhe ia mori delet atë vit, por tregonte Zeqiri se vitin tjetër veç më keq i kishin ardhur punët e kurrgjë më mirë.
Edhe këtij Eskobarit, i është tekur në formimin e atij asociacioni të komunave me shumicë serbe, duke menduar se ata do të bëjnë më mirë! Por, po i them këtu, se, ata do të bëhen edhe më keq, do të kërkojnë ndarjen nga Kosova, se ky është qëllimi i Vuçiqit, ky ka qenë edhe qëllimi i Millosheviqit e është edhe qëllimi i Listës Serbe e formuar dhe e dirigjuar krejt nga Vuçiqi.
Njerëzit nuk afrohen mesvetit duke u larguar e duke u izoluar prej të tjerëve, por vetëm duke u afruar, duke bashkëpunuar, duke bashkëqeverisur e duke u hapur njëri ndaj tjetrit.
Desha vetëm t’i tregojë Eskobarit se e ka gabim, se në këtë mënyrë ata nuk integrohen, por ç’integrohen.
Ndryshe, le të garantojë ai se nuk so të kërkojnë të ndahen nga Kosova.
