Ode kushtuar z. Xheladin Rekaliu, me rastin e 26-vjetorit të kalimit në amshim
Deri në frymën e fundit luftove për Atdhe, liri, barazi e dritë.
Me shpatën mbi qafë sypatrembur mbrojte Gjuhën amtare dhe Flamurin me Shqiponjën në fluturim.
Lis hyre në Goli-otokun e inkuizicionit mesjetar dhe lis dole.
Edhe pse ishe vetëm 20 vjeç, s’të frikësuan rafalët e kallashëve e as dhëmbët e kallkanëve çatall.
Nuk të thyen burgosjet, linçimet e as izolimet.
Përherë qëndrove stoik, i paluhatshëm, bujar e fisnik.
Me durim e zell i ushqeve ëndrrat tona për Liri e Bashkim Kombëtar.
Me guxim të pashoq i mbrojte rrënjët, trungun dhe degët e pemës Pellazgo-Ilire.
Flamurin e Arbrit të përgjakur në Nish, të përgjysmuar në Vlorë, të ndaluar në Shkup e Preshevë, të ciflosur e të ulur në gjak në Tivar, së bashku me shokë fuqishëm e valëvitët në Prizren, Ferizaj, Tetovë, Gjilan, Besianë dhe Ulpianë!
Saherë valon Flamuri e fluturojnë Shqiponjat jo vetëm Llapi, por të gjithë shqiptarët kanë me të kujtuar si ushtar shembull në mbrojtje të Kështjellës Krutane!
ARIF EJUPI
Me keto vargje te bukura z. Arif Ejupi po kujton nje figure shume te ndritshme te Rezistences Shqipetare ne Kosove.
Ata qe paten fatin te punojne, e bile vetem ta njohin Xheladin Rekaliun, nuk ka se si te mos ju jete krijue ky personalitet si mase matese e vlerave njerezore e kombetare.
Me te folurit e prajshme ,me seriozitetin e malesorit, Xhela, shprehte mendimin e thelle kudo dhe kurdo, pa rrahagjoks per te bamat e tij tue dashte me i krijue çdo miku e çdo veprimtari pershtypjen e te barabartit.
Xhela ishte Vater, po po vater ku ngohte e ushqente shpirtnishte rinin qe e deshten e i deshti aq shume!
Si askush tjeter Xhela yne i dashur krijonte afri ne mes patrioteve te ideve te ndryshme, ngase vete kishte vetem nje ideal: LIRINE!
Lume kombi qe pati nje Xheladin!