Skënder MULLIQI
Jugosllavia u kërëcnua më shpërbërje të dhunshme në vitin 1989 në Gazimestan nga Sllobodan Millosheviqi. Nga këtu Millosheviq kërcënojë shqiptarët dhe kombët tjerë më luftë të armatosur çka edhe ndodhi në vitet e 90-ta. Nga kjo kohë Serbia ka mbetur faktori kryesor i destabilitetit në Ballkan. Problemi është sigurisht paaftësia e shoqërisë serbe për t’u përballur me të kaluarën e saj gjenocidiale.Së bashku me qëndrimin ndaj të kaluarës, një problem i madh është edhe qëndrimi ndaj të tashmes dhe të ardhmes. Rënia drastike e vlerave demokratike, kapaciteti i shtetit ligjor dhe standardi i jetesës së qytetarëve në këtë shtet, janë vetëm disa nga pasojat e pashmangshme.
Presidenti i Serbisë, Aleksandar Vuçiq, është një sundimtar autokratik, ndër më të korruptuarit në tokën evropiane, sipas raporteve ekzistuese të organizatave ndërkombëtare, të cilat merren me matjen e këtyre fantazmave, më saktë të pakënaqësisë te qytetarëve të sunduar nga regjime mashtruese. Dhe, qe një kohë të gjatë ky autokratë dhe kriminel lufte, është duke u përballur më protesta të mëdha gjithandej në Serbi. Duket së është duke i numëruar ditët në pushtet.Klasifikohet si nje politikan i pa arsyeshem, i verbër, njeri më media të pakuptimta, njeri indiferent ndaj të ardhmës.
Ky bashkë më Millosheviqin, Sheshelin dhe kriminelët tjerë, vranë më mijëra njerëz dhë fëmijë të pa fajshem. Këta qelën më qindra dhe mija varre në Bosnje dhe në Kosovë.Këto bisha demonike, nuk kanë komb, as emër, as fe, identiteti i tyre është indentitet i kriminelit. Problemi është logjika ultranacionaliste e politikanëve nga Beogradi, të cilët veten po e konsiderojnë edhe një herë si mbrojtës i të gjithë serbëve, pavarësisht se ku jetojnë. Pikërisht në këtë drejtim, situata në të cilën shumica e mediave ndërton dhe mbron çdo ditë kultin e Vuqiqit të kujton atë Serbi para tridhjetë e pesë viteve.
Nga foltoret politike, ende po thirrën në padrejtësi gjoja ndaj serbëve, duke paralajmëruar luftë të re ndaj shqiptarëve për shkëputjen më vitale të pjesës të Kosovës në veri. Retorika nacionaliste dhe luftë nxitëse, ndërhyrjet në marrëdhëniet e brendshme politike të vendeve fqinje dhe të Kosovës se pavarur, përpjekjet për të rivizatuar kufijtë etnonacionalist serb më dhunë, duke e inkuadruar edhe fenë, kanë rritur tensionet për luftë, e më së shumti ndaj shqiptarëve. Serbët treguan se nuk janë vetëm gjakpirës, por edhe përdhunues.
Kombi serb ka “heronj sipas vullnetit të Zotit”, që përdhunojnë gratë e boshnjakëve dhe të shqiptarëve, duke e konsideruar si një “akt heroik”! Serbët janë popull përvers, më logjikë imagjinare çmendurake e primitiviste. Këtyre moti ju ka ikur mendja nga truri i mykur mesjetar, i zhytyr në psikozën e ultranacionalizmit serbomadh. Serbia është pararoja e një nacionalizmi të ri agresiv, e armatosur deri në ereksionin kërcënues që po lufton kundër shteteve të dala nga ish-Jugosllavia, por edhe kunder Evropës së Bashkuar…
