Njatjeta juj o Gon Llaka
Ike ti mbetëm pa shaka
Kur ike ti nga portokallia
Pushoi së qeshuri shqipëria
Portokallia tani është për tokë
Që ti bësh mutin mu në kokë
Janë ca aktorë varu leshin
Që askush nuk ua vë veshin
S’ka material as skenar
Askush më nuk ua var
Qeshin me vete askush si don
S’e spekatori të kupton
Ore duam humor por humor s’ka
Nuk je në skenë të hash bakllava
Kur spektatorin s’e bën të qesh
Nuk je aktor dhe turp të kesh
Unë e bëj dallimin si spektator
Kur ishe ti mbanim barkun me dor
Aq të qeshura na ke shkatuar
Ndaj të duam dhe nuk të kemi harruar
Përpiqu të gjesh një televizion
S’e spektatori të adhuron
Për humorin tënd kemi nevoj
Përmes vargjeve ta sugjeroj
Nga që je i talentur
Disa herë të kanë larguar
Ata duan art rrugaçërie
Por ti nuk përket kësaj kategorie
A e sheh pra që s’të kemi harruar
Humorin tënd ta kemi vlerësuar
Ta kemi vlerësuar dhe do ta vlerësojmë
S’na ke lënë shkak të të harrojmë
E gjithë kariera juj artistike
Ka arritur në atë lloj pike
Që në skenë kur interpreton
Fort nga ekrani na gozhdon
Poezi dedikuar aktorit të humorit shqipëtar (Agron Llakaj)
Me shumë respekt dhe dashuri nga unë poeti (Leonardo Nika)
(Datë 25 janar 2025)