Atje lartë ku je ngjitur
Yjet ishin duke të pritur
Atje lartë në qiellin plot re
U bëre më e bukur seç je
Ne të pamë me arkivol mbuluar
Por ti ishe akoma duke aktruar
Duke bërë gjasme sikur ke vdekur
Edhe neve për të na prekur
Edhe ne nuk nxorrëm lot
E kuptuam aktrimin s’na e hodhe dot
Pse nuk e di perendia
Sa të do ty shqipëria
Përveç bukurisë pa limit
Që natyra të kish dhuruar
Ishe dhe aktore kaq e madhe
Që një jetë na ke mrekulluar
Artin tënd ta kemi vlerësuar
Kurrë për jetë s’kemi për t’ju harruar
Një jetë në skenë interpretove
Dhe zotin nga gjumi ti zgjove
Ca vargje po shkruaj për ty
Natyrshëm loti më vjen në sy
Jo veç unë por e gjithë shqipëria
Për këtë është deshmitare perendia
Kjo është poezia që krijova
Me vështirësi vargjet i rreshtova
Nuk doja të shkruaj në këtë mynyrë
Por kjo jetë qënka shumë e ndyrë
Moj e bukura Margaritë
Me filmat tuaj jemi rritë
Jeni brezi i paharruar
Që natë e ditë duheni nderuar
Poezi dedikuar aktores së madhe (Margarita Xhepa)
Që la gjurmë në kinematografinë shqipëtare
(Autori i poezisë)
(Leo Nika)
(Datë 8 prill 2025)
