Skënder MULLIQI
Deri sa në krye të shtetit serb, gjendet komplet nomenklatuara e Millosheviqit, zor që do të arrihet paqja dhe prosperiteti në Ballkan. Situata po mbetet e paqendrueshme, sepse Serbia është rreshtuar më politikën agresive të Rusisë të Putinit, dhe është duke nxitur tensione ndëretnike, në Mal të Zi, Bosnje dhe në Kosovë. SHBA dhe BE duhet të tregojnë vendosmëri më të madhe kunder agresionit serb. Nëse rastësishte kjo lëshohet nga dora, do të ishte tradhëtia më e madhe ndaj vlerave të drejtësisë dhe demokracisë që Amerika dhe Evropa edhe i përkrahin.
Kemi njerëz nga struktura e BE dhe nga Amerika të cilët po lëshojnë zëra shqetësues, të cilët dashur ose edhe pa dashur po ndihmojnë dhe nxisin fashizmin serb në Ballkan. Dhe, sigurishtë në këtë kontest po shtrëmbërohet e vërteta dhe po promovohet narrativa e sajuar serbe kundër popullit shqiptarë. Është pafalshme që pas 35 viteve të luftës në ish-Jugosllavi, të kthehen mizoritë serbe siq po pretendojnë Putin dhe Vuçiq. Këta po dëshirojnë të kthejnë dhunën dhe spastrimet etnike të gjenocidit ndaj popujve jo sllavë, siç i kishte orekstruar dikur Millosheviqi.
Edhe Qeveria e Vuqiqit më ushtrinë dhe paramilitarët e tij, ka shënjestruar fushatë brutale ndaj Kosovës sovrane dhe të pavaruar. Ndërhyerja e NATO-së, do të ishte përgjigjja adekuate ndaj kërcënimeve të vazhdueshme të Aleksander Vuqiqit, sikur që i kishte dhënë fund luftës në Kosovë në vitin 1999. Udhëheqësi i Serbisë, Aleksandar Vuçiq, është një ish-ministër informacioni i regjimit të Millosheviçit dhe vazhdon të përhapë retorikë fashiste dhe të shërbejë si një bazë për Rusinë imperialiste në Ballkan.
Beogradi zyrtar po refuzonë të njohë pavarësinë e Kosovës, nuk po zbaton marrveshjet e maratonës të bisedimeve në Bruksel dhe aneks marrveshjën e Ohrit, që natyrishtë bie ndesh më përpkjekjët e BE dhe Amerikës për normalizimin e marrdhënjeve Kosovë-Serbi. Presidenti serb, nëpërmjet sinkronizmit mediatik, po senzibilizon opinionin publik së duhet të luftohet për Kosovën, më lanqimin e kauzave të rreme siq edhe janë mësuar serbët.
Kjo propagandë nuk i bëri punë Serbisë, në Strasburg ku Kosovës, ju dha drita jeshile për tu pranuar në Këshillin e Evropës. Serbia bëhët sikur ka harruar së çdo pushtim sado i gjatë mbaron më liri, dhe se nuk ka kthim mbrapa. Kosova më në fund duhet të shqyrton pozicionin e vet ne bisedime me Serbinë, e cila u fut pa kushte, pa u pranuar pavarësia,pa dënimin e krimeve të luftës, pa u kthyer të pagjeturit, pa marrë dëmshpërblimet e luftës, pa marrë fondin pensional, artefaktet arkeologjike etj.
