NANË ZGJOMË

0
282
Kalosh Çeliku

(Përvjetorit, lindjes të Nanës Terezë,
dhe Nanës sime, rrëzë “Ҫuke”…
)

NGA KALOSH ҪELIKU

(Shenja e Nisjes)

Nata pa Hënë.

Yjet tallen me zjarr
Qiellit i kërkoj fjalë.
Dita më bie me shuplakë.

Shenja e Nisjes, oj Nanë!…

(Loti i Nanës)

Kitara kur qan, hap dritaren
Tokë, ku e fsheh lotin e Nanës?
Zog ma këndo këngën!

Çafkë, mos ma prek vargun!

Tokë, ku e fsheh lotin e Nanës?!…

(Nanë zgjomë)

Nanë, zgjomë! Trutë mi lulëzoi vera
Jam i keq. Dhe, gratë i dua!
Burrat s’më duan. As unë s’i dua
Vetë jam hajdut, edhe kaçak.
Gjithë jetën kam vjedhur gra
Jo, pasuri parsonale. Familjare.
Ditët i kam kaluar nën Rrap. Netët
Në Han me Ulkoja, që të hanin të gjallë.

Nanë, zgjomë! Trutë m’i lulëzoi vera
Jam i keq. Dhe, gratë i dua!

Burrat, s’më duan. As, Unë nuk i dua…

(Dikush zvarritet
nëpër Dëborë
)

Dimër. Matanë kopshtit Dordoleci
Me një karrotë, në gojë. Fshisë.
E ka rrasur si armë fshisën në brez:
Kusinë në kokë, si Bajlozi i Zi
Dhe, ka dalë nga Deti me ushtri.

Natë. Matanë kopshtit Dordoleci
Dikush, tinëz zvarritet nëpër borë…

(Nana të mori Nuse
rrëzë “Çuke”
)

Nana, Dje të mori Nuse në Lëmë
Sot, Katundin e çoi më këmbë.
Krushqit me këngë e valle
Livadhin e zgjuan nga gjumi.

Cucat, herët copë-copë i bënë dajret
Babai, e nxorri mauzerrin nga hatullat…

(Shtrati ynë i drurit
mbetet në Lumë
)

Rrushi, e ka shtratin e vet në Katund
Nën çati, te pragu i derës. Shtëpisë.
Dhe, i përkund kalaveshët me rrush
Breshëri, mos i shkund Natën
Dielli me rreze t’i vjedhë Ditën.

Rrushi, sheh rrushin. Dhe, piqet
Po, ne: Çka shohim Natën?! Ditën.

Shtrati ynë, mbetet tek Lumi…

(Tambëli i Nanës
u bë kulloshtër
)

Vite e vite, e shtrydh vargun
Gjak. Gjak. Dhe, vetëm gjak.
Moti dikur, me kusi i mjela dhentë
Tambëli, që ma dha Nana nëntë vjet:
Gratë e mia besnike e bënë kulloshtër.

Qengj, kam qenë. Populli, thotë:
Qengji i butë i thith dy Nana.
Mikja Di, thotë: më mirë të kisha mbetur qengj
Sesa; armik satirik pa sisa politike.
Hi-hii-hiii. Rrugaç, t’i thithë dy Nana.

Përçudi, Unë, u rrita Ujk Mali
Ende, nuk i thitha dy Nana.
Ama, gji më kanë dhënë Tri Zana
Rrunzës hazdisur tek Lumi:
Breg më breg ia turbulloj ujin.

Kusinë e kam harruar nën Dardhat Gorrice
Mataren me raki rrushi e kam në çantë.

Athua, Nesër: do më zgjoni nga gjumi?!…

(Tambëli Nanës ende gjallë
më mbanë nën Rrap
)

E, hapa Ditën me Dy ibrikë raki rrushi
Edhe, Miken Di me Dy shtama verë.
Bereqet madhështor. Ditën e Nesërme
E hudha varg-malin, shtatë sahat larg
Edhe, Veten e gjeta me një Poezi varë.

Ibrikët me raki rrushi m’i dordhën në “hale”
Djemtë e mi: Shkaku, mospajtimit. Rastësi.
E, kishin harruar shtamën me raki rrushi
Çantën time. Nateditë në shpinë, në Çarshi.

Nuk ka problem: Dexhealli i sjellë Nesër
Edhe, Tre Ibrikë vreshte me raki rrushi:
Dallgëve, me shpirt si Poet dal në breg!

Zoti Shqiptar, i solli Tre ibrikë me raki rrushi
Kokë më kokë, sot në Shqipëri. “Bita-Pazar”.
Dhe, mes librave vonë e zbulova në Shkup, se:
Tambëli Nanës: Ende, mbanë gjallë nën Rrap…

(Nanë tambëli i Katundit
ende më mbanë gjallë
)

(Pavarësisë të Kosovës)

Nanë, tambëli Yt: Nëntë vite në Katund
Përpara, Shtëpisë. Tek pragu i Derës.
Nën hijen e Lisit, midis Livadhit Madh
Fushës, rrëzë “Çuke”. “Përroni Thanës”:
Ende, më mbanë gjallë në jetë. Shkup
Nën Rrap. Prehërin e Mikes Di. Zanë
Nanë e dytë. Që, më jep gji për luftë.

Dhe, ma kujton Lisin e midis Livadhit
Nënhijen. Librat e këndimit. Asdrenin.
Vjershën e tij patriotike për Kosovën:
“…Përpara burra, rrokni hut’ e shpatë
Prej zis pështonëje Kosovën e ngratë;
At’ nanën t’uej t’lidhun kamb’ e duur
Q’anmiqt e kan vorrue me dhe me gur…
Duen emnin me ja çdukë;
Me dekë pa uj e pa bukë!…”

(Nana dhe Babai herët
ma gjetën një nuse
)

Nana dhe Babai, herët, moti
Ma gjetën një nuse besnike.
E, Unë turresha livadheve
Pas fluturave. Mollëkuqeve.

Edhe, më përcollën “argat”
Në fshatin e saj Mahmude.
Vetëm me qetë dhe qerren
Babait saj t’i dukem burrë.
Unë me qerre. Ende fëmij
Duhej të dukem bujkmirë
Shkaku: Babait saj pasanik.

Ika në Prishtinë. Mbylla histori
Vite më vonë, kur “Nusja” ime:
Vjehrrën e saj, e hudhi shkallëve.
Gruaja e Vëllait, shpesh thoshte:
Si nuk e morëm ne, atë nuse
Vjehrrën time ta hudhte shkallëve…

(Patjetër, pas kufomës
Time: edhe një Qen
)!

Unë, nuk mund ta mashtroj Veten. Shpirtin
Aqmëpak, Atdheun e të parëve shqiptarë
Me shpërblime. Dhurata në këtë jetë.
Që, nesër të vdes i qetë. Edhe, pa një Qen
Pas funeralit tim. Edhe atë: me dy – tre vetë.

Unë, nuk mund ta mashtroj Veten në këtë jetë
Vdes, pas kufomës time: edhe, pa një Qen!…

(Nga përzgjedhja e poezive të Autorit”:
ATDHEU burrë pa Grua, 2023
).

K O M E N T E

Ju lutem, shkruaJ komentin tuaj!
Ju lutem, shkruaJ emrin tuaj këtu

Kjo uebfaqe përdor Akismet, për të ulur spam. Mëso se si procesohen të dhënat e komentit tuaj.