BREDHJE NË KUJTIMET E UDHËTIMEVE: KU, KUR, KAH…
Prof. Dr. Sabile Keçmezi-Basha & Prof. Dr. Tefik Basha
(Pjesa e tetë)
Në tarracën e tragetit, u mbështetëm në muret e saj dhe u përpëlitëm nga bukuria magjepsëse që na rrethonte. Molin e madh e mbushnin anije të shumta, të ngjeshura si yje në qiell, dhe njerëz të ndryshëm që prisnin me padurim – disa për të udhëtuar më tej në aventura të reja, disa për të përqafuar ata që kishin munguar për një kohë të gjatë. Nën dritën e ngrohtë të diellit, herë pas here shihje lot gëzimi në sytë e atyre që takoheshin, ndërsa ndjenja e takimeve dhe ndarjeve mbushte ajrin me një melankoli të thellë, si një këngë që rikthehet pas një kohe të gjatë.
Kalaja e vjetër, Korfuz. Qershor 2024
Ngadalë, ne zbresim shkallët e tragetit, dhe përballë nxehtësisë së zjarrtë që na përqafonte në vendin ku kishim lënë veturën, ndiheshim të mbërthyer nga intensiteti i ajrit. Ndërsa unë u largova për të zbuluar ambientin e ri, Tefiku u përpoq të nxirrte veturën me një lehtësi që e bënte të dukej si një vallëzim në këtë skenë të nxehtë. Njerëzit rreth nesh ishin të zhurmshëm dhe energjikë, me zëra që shkonin e vinin si valë, ndërsa veturat po nxitonin të largoheshin nga barku i anijes, e cila kishte një temperaturë që mund të përpinte çdo ndjenjë qetësie, duke na mbushur me një ndjesi të fortë lëvizjeje dhe emocionimi.
Sabile Keçmezi-Basha & Tefik Basha, në traget për Korfuz, qershor 2024
Pasi kaluam mbi rrugica të ngushta dhe me ndihmën e navigatorit gjetëm rrugën kryesore, u përpoqëm me kujdes të ndiqnim udhëzimet e tij, si një melodi që duhej të interpretonim. Rruga e ngushtë na mori përmes një labirinti kthesash, ku shpesh ndiheshim si në një ëndërr, të çoroditur dhe të ngadalshëm në hapin tonë. Ndërsa dielli i ditës ngrihej mbi kokat tona, njerëzit relaksoheshin në bregdet, duke shijuar nxehtësinë e sezonit, dhe jahtet lundronin në gjirin tërheqës të Korfuzi, duke i dhënë një ndjesi magjike këtij peizazhi të mrekullueshëm.
Udhëtimi, megjithëse i ngadaltë, na bënte të ndiheshim si të ishim në një epokë tjetër, ku koha rrjedh ngadalë si një përrua. Rruga na udhëhoqi nëpër një përpjete të thellë, duke na çuar drejt një të panjohure që na ftonte me misteret e saj. Kur në fund u shfaq hoteli “Corfu Holiday Palace” në majë të kodrës, një ndjesi lehtësimi na përfshiu, edhe pse deti mbetej një mister i fshehur, si një thesar që priste ta zbulonim. E shihnim të ardhmen tonë të ndriçuar nga ndjenja e pritjes, përpiqeshim të kapim pamjen e bukur që ky vend na ofronte, si një pikturë që krijohej për çdo moment që kalonim aty.
Hoteli Corfu Holiday Palace – Një Perle e Pafund e Korfuzit
Në majën e një kodre të lashtë, ku qetësia dhe eleganca ndërthuren në një harmoni të paharrueshme, qëndron Corfu Holiday Palace Hotel – një monument i klasës dhe shkëlqimit që dikur mbante emrin Hilton. Ky hotel, që ishte rinovuar me një kujdes të veçantë, kishte pritur me mikpritje të jashtëzakonshme disa nga emrat më të ndritur të botës, duke përfshirë ish-Presidentin amerikan Jimmy Carter dhe Kryeministrat e Spanjës, Portugalisë dhe të shumicës së vendeve evropiane.
Tefik Basha & Sabile Keçmezi-Basha, Korfuz, qershor 2024
Në këtë hotel, që kishte shërbyer si skenë për disa nga filmat më të njohur, si “James Bond” dhe “Greek Tycoon”, historia dhe kinemaja ndërthuren në një peizazh të magjishëm. Ndodhet në zonën e Kanonit, mbi një ndarje të lashtë të quajtur “Xenian”, dhe ofronte një pamje të mrekullueshme të Korfuzit, duke përfshirë ishullin e “Pontikonisi” – që në shqip përkthehet si Ishulli i Miut.
Ky tempull i luksit ofronte një varg të pasur mundësish për të kënaqur çdo dëshirë. Mund të ngjiteshim me teleferik në plazhin e mrekullueshëm “Brakera”, ku do të gjenim një strehë të ngrohtë për të shijuar Mojito, lëngje të freskëta, birra të ftohta dhe sanduiçe të shijshme, gjithashtu me sufllaqet më të mira të qytetit. Ky hotel, që është i pajisur me pishina të brendshme, spa, fushë tenisi, një zgjedhje të gjerë për ushqim dhe një bar me muzikë live, ishte një parajsë e vërtetë ku WiFi i plotësonte nevojat e çdo turisti që pushonte në këtë strehë të përkryer të qetësisë dhe luksit.
Qëndrimi në Korfuz dhe netët e magjishme
Arritëm në hotel para orës një të pasdites, dhe menjëherë u mbështjellëm nga një magji e papërshkrueshme që ofronte luksi dhe eleganca e tij. Një strukturë e mrekullueshme shpalosej para nesh, me fuaje të gjera e të freskëta, ku çdo detaj ishte një reflektim i kulturës dhe mirësjelljes së stafit. Pjesa më e veçantë ishte ndihma e punonjësve, të cilët, me buzëqeshje të ngrohta, na ndihmuan të vendosnim valixhet dhe të parkonim automjetin në një parking të sigurt, larg rrezeve të diellit që rrethonin këtë vend.
Në recepsion, një vajzë e bukur dhe e dashur na përshëndeti, duke na dhënë çelësat e dhomës sonë, e cila mbante numrin 753. Me ndihmën e djaloshit që shërbente aty, u njohëm me rregullat e hotelit dhe morëm informacione për oraret e vakteve dhe vendndodhjen e plazhit. E befasuar nga ky detaj i veçantë, zbulova se pishinat e hotelit ishin të mbushura me ujë të detit, si një përqafim tërheqës i natyrës. Më pas, mësova për një teleferik magjik që lidhte hotelin me plazhin e mrekullueshëm, duke na ftuar të përjetonim bukuritë e tij. Çdo moment aty ishte si një letër e hapur e një historie të re që priste të shkruhej.
Sabile Keçmezi-Basha & Tefik Basha, rruga kryesore e Korfuzit, qershor 2024
Dhoma jonë, e cila hapte një pamje mahnitëse nga deti, shpaloste një panoramë të mrekullueshme mbi tërë ishullin e Korfuzi. Pas një shikimi të shpejtë të brendësisë, vendosa me shpejtësi gjërat në gardërobë dhe dolëm për të shijuar bukuritë natyrore që na rrethonin.
Çdo kënd i hotelit ishte një simfoni e luleve dhe fontanave, një botë në miniaturë që gjallëronte me një diversitet të gjuhëve dhe kulturave. Pishinat, restorantet dhe plazhet ishin skena të një mikpritjeje ndërkombëtare, ku njerëzit bashkoheshin nën diellin e ngrohtë.
Tefik Basha, në qendër të Korfuzit, qershor 2024
Pas një kafeje të shijshme që ngjalli shqisat tona, vendosëm të eksploronim më shumë. Pas një përjetimi të freskët në pishinë, u nisëm drejt detit, ku para teleferikut u krijua një radhë e vogël turistësh që prisnin me padurim të zbresin në plazh. Ndërsa shikoja lartësitë që na ndanin nga deti, ndjeva se çdo moment ishte një aventurë në vetvete, një hapësirë e mbushur me mundësi dhe premtime për përjetime të reja. Çdo skenë, çdo tingull, ishte një thirrje për të ecur përpara dhe për të zbuluar misteret e kësaj rruge magjike që na priste.
Sabile Keçmezi-Basha, trageti për Korfuz, qershor, 2024
Pas drekës, kur dielli na përshëndeste me rrezet e tij të ngrohta, dëgjuam një zhurmë të fortë që na bëri të ngremë sytë lart. Një aeroplan fluturonte mbi ne, duke u zhdukur pas pemëve të dendura, si një zog misterioz që lëvizte në qiellin blu. E habitur dhe e shqetësuar, e ndava këtë përvojë me Tefikun, por ai e priti me një buzëqeshje të qetë, si për të më qetësuar. Shumë shpejt, kuptuam se aeroporti i Korfuzit ishte pranë, dhe fluturimet ishin bërë një pjesë e zakonshme e melodisë së përditshme. Zhurmat e aeroplanëve, përherë të pranishme, u transformuan në një simfoni që shoqëronte qetësinë e dhomës sonë, duke mos e prishur atmosferën tonë të relaksuar.
Sabile Keçmezi-Basha, para muzeut të Artit Aziatik në Korfuz, qershor 2024
Kur erdhi mbrëmja dhe u përgatitëm për darkë, u munduam të visheshim me kujdes, hekurosëm disa gjëra të lehta me shpejtësi dhe emocion. Restoranti i bukur, i vendosur në një kopsht të mbushur me lule që shndrisnin nën dritën e hënës, ofronte një përzgjedhje të mrekullueshme të ushqimeve ndërkombëtare, përfshirë disa specialitete greke që shkrinin zemrat e adhuruesve. Bakllavatë, të mbushura me shije dhe ëmbëlsi, ishin një kënaqësi e kërkuar, dhe u shuan shpejt në duar të atyre që donin të përjetonin çdo kafshatë si një copëz të së mirës. Atmosfera ishte plot ngjyra, aromat dhe bisedat, duke e bërë çdo moment të veçantë dhe të paharrueshëm.
Restoranti ishte një oazë e gjallë, i mbushur me turistë të gëzuar, të cilët nxitonin të përfundonin darkën e tyre, përpara se të niseshin në një aventurë të re përmes rrugicave të qytetit. Qyteti, që shtrihej disi larg nga hoteli, ishte lehtësisht i arritshëm me makinë ose me autobusin që ndalej përpara derës së hotelit, por shumica e atyre që ishin këtu e preferonin një shëtitje të ngadaltë. Çdo hap ishte një mundësi për të përjetuar ngjyrat dhe tingujt e qytetit, duke zbuluar bukurinë e tij të fshehur dhe njerëzit e tij të mrekullueshëm, që ishin një pjesë e pandashme e këtij peizazhi. Një atmosferë magjike mbizotëronte, teksa çdo shëtitje shndërrohej në një udhëtim të paharrueshëm, një mundësi për të njohur zemrën e këtij vendi dhe për të krijuar lidhje të reja me botën përreth.
(vijon)
