POEZI NGA LIBRI “JEHONA JETIKE E GUXIMTARËVE”
Sali Leka
Unë jehoj me kreshnikët e guximtarët.
Këndoj me fisnikët e dijetarët.
Jetoj I aftësuar , I gëzuar , I I vitalizuar.
Jam shkrimtar e poet energjik I vullnetsuar.
I palodhur, I shkathët I papërtuar.
Demaskoj zuzarët e kusarët e korruptuar.
Zbuloj etiketoj gënjeshtarët e hileqarët e maskuar.
i arrij I aparakaloj hallexhijt e kuletës.
Ata nuk këndojnë por vajtojnë rrënkojn.
Lodhen e kwrkojnw letyrën e gavetës
Nakatosim e zhubrosim kleckat e rrjetës.
Unë I spostoj I sfidoj zengjijt e Ilir Metës.
Ata nuk jehojnë por zhurmojn e lëngojnë.
Ata janë kundra të drejtës e të së vërtetës.
Kundra mirsis e harmonisë njerëzore.
E urrejnë etikën e kulturën shembullore.
Ishin e janë lukunia e baterdia mizore.
Kanë lakmi e ligësi të tmerrshme.
As bëjnë asgjë të dobishme as të vleshme .
Janë të hidhur e helmues si mushkonjat e kënetës.
Ishin e janë belaja e hataj kundra jetës.
As kanë bërë as bëjn mrekulli të shkëlqyer.
Por kanë bërë e bejnë menxyrë e katrahurë të zhgënjyer.
Ata as ishin as janë të nderuar , as të pëlqyer.
Unë isha e jan I dalluar I apasionuar.
Me kënge e poezi, për drejtësi I betuar.
Kurse zengjijt e Ilir Metës jam ligështuar.
I kanë mbushur bulcijt, por kanë mangut frengijt.
Hallexhijt e kuletës janë dobsuar e piklluar.
Jan të zbrasët e mangut I kanë thengjijt.
Dalin ulërasin, tunden e lëkunden , por nuk pëllcasin.
Bëjn potere, rrumuja protesta e demostrata.
Me zengijt e Ilir Metës me furka e sopata.
Nëpër mure e haure I thyejnë I përplasin.
8 janar 2022 ditë me diell.
Pa shi e pa stuhi në qiell.
40 zengij të Ilir Metës.
Haurin e dhive të Lul Bashës e thyen.
Dyer e dritare I coptuan I shkyen.
U vërsulën me vjedh kopen e dhive.
Edhe të Gaz Bardhit e të Natashës.
Me ja falur fukarenjve të Sali Berishës.
Të palokes e ish komunisti ,Mihal Bishës.
E me ja nda maskarenjve te Nokës.
Hallexhijnt e mbledhur gazhele.
Me I vjedh Grida Dumës dash e dele.
Por Grida nuk ka as lopë as dele.
Ajo ka flokët isabele kacurrele.
Grida deputete legjitime e Shqipërisë.
Si Adise Abeba princesha suprime e Abisinisë.
As Lul Basha nuk ka cjap, as dhi.
As derra e dosa as pula e gjela.
Por ka parti e zyra me kangjella.
Ka flori e argjend me serma e tantella.
Luli nuk ka ushtri as mercenarë.
As xhandarë me baterdi e zuzarë.
Mercenarë e zuzarë kishte Esat Toptani.
Por I doli pëballë Avni Mejdani jatagani, guximtari.
Në dekadën e dytë shekulli xx.
I tha mbahu Esat se ka yrmek e hendek.
Por Esati vdiq e dha shpirt duke u përpjekur.
Pasurinë e mori Liza kontesha bjontine.
Has Pariziene Franceze, Fjorentine.
Esati ishte pasanik I madh zengin total.
Por nuk ishte fisnik , as kreshnik vital.
I doli shpirti me shum dhimbje e siklet.
Duke shikuar Lizen bukuroshe me gajret.
I rrëzuar ne shkallët e hotelit KONTINENTAL.
Po të jetonte Esati une kisha me e demaskuar.
Tërë të ligat e të zezat e tij kisha me I tyreguar.
Por unë të vdekurit nuk I demaskoj.
As ata që ishin kusarë e zuzarë munafikë.
As ata që ishin gënjeshtarë e shtrembalarë kaotik.
As ata që ishin pasanik e zengin rrakitik.
Unë demaskoj ata keqbërës tinzarë , që jetojnë.
Vjedhin fonde monetare, I fshehin I mbulojnë.
Unë I kam demaskuar të tërë me emër e mbiemër.
Por demaskimet e mija të drejta të vërteta.
Nuk I kanë botuar redaksit e gazetave në Tiranë.
As televizoret nuk I kanë publikuar mediatikisht.
Por I kanë shtyp me thundër e thembër.
I kanë përtyp me lundër ergësisht e tmerrsisht.
Del pyetja pse? Përgjigjia:
Ishin e janë vet të shtrembëruar si laku e rrjeta.
Të qelbëzuar e të hajdutësuar e krejt tërshanë.
Vjedhin sa mundin pjeshke, moll, dardh e thanë.
Nuk kanë të ngopur, as në Kavaj e Borizanë.
As në Këmishtaj, Thumanë e Arbanë.
Janë televizonet private meskine regesive.
Edhe gazeta sajime e sakate negative destructive.
Finacohen me afera të pista abusive korruptive.
Me trillime e montazhime disinformojnë spakun.
Askujt nuk I japing të drejtën as vlerën e hakun.
Duhen demaskuar maskarenjtë e Fatmir Mediut.
Kanë djeg e shkretuar Vorën e Gërdecin.
Kanë shkatërruar Patosin e Rroskovecin.
Unë I kam demaskuar pa hezitim.
Por demaskimin tim legjitim.
Nuk e botuan zgerdhecët e gazetarisë regressive.
As publikuan kasnecët e gjurulldisë televizive.
Bashkë me pisanjakët e halabaket e qelbëzuar.
Disa halabakë kanë vdekur të kalbëzuar.
Unë nuk I demaskoj të vdekuroit.
Do të demaskoj këta që jetojnë të infektuar.
Tërë popullin duan me e ndyrsuar e marrosur.
Në dhe me e gruposur të njollosur.
Bëjnë cmos me e gangrenizuar kombin Shqiptarë.
Komb fisnik human e bujar I botës mbarë.
Por jo jo! Nuk do ti lejohen.
Me shkaktuar përsëri kërdi e batërdi.
kautistët e anarshistet e tërbuar.
Ka dhe do të ket kreshnik guximtarë.
Si Avni Rustemi e Mic Sokoli.
Në grykën e topit me xhamadan doli.
Unë as kam ndaluar as ndaloj!
As nuk kam per te ndaluar!
As në shtëpi nuk qëndroj I pezmatuar.
Në kodra e livadhe shkruaj e vallëzoj.
Banoj në Tiranë por në Petrel e Arbanë udhëtoj.
Në Prisk e në Dajt dal e këndoj.
Në Prezë, Kruj, Ben Bruz , E Kurbin jehoj.
Edhe kur qielli pikon shi e stuhi, gurgulloj.
I gëzuar buzëqeash me diellin atje lart mbi re.
I vitalizuar brohoras: LIM PËR TY O ATDHE!
LUM PËR MUA QË TË KAM E ME KË!
Sali Leka, Cel: 0683855304
Shënim special ekskluziv me fragmente prozaike.
Zuzarët , brutalët , shtrembalarët, zgërdhecët, vulgarët dhe mizorët as këndojnë, as jehojnë , as krenohen, as vitalizohen.
Unë as I kam detyruar, as për të vdekur duke rrënkuar, vajtuar e lënguar.
Le të vdes ashtu pa kënduar e pa u gëzuar. Po , pot ë vdesin!
Ashtu të pavitalizuar, pa jehon as krenari të lartësuar.
Të vdesin! Ashtu pa kënduar poezi e pa admirim e të panderuar.
Kurse shokëve të mi guximtarë vizionarë e vital krenarë do tu them!:
Mos ndaloni, mos ndaloni! Mos vdisni! Jo, jo mos vdisni!
Akoma më shumë vazhdoni, krenohuni e vitalizohuni!
Po ndalove, vdiqe vate shkove!…
Tiranë, shkurt 2022
