Nga Luan Asllan-Dibrani
Kur vota e lirë bëhet kërcënim për të robëruarit e politikës
Në zemrën e një demokracie të brishtë si Kosova, ku çdo hap institucional është jetik për shtetndërtimin, Kuvendi është shndërruar në një arenë të bllokadës së qëllimshme. Propozimi për ta zhbllokuar procesin me një votim të fshehtë për Kryetarin e Kuvendit – një metodë demokratike që garanton lirinë e deputetit – është rrëzuar pa mëshirë nga partitë opozitare: PDK, LDK, AAK dhe Lista Serbe.
Ky refuzim nuk është procedural. Ai është ideologjik, frikacak dhe thellësisht i turpshëm. Ata nuk i tremben procedurës, por fuqisë së deputetit të lirë. Kur ti frikësohesh nga vota, ti frikësohesh nga e vërteta. Dhe kur frikësohesh nga e vërteta, nuk je më përfaqësues i qytetarëve – je peng i partisë dhe argat i interesave të huaja.
Nëse je i preferuari i popullit, pse dridhesh nga vota?
Le të jemi të qartë: vota e fshehtë është esenca e demokracisë. Ajo i jep secilit deputet fuqinë për të vendosur me ndërgjegje, pa frikë, pa kërcënim, pa komandë. Por kjo i tmerron “të fortët” tanë. Ata që e quajnë veten liderë, por që në realitet janë hije të egos së tyre të vjetër.
Po të ishit aq të dashur për popullin, siç pretendoni, nuk do të kishit frikë nga vota. Po të ishit të sigurt në bindjet tuaja, nuk do të fshiheshit pas refuzimeve dhe sabotimeve. Këtu nuk kemi të bëjmë me opozitë politike – por me klube të interesave të vjetra, të stërkëmbura në vetëmburrje dhe bllokim.
Opozita që flet shqip, por rreshtohet serbisht
Ajo që e bën situatën edhe më të dhimbshme, është bashkimi i opozitës me Listën Serbe, një parti që as nuk e njeh shtetin, as nuk e respekton. Në vend që të mbrojnë sovranitetin dhe integritetin institucional, partitë shqiptare të opozitës janë rreshtuar në një heshtje të turpshme përkrah një subjekti që, në çdo rast, ka vepruar kundër Kosovës.
A mund të quhen më opozitë kur janë hijë e Listës Serbe dhe gardianë të bllokadës? Kjo nuk është më thjesht politikë – është abuzim me mandatin dhe tallje me qytetarin.
Frikacakë politikë me maska intelektuale
Në krye të kësaj bllokade qëndrojnë emra që më shumë ngjasojnë me karikatura të një teatri të lodhur politik sesa me udhëheqës:
- Memli Krasniqi, që më shumë flet si një reper i dalë mode sesa si udhëheqës i një partie që dikur bënte ligjin.
- Lumir Abdixhiku, që mban kollare, por mendon si burokrat frikacak.
- E gjithë pjesa tjetër – mbeturina politike që nuk guxojnë as të hapin gojën pa leje nga “qendra”.
Ata janë politikisht të paformuar, të paqartë dhe të paaftë për të artikuluar qoftë edhe një vizion minimal për Kosovën. Nuk kanë më ndikim – kanë vetëm poste. Nuk kanë më mbështetje – kanë vetëm frikë.
Janë si kunguj të vendosur në mes të rrugës së demokracisë – as nuk ecin, as nuk lënë të ecësh. Dhe kur një opozitë ka frikë nga vota e fshehtë, ajo nuk është më opozitë: është një shërbëtore e frikës dhe një përkrahëse e stagnimit.
Populli nuk është budalla. Ky është çasti i përballjes!
Kjo bllokadë nuk ka të bëjë me rregulloren e Kuvendit apo me standardet politike. Kjo është luftë për kontroll, për pazare, për inate personale. Por kostoja e kësaj loje e paguan qytetari, që pret reforma, ndihma ekonomike, politika sociale, zhvillim.
Në këtë realitet të errët, Vetëvendosjes i lind një detyrë historike:
Shkoni në zgjedhje! Plandosini njëherë e mirë këta frikacakë!
Shkoni në zgjedhje dhe jepni popullit të drejtën ta mbyllë përfundimisht kapitullin e turpit politik që këta përfaqësojnë. Jepuni qytetarëve mundësinë që ta pastrojnë skenën nga kungujt politikë, nga frikacakët, nga sabotuesit, nga të pashkolluarit me kollare.
Sepse kur frikacakët bëhen të zhurmshëm, është koha që populli të bëhet i pamëshirshëm.
Përmbyllje: Kush ka frikë nga vota, ka frikë nga populli
Në këtë betejë, ka vetëm një armë: vota e lirë. Dhe vetëm një e vërtetë:
Ai që ka frikë nga vota, ka frikë nga populli. Dhe ai që ka frikë nga populli, nuk ka vend në politikë.
