Skënder MULLIQI
Vërtetë serbët po tregohen se janë komb i sëmurë. Politikën e tyre raciste po e instrumentalizojnë në shfaqje të ndryshme sportive por edhe në takimet turbofolk, ku po i shfryejnë epshet më këngë qetnike kunder shqiptarëve. Këta qetnikë të Vuqiqit bashkë më rusët po i bëjnë këto marifete të ndyra për të zgjeruar “botën e tyre serbo-ruse”?
Padyshim zhurma dhe energjia negative serbe ndaj kombëve të tjerë nuk po pushon më shekuj, e më së shumti kunder shqiptarëve. I gjithë korpusi serbe po ballafaqohet më qrregullim të madh shoqëror, më llum padrejtësie. Hipokrizia e plotë e shoqërisë, në një nga atatarët më problematikë ballkanikë, lindi lloj-lloj primitivësh në të gjitha institucionet, kulturën dhe ekonominë.
Evropa dhe Amerika të hështin më në fund korin e kriminelëve të luftës në Serbi dhe jashtë saj, të cilët më mitet e rreme dhe të errëta, më armë në dorë po dëshirojnë t’i kthejnë proceset mbrapa. Serbët kan kaluar në stadin e rrezikshem shoqëror dhe politik më vullnetin e tyre, duke i rrezikuar kështu popujtë të tjerë në Ballkan. Madhësia e krimeve, të kryera në të katër luftëra të zhvilluara me fqinjët e djeshëm janë monstruoze dhe të paprecedentë. Kemi të bëjmë më një psikopati të poshtër dhe më plot psikopatë serb në pushtetin e sotem të Serbisë, në BH, në Mal të Zi dhe në Kosovë, në krye më Aleksander Vuçiqin dhe Millorad Dodikun, të cilët janë bërë zotërues apsolut të serbëve në rajon. Serbia është shëndrruar në shtet të pa edukatë, ku humaniteti ka rënë në pikën zero.
Edukimi i keq i fëmijëve në shtëpi dhe në shkolla më frymëzime nacionaliste të mëdha, është duke shëndrruar gjeneratën e rë në përbindësha. Këta po ushtrohen dhe mësohen së si të vrasin mocanikët e tyre shqiptarë e të tjerë. Ka mundësi që “babai i mirë” të këtë parë të fëmija i vet një kriminel të ardhshem, siç është edhe biri i Vuçiqit, i cili vjen më qëllime shoviniste në Gazimestan për të festuar Vidovdanin.
Ky është shteti i sotëm i Serbisë, pothuajse tridhjetë vjet pas disa humbjeve të njëpasnjëshme në luftërat brutale të agresionit në shtetet e Ballkanit. Kleri ortodoks, me drejtues shumë të lartë, ishin dhe janë bartës të drejtpërdrejtë të zbatimit të ideologjisë serbomadhe. Këta “etër të shenjtë” moti kan lënë rrugën e Zotit, në të cilin edhe thirrën. Serbia është shtet mashtrues, kriminele, njerëz të poshtër të të gjitha llojeve, sharlatanë të llojit të vet.
Kjo është Serbia që kriminelët e luftës dhe grabitësit i merr si idhuj dhe përpiqet t’i mbulojë krimet dhe disfatat e saj me falsifikime dhe publicitet të furishëm si sakrifica dhe meritë për paqen. Janë instrumentalizuar për qëllime meskine mediat e errëta, elektronike dhe tabloidët e shumtë si leva formuese të ndryshimit publik, kriminelët brutalë dhe të shumtë të luftës si heronj nga mitet e errëta serbe. Serbëve moti ju është shpërlarë truri, që të admirojnë dhe të festojnë millosheviqa, sheshela, arkana, dragana, mlladiqa, karagjiqa, e deri të kriminli i luftës, presidenti serb, Aleksander Vuçiq etj.
Serbët e kan vështirë ndoshta më një çmim shumë të lartëdalin nga patologjia shoqërore, të cilëë po ia shohin sherrin edhe fqinjet, të cilët kan pasur taksirat të madh, që kanë për fqinj të përhershem një shtet dhe një popullë më kod gjenetik të prishur si serbët. Ripromovimi i po këtyre kriminelëve të luftës dhe nxitësve nga luftërat agresive serbe të viteve ’90 në Serbinë e sotme na tregon se ku po i çon ata me Vuçiqin në krye? Është gjithashtu një mesazh për ‘Rajonin’ dhe “Evropën”, që të kuptojnë se me çfarë lloj ‘paqebërësish’ do të kenë të bëjnë në të ardhmen.
