‘Krenare të jeshë shqiptare’ – Detina Zali në foto
Detina Zalli
Ditët e fundit jam ndier e trishtuar nga mënyra sesi mediat në Mbretërinë e Bashkuar i kanë referuar shqiptarët me kaq negativitet, duke i etiketuar si “kriminelë“.
Kjo më solli kujtime kur isha 13 vjeç dhe fëmijët e tjerë në shkollën time më quanin në mënyrë rutinore si “kriminele”, për arratisjen në Mbretërinë e Bashkuar për t’i shpëtuar luftës civile. Kjo vazhdoi për tre vjet me radhë. Çdo dite. Isha e shkatërruar, më mungonte vetëvlerësimi dhe jeta ime nuk kishte kuptim.
Kanë kaluar njëzet vjet dhe gjatë kësaj kohe kam pasur bekimin të punoj në disa nga universitetet më prestigjioze në botë, duke përfshirë Universitetin e Harvardit, Universitetin e Oksfordit dhe Universitetin e Kembrixhit.
Unë kam qenë shkencëtarja më e re, pas doktoraturës në Harvard, kam drejtuar kurse për studentë universitarë dhe pasuniversitar, kam fituar shumë bursa dhe kam bashkëpunuar me laureatë të çmimit Nobel.
Por më e rëndësishmja, unë kam ndikuar në jetën e më shumë se 10,000 studentëve me prejardhje të ulët socio-ekonomike në MB, SHBA, Indi, Kinë dhe Evropën Lindore. Unë kam ndihmuar refugjatët, emigrantët dhe pacientët me kancer (dhe do të vazhdoj ta bëj këtë).
Po. Dhe unë jam shqiptar.
Si fëmijë, nuk mund të mbroja veten. Ndjej se është e rëndësishme të ngre zërin për të shpëtuar fëmijët e tjerë shqiptarë, që shkojnë në shkollat e Mbretërisë së Bashkuar dhe që mund të përjetojnë bullizëm. Shpresoj që media në Mbretërinë e Bashkuar të reflektojë për këtë.
Siç them shpesh: “Pavarësisht se nga jeni. Ne të gjithë flasim të njëjtën gjuhë. Gjuha e ADN-së!” – Detina Zalli
Over the past few days, I’ve felt saddened by the way that the UK media has referred to Albanians with such negativity, labelling them “criminals.”
This brought up memories of when I was 13 years old and other children at my school routinely referred to me as “a criminal” for fleeing to the United Kingdom in order to escape the civil war. This went on for three years in a row. Every single day. I was devastated, lacked self-esteem, and my life had no meaning.
Twenty years have passed, and during this time I’ve had the blessing to work at some of the most prestigious universities in the world, including Harvard University, the University of Oxford, and the University of Cambridge.
I was the youngest post-doctoral scientist at Harvard, have directed courses for undergraduate and postgraduate students, won many scholarships, and have collaborated with Nobel Prize laureates.
But most importantly, I have influenced the lives of more than 10,000 students from low socioeconomic backgrounds in the UK, the USA, India, China, and Eastern Europe. I have helped refugees, immigrants, and cancer patients (and will continue to do so).
Yes. And I am Albanian.
As a kid, I could not defend myself. I feel it is important to raise my voice in order to save other Albanian kids who go to UK schools and who might experience bullying. I hope the UK media reflects on this.
As I often say: “No matter where you are from. We all speak the same language. The Language of DNA!” – Detina Zalli
