[ Libra NëLinjë ]
Kolec P. Traboini
Ottla Kafka, ka lindur mĂ« 11 korrik 1884 dhe e kanĂ« cilĂ«suar “NĂ«na e tĂ« humburve” ani pse nuk ishte nĂ«nĂ« e tyre, por u bĂ« nĂ«nĂ« e fĂ«mijĂ«ve tĂ« Aushvicit, ku mĂ« 7 tetor 1943 u vra nĂ« dhomat e gazit. Po si u gjend ajo nĂ« kampin e pĂ«rqendrimit?
Ajo ishte ofruar vullnetare pĂ«r tĂ« shoqĂ«ruar njĂ« grup jetimĂ«sh nga getoja e TerezĂn, duke ofruar atĂ« pak ngushĂ«llim, qĂ« mund tĂ« kishte nĂ« njĂ« botĂ« qĂ« po shpĂ«rbĂ«hej nĂ« tmerr.
Ottla mund të kishte mbetur dhe shpëtuar. Por ajo zgjodhi të ecte me fëmijët, t’u mbante duart përmes frikës, t’i mbronte me çdo qetësi që mund të sillte. Akti i saj i fundit nuk ishte mbijetesë, por dhembshuri vetëmohuese – një trimëri e qetë që qëndron në kontrast të fortë me çnjerëzimin përreth saj.
E lindur në një familje hebreje në Pragë, Ottla ishte jashtëzakonisht e pavarur, e menduar dhe e kujdesshme. Lidhja e saj me vëllanë e saj Franz ishte e butë dhe e rrallë. Midis të gjithë njerëzve në botën e dyshimit dhe izolimit të Kafkës, Ottla ishte spiranca e tij – ajo që e kuptonte, e mbështeste dhe e shihte personin përtej pamjes së tij. Letrat e tyre zbulojnë ngrohtësi, dashuri dhe një besim të patreguar.
Franz Kafka vdiq vite para se të fillonte Holokausti. Por nëse do të kishte jetuar, humbja e Ottlës do ta kishte dërrmuar atë.
Vrasja e OttlĂ«s nĂ« Aushvic nuk ishte vetĂ«m shuarja e njĂ« jete – ishte heshtja e njĂ« zemre tĂ« butĂ«, njĂ« motre tĂ« pĂ«rkushtuar dhe njĂ« mbrojtĂ«se e tĂ« pafajshmĂ«ve. Ajo nuk shkroi libra dhe as nuk bĂ«ri bĂ«ma tĂ« mĂ«dha nĂ« historinĂ« e njerĂ«zimit, por nĂ« ditĂ«t e saj tĂ« fundit, ajo zgjodhi dashurinĂ« mbi frikĂ«n dhe humanizmin mbi vetĂ«mbrojtjen.
Ottla Kafka – jo thjeshtĂ« motra e njĂ« gjeniu si Franz Kafka, por njĂ« grua qĂ« eci nĂ« errĂ«sirĂ« duke mbajtur duart e fĂ«mijĂ«ve – nĂ« mĂ«nyrĂ« qĂ« ata tĂ« mos i dĂ«rrmojĂ« trishtimi kur tĂ« shkonin vetĂ«m drejt terrinĂ«s humbĂ«se.
Këto shëmbëllesa të sakrificave e dashurive sublime të njerëzve për njëri-tjetrin e bëjnë jetën e njerëzimit gjithmonë e më të bukur.
@ Kol Shkodrani
Pantheon / # Nirvana
