Para se të bëhesha “Kumbari”, flija në një divan të marrë hua

Nëna ime punoi në filmin “Kumbari” si figurante. Ajo luajti rolin e gruas së mjekut në të. Në një rast, gjatë një xhirimi në filmin “Kumbari” pranë saj… (nëna ime ishte shumë e gjatë, 1.75 metra), ata i vunë Al Pacinos, një pedane nën këmbët e tij, që ta bënin të dukej më i gjatë se nëna ime!
— Patricia Delgado —

Para se të bëhesha “Kumbari”, flija në një divan të marrë hua, duke ëndërruar edhe për rolin më të vogël.

Emri im është Alfredo James Pacino. Kam lindur në East Harlem, New York. Babai im vdiq kur isha fëmijë, dhe nëna ime – duke luftuar për të siguruar jetesën, më rriti sa më mirë që mundi.

Nuk kishim luks apo plane për të ardhmen. Mezi mjaftonte për të mbijetuar nga dita në ditë.

Në moshën 17 vjeç, e lashë shkollën dhe punova kudo që munda: duke shpërndarë produkte, duke shitur bileta për kinema, madje duke pastruar zyra.

Por thellë-thellë, shpirti im i përkiste skenës, edhe nëse pak veta e dinin.
U përpoqa të regjistrohesha në çdo shkollë aktrimi që munda të gjeja… dhe u refuzova disa herë.

Flija në shtëpitë e miqve, ndonjëherë edhe në rrugë.
Kishte ditë kur mezi… haja, por nuk humba kurrë asnjë provë.

Jetoja në një apartament të vogël, plot me buburreca dhe me rrjedhje uji në tavan.
E megjithatë, zgjohesha çdo mëngjes duke shpresuar se një ditë dikush do të më shihte duke aktruar.

Dhe më në fund, dikush e bëri.
Kur mora ftesën për Kumbarin, jo të gjithë në studio ishin të bindur.

Thanë se isha shumë i shkurtër, se nuk kisha praninë e duhur për të luajtur Michael Corleone.
Por Francis Ford Coppola besoi tek unë.

Dhe me atë rol… jeta ime ndryshoi përgjithmonë.
Pastaj erdhi Scarface, Scent of a Woman, … dhe pastaj Twilight, dhe shumë të tjerë.

Por çdo personazh që luajta ishte më shumë sesa thjesht një rol: ishte një plagë e maskuar si dialog.

Sepse nuk bëra vetëm aktrim. Mbijetova falë artit tim.

“Al Pacino nuk lindi me një rrugë të gatshme …
Ai e ndërtoi atë me çdo ‘jo’, çdo lot dhe çdo natë kur aktronte, ishte e vetmja gjë që e mbante gjallë.”

“Disa jetë nuk shpëtohen rastësisht… Ato shpëtohen nga pasioni.”
Al Pacino.

Ekskluzivisht për faqen Na Ishte Dikur, Fatmir Shqarri.