Si s’u zbrazët kurrë,
ju trastat e mia,
qëkur ju njoh —
përherë të mbushura,
përplot.
Herë me kujtime dhembjesh,
herë me dhembje kujtimesh.
Sa herë
t’ju zbrazja desha,
mundi më shkoi kot —
si atëbotë,
dje dhe sot.
E në cikël
loja vazhdon…
Bekim I. Blaku
Frankfurt, 20 tetor 2025






