[ Libra NëLinjë ]
SHQIPE HASANI
Grua e bekuar njëherë vjen pranvera
Ti je ajo që zgjon lulemëngjeset
Që përplasen me botë ethesh n’shtrat pagëzimesh
Ato zgjohen me ëndrra nga rrënjë gjethesh
Barte në krahëror erërat e çmendisë
Sa herë ke qeshur je copëtuar
Sa herë ke pas lot je murosur
Në zemër ke fshehur netët e baltosura
Sa herë frymove ke sjellë drita hyjnish
Ke vesh këmishën prej liri dhe çorapë hallesh
Punuara me vek javëve të lehonisë
Që nga ti kërkonin ninullën në djep legjendash
Barte peshën më shumë se një shekull prej zjarresh
Pas shumë rrënojave kujtimesh e brengash
Gotës me ujin e dremitjes i vjen fundi
Përqafon ëndrrat e diellit në kepin e dashurisë
Aty ku perëndia zgjat dorën mbi krahë stinësh
Ti vetem lutu te jesh me engjujt që rrit
Në fronin e mundit dhe djersës për at që ia vlen.
