Nga Luan-Asllan Dibrani
Kur vota e popullit poshtërohet nga deputetë të padenjë dhe opozita sillet si zgjatim i politikave destruktive të Beogradit – vjen koha për gjykim moral e politik.
Në çdo sistem demokratik, përballja mes partive politike është e natyrshme, por kur ajo bëhet me qëllim bllokimi të institucioneve dhe me logjikë përjashtuese ndaj fituesit të zgjedhjeve, nuk kemi më të bëjmë me demokraci – kemi të bëjmë me trysni të ulët politike, taktika të mbrapshta pseudo-parlamentare dhe sabotim institucional me efekt zinxhir në jetën e qytetarëve.
Kosova, për të tetën herë me radhë, dështon të konstituojë Kuvendin e saj për shkak të një bllokade që s’ka as arsyetim juridik dhe as legjitimitet moral. Opozita, e shkapërdarë mes interesash personale dhe udhëzimesh të dyshimta nga jashtë, ka zgjedhur të jetë pengmarrëse e demokracisë, në vend se përfaqësuese e qytetarëve që i ka votuar.
Pseudo-deputetë pa kredibilitet, me 100 malverzime e zero përgjegjësi
Kemi të bëjmë me një kastë pseudo-politikanësh, të cilët në vend të mendësisë shtetformuese, veprojnë si aktorë destruktivë të një loje që s’e kuptojnë dhe s’e meritojnë. Pa kredibilitet moral, pa busull politike dhe me një histori të përbërë nga pazare të ndyra, marrëveshje të nëndheshme e manipulime zgjedhore, ata sot po e injorojnë popullin që i solli në atë Kuvend me sakrifica.
Këta janë sabotorë të procesit demokratik, që po e shtyjnë vendin drejt një kolapsi institucional për llogari të interesave të veta të vogla, e ndoshta edhe për llogari të të tjerëve që në heshtje dëshirojnë dështimin e Kosovës si shtet funksional. Në thelb, politika e tyre – me vetëdije apo pa të – është e ngjashme me atë të Serbisë ndaj Kosovës: bllokim, delegjitimim dhe përhapje kaosi.
E drejta ndërkombëtare dhe logjika demokratike – në anën e fituesit
Është standard ndërkombëtar dhe praktikë parlamentare në çdo vend demokratik që partia fituese e zgjedhjeve cakton emrin për kryetar të Kuvendit. Kjo nuk është privilegj – është e drejtë legjitime e sanksionuar nga Kushtetuta dhe nga vetë vullneti i popullit të shprehur me votë. Ajo që po ndodh në Kosovë nuk është demokraci – është një budallallëk politik i shekullit XXI, një farsë që vetëm e rrënon besimin qytetar në sistem.
Të marrësh guximin t’i thuash një partie fituese se “jo, nuk mund ta caktoni vetë kandidatin tuaj për kryeparlamentar” është si të kërkosh që shpata të bëhet furçë, e drejtësia të përkulet para inatit politik. Opozita nuk po sillet si korrektues i qeverisë, por si pengesë e vetme në rrugën e funksionalitetit të shtetit.
Vetëvendosje dhe Albulena Haxhiu: Kur refuzimi rrit vetëm respektin
Sa më shumë që tentojnë ta bllokojnë kandidaturën e Albulena Haxhiut, aq më shumë ata po e fuqizojnë atë si figurë. E përgatitur, me një biografi të pastër, me dije të thellë juridike dhe vlera kombëtare, ajo përfaqëson një figurë që në vendet e qytetëruara respektohet dhe promovohet. Ata që s’e duan, thonë se është “e zhurmshme” – por e vërteta është se ata s’kanë asnjë argument tjetër përveç seksizmit dhe frikës nga një grua e zonja në udhëheqje.
Përballë një opozite që jep deklarata të ftohta dhe të pashpirt, me përmbajtje që s’mund t’i bëjnë përshtypje as vetë folësve, figura si ajo e Haxhiut shkëlqen në kontrast. Ata që flasin për “cirk” në Kuvend, janë vetë klounët politikë të një tragjikomedie pa ide, që lënë popullin të vuajë pa institucione, pa buxhet dhe pa orientim politik.
Kjo sjellje vetëm sa po rrit reputacionin e Albin Kurtit dhe VV-së
Ironia është që kjo opozitë, me këtë qasje bllokuese e arrogante, pa e kuptuar po kontribuon më shumë për fitoren e ardhshme të Vetëvendosjes se sa çdo fushatë zgjedhore. Nëse shkohet në zgjedhje të parakohshme, shumë nga këto parti rrezikojnë të zhduken nga skena politike – sepse qytetarët nuk janë më të verbër, nuk janë më të manipulueshëm, dhe nuk pranojnë më të qeverisen nga hije të djeshme pa vizion dhe pa zemër.
Përmbyllje: Një gjykim historik i domosdoshëm
Këta përfaqësues që bllokojnë vendin duhet të kuptojnë se po i afrohet koha e gjykimit të madh politik – jo në sallat e Kuvendit, por në mendjet dhe zemrat e qytetarëve të Kosovës. Historia do t’i mbajë mend si pengmarrësit e institucioneve, që për interesa të ngushta rrënuan shpresën, vetëm për t’u mbytur në mllef e inat.
Populli i Kosovës e ka treguar dinjitetin dhe pjekurinë. Ai nuk e meriton këtë përbuzje. Ai kërkon drejtësi, funksionim, përfaqësim dhe dinjitet – jo cirk dhe sabotim.
Në fund të fundit, a është më e rrezikshme një grua e fortë në krye të Kuvendit, apo një Kuvend pa moral, pa liderë dhe pa të ardhme?
