[ Libra NëLinjë ]
Milazim Zeqiraj
Në errësiren e trazuar të vitit 1912
Vilajete shqiptare si një qelq i krisur,
Kur luftëtarët shqiptar e çlironim vendin,
nga pushtus shekullor,
fqinjet tanë tinzar me ushtri
shkelen në sofër e çati.
Popullin duke vrarë e kallë,
me hekur e zjarr,
që mos të këtë Shqipëri e shqiptarë.
2.
Europa nga veprimet e veta
ishte bërë hallakamë,
kurse Perandoria e Lindjes pa qiell,
prendonte ngadalë.
Në Ballkan disa „staneve“ të rinjë,
ju lindi ideja të krijojnë perandori,
duke pushtuar Shqipërinë,
dhe nënshtruar popullin shqiptarë.
3.
Kur populi shqiptar e luftonte,
pushtuesin shekullor,
fqinjtë tanë tinzarë me luftë shfarose,
tentonin mvetësinë e Shqipërisë me ndalë.
Ishte kohë pa kohë,
një pushtues shkonte, vinte një tjetër,
më egër i riu së i vjetri.
4.
Nga shqiptarët lypsëj zgjuarsi,
bashkim e trimëri,
për ti thyar këto stuhi.
Kërkohej dije që bën dritë,
së vendi ishte ardhë në rrezik,
të jetë ose mos të jetë,
Shqipëria dhe populli shqiptarë.
5.
Dikurë Ballkani ishte Iliri,
nga një det në tjetrin det
që sundonte vetë.
E në kohën e Skënderbeut
Shqipëria gëzonte liri,
jetonte në harmoni më popujt tjerë.
Ajo ishte fjala e parë në Ballkan,
e nga aty ajo merrte dhenë.
Skënderbeu për paqe e liri,
kurrë s’ju përkul përandorisë,
që nuk nifte kufi për mizori.
6.
Shqipëria, ky vendi i Skënderbeut
e bërë shekuj me parë,
jeton e rritej në gjakun tonë.
Një pushtues shekullor,
që thirrej perandori,
me 1912 i erdhi koha deri aty,
që të shkrihej në lekurën e ti.
Shqipëria në vitin 1912,
nga pushtimi i gjatë,
ishte e plagosur rëndë.
7.
Ismal Qemali u ngrit në këmbë
vëllazër shqiptarë sot koha ka ardhë,
Shqipërin ta mvetësojmë sa më parë.
Çdo vonesë,
vendi do të plagosët edhe më rëndë.
Ai foli rreptë, më zërin si flakë,
„Shqipëria, trungu i jonë Ilir,
më rrënjë të thella në gurë,
nuk do të shkrihet kurrë“.
Ne jemi gjaku i Skënderbeut,
që fuqia dhe mendja e ti
e tronditi perandorinë.
Shqipëris i dha liri,
Europës paqe e mirësi.
8.
Bota na e njeh,
për popull bujar, për besë e trimëri.
Sot vendi po ecën në rrugën e vetë,
që Skënderbeu e trasoi me shpatë e besë.
Shqipëria, duhet ribërë përsëri
që të jetojë përjetë e qetë në liri.
9.
Ismail Qemali, në moshë të shtyar,
në qiellin e trazuare,
stuhit me gjoks duke i çarë.
Vëllazër, do ta mvetësojmë Shqipërin,
për vete e për brezat që do të vijnë,
së fqinjet tanë tinzarë,
Shqipërinë tonë,
donë në mes veti për ta ndarë.
10.
Ai me shpirt patriot, e mendjen zjarr,
me maturi e me forcë si shkëmb,
e fillon rrugëtimin nga Stambolli,
për në Bukuresht deri në Vjenë
vendit për ti dhënë dritë.
Nëntori dytë vëllazër po vjen.
Shqipëria do të bëhët një,
si në kohën e Skënderbeut,
në oborrin e vetë të lirë.
11.
Ai me 3 Nëntror 1912 thirri:
„Burra, koha e jonë erdhi !
Ja sot ja kurrë.
Unë po nisëm menjëherë për Europë
Shqipërin për ta ribërë përseri.
Mos harroni vëllazër,
më 28 Nëntor 1912 takohem në Vlorë.
Aty mvetësin do ta proklamojmë,
si dikurë Skënderbeu i madh,
me 28 Nëntor 1443 në Krujë.
12.
Shqiptaria si shqiponja s´pushon kurrë,
i hapi krihet mbi stuhi,
pushtuesin e ri e bëri shkrumb e hi.
Me 28.Nëntor 1912,
në Vlorë ishin të gjithë aty.
40 delegat një zëri thirrën:
„Shqipërija nga sot do jetë në vete,
e lirë dhe sovarme“,
njëherë përgjithmote,
për vete e brezat që do të vijnë,
flamuri kuq e zi përherë do të valon.
