Zymer Mehani
(Fehmi e Xhevë Lladrovcit, me rastin e rënies dëshmorë të atdheut)
Në një fshat të vogël të Kosovës, ku lulëkuqet lulëzojnë me ngjyrat e tyre të gjalla, jetonte një çift, Fehmiu dhe Xhevë Lladrovci. Ata ishin figura emblematike të lëvizjes për liri, të njohur për guximin dhe vendosmërinë e tyre. Më 22 shtator të e vitit 1998, pas një beteje heroike, ata ranë në një përballje të ashpër me forcat serbe, duke lënë pas një trashëgimi të paharrueshme.
Lulëkuqe të kësaj toke, ngjyrat tuaja i dashuroj shumë.
Fehmiu dhe Xheva, me shpirtin e tyre të lirisë, ishin si ato lule, që në çdo stinë përhapin aromën e besimit dhe të qëndresës. Me kujtimin për ta, unë punoj dhe jetoj, ndonjëherë me dhimbje, por gjithmonë krenar. Lulëkuqja është simbol i atdheut tim, që mban në vetvete historinë e shokëve të mi të rënë, të cilët luftuan për lirinë e Dardanisë.
Me kalimin e kohës, kuptoj se ndjenjat e mia për ata nuk janë vetëm nostalgji. Ajo lulëkuqe që gjallon në këtë tokë, më flet për çdo sakrificë, për çdo çast të jetës së tyre.
Xheva, me forcën e saj, e mbajti lart zjarrin e qëndresës, duke u treguar të gjithëve se lufta për liri është një përkushtim i përjetshëm. Ajo fliste për lirinë me një pasion që ndihej thellë, duke i inspiruar të tjerët në rrugëtimin e tyre.
Lulëkuqe të Tokës sime, jeni një simbol i gjallë i shpirtit shqiptar, që asnjëherë nuk do të shuhet. Pavarësisht nga sfidat, zemra ime rrah për lirinë që ju e fituat me aq shumë sakrifica. Përsëri, në këtë shtator, kur petalet e lulekuqeve lëvizin me erën, unë ju shoh juve, dhe çdo herë më flisni si në ditët më të mira.
Dëshira ime për t’i prekur petalet tuaja është e thellë.
Do t’i kisha vendosur një kurorë ngjyrash kuq e zi, për t’i nderuar ata që dhanë gjithçka për këtë tokë.
Të falem, trimëreshë XHEVË, e ty, trim FEHMI për çdo gjë që keni bërë. Të bukur dhe të ëmbël, plot diell jeni ju, dhe unë kam një mal me kujtime për ju.
Rrugët e gjakut, që na udhëhoqën në luftën çlirimtare, përballë dhunës dhe padrejtësisë, janë dëshmi e sakrificave tuaja. Ju, Lulëkuqe lirie, u treguat të gjithëve se kush është mbret në këtë tokë dardane. Me krenari, hapni petalet tuaja, duke sjellë dritë në errësirën e dhimbjes.
Koha e urrejtjes u shndërrua nga ju në dashuri, Lulegjaku, dhe nën petalet tuaja liria u përflak si një flakë e pakthyeshme. Kjo është historia jonë, e mbushur me trimëri dhe besnikëri, që do të vazhdojë të jetojë në zemrat tona.
Lulëkuqe të Atdheut tim, jeni një simbol i përjetshëm i lirisë dhe shpresës për një të ardhme më të mirë.
Juve ju takon LAVDIA!….
