NGA KALOSH ҪELIKU
Përditë, partitë politike shqiptare në pozitë dhe “opozitë”, përmes propagandave partiake, nateditë mi shurdhojnë veshët me trumbetime publicistike para kamerave televizive të “fitoreve madhore”: “arritje” arsimore, kulturore dhe ekonomike në ndërtimin e shtetit “përbashkët”. Edhe, “revolucione”, se: gjatë mandatit të tyre në pushtet kanë arritur suksese marramendëse politike. Barazi të plotë kombëtare: jetesë, ndërtimin e shkollave, rrugëve, standardin jetësor të popullit, që vdes edhe për bukën e gojës. Uljen e çmimit të bukës?! Herë pas here, edhe rritjen e pagave. Pensioneve. Shkak, edhe: që ikë nga Atdheu.
Mirë, them unë. Po, ky popull historikisht në jetë nuk e ka pasur problem me bukën e gojës, po me Lirinë. Shtetin e “përbashkët”. Trurin që ia dhuroi Natyra, ia sakatoi sistemi komunist, dhe ky i sotmi neokomunist. E dalldisën hamllave me protesta politike dhe “revolucione, duke ia rrëmbyer vetë politikanët shqiptarë me kurvat politike. Fatkeqësisht, e lanë nën nivelin e të arriturave politike, arsimore dhe kulturore të sistemit komunist jugosllav.
Jugosllavia komuniste, së paku u dha “liri” partizanëve të partive politike të “vëllazërim – bashkimit”. Poste politike: ministra, zv/ministra, drejtorë e shefa të shërbimeve sekrete shtetërore. Sigurimin dhe kundërzbulimin në Maqedoni, asaj kohe e udhëhiqnin dy shqiptarë: Njëri, Maqedoninë Lindore (H. M.), dhe tjetri Maqedoninë Perëndimore (B. B.). Përmëtepër, pas shokut Tito patëm edhe kryetar të Jugosllavisë, Sinan Hasanin.
Shaqiptarët, edhe pse i kishin dhurata dhe shpërblime këto poste të larta nga Partia Komuniste Jugosllave, nuk bënin luftë dhe fushata parazgjedhore si Sot për të pasur “kryeministër shqiptar” edhe në Maqedonin e Veriut, por kërkonin shkolla në gjuhën shqipe. Universitet. Libra. Vende pune. Edhe pse, asaj kohe kishin një Universitet, në Prishtinë. Katedra të Gjuhës dhe Letërsisë Shqipe në Beograd e Shkup. Shkolla të larta pedagogjike. Shoqatë të shkrimtarëve shqiptarë, Klube të artistëve shqiptarë, shkolla shqipe, Shoqëri Kulturore Artistike. Libra të “rrezikshëm”.
“Liri”. Vende pune, edhe në Beograd. Radio – Televizion. NGB “RILINDJA”. Kosova, Autonomi si Krahinë (shtet më vete), Polici… Maqedonia, nuk kishte kufi me Kosovën. Kufi politik, të cilin e fitoi pas “ndryshimeve” demokratike. E kënaqën Atdheun Tre kryeministrat shqiptar: Shqipëri, Kosovë dhe Mal të Zi. Tashti, u mungon një “kryeministër shqiptar” (kukull) edhe në Maqedoninë e Veriut, siç thotë Vuçiqi për të shpallur Nesër, para fushatave të zgjedhjeve të parakohshme “Shqipërinë e Madhe”?!
Sistemi ish komunist, u dha shqiptarëve, Lidhje të shkrimtarëve me shtëpi të veten. Sot, pa shtëpi, në “sallmadi”. Edhe, gazeta javore dhe të përditshme. Revista letrare. Revista për fëmijë. Tekste shkollore e universitare. Vende pune, anë e mbanë Jugosllavisë. Qofshin ato edhe fizike me “sharrë në krah”, sipas një poezie të poetit Esad Mekuli, apo institucionale. Hapsirë kulturore artistike. Union të intelektualëve (viçave). Dhe, Sot: ua rrëmbeu vetë sistemi Neokomunist. Në vend të tyre propagandon me të madhe para kamerave televizive emisione pornografike partiake me pak artistë shqiptarë. Shumica, janë “krijuesë” të partive politike. I harroi duke vrapuar pas posteve politike dhe pasurisë familjare, klanore, miqësore.
Përditë, duke shënuar përvjetore të vdekjeve dhe lindjeve, krah për krahu fotografohen para kamerave televizive. I rehabilitojnë, kamelonët e tyre partiak, që i ndërrojnë partitë politike, si kurva burrat. Edhe pse, kurvës i ka hije të shkoj burrë më burrë. Por, jo edhe këtyre burrave me brekët mbi pantollona. Bythekrye, t’i shkërdhej kujt t’i teket nëpër institucionet e shtetit të “përbashkët”. Q… –në, rreth mullarit me bërllok, në “Bit-Pazar”. Shumëzojnë lindjet e partive politike shqiptare. Kopilat. Ose, siç thotë populli: I hurit, dhe kallirit t’i kërcejë në shpinë. Politikanët shqiptarë, vetë duhet të q… –në si burrat në “Shtëpinë publike”.
Atdheu, Sot: nuk ka nevojë për kurva politike, por për kurvarë… Burra…
