ose Pse qëkur e kemi pranuar këtë emër nuk na marrin më seriozisht?
Na shqiptaret dallohemi per “tolerancen” e semure ndaj emrave qe te huajt na vendosin te tjetret. Edhe pse kemi ruajtur te njejten gjuhe prej mijera vitesh eshte interesant qe emrin na e kane ndryshuar sipas qejfit. Ne jemi quajtur Ilire, Epirote, Arber, Albane dhe se fundi Shqipetar. Gjithsesi eshte e qarte se te gjithe keta emra jane mbuluar me lavdi, ndaj ne i permendim me krenari. Lavdia e ketyre emrave i dedikohet zotesise dhe sakrifices se paraardhesve tone, nderkohe sic duket per te na bere ti harrojme ata (paraardhesit tone) na kane nderru edhe emrin. Ne kete projekt te vjeter pengese e fuqishme ka qene gjuha Shqipe. Jo me kot eshte mallkuar dhe nemur si asnje gjuhe tjeter.
Nje shembull lehtesisht i kuptueshem per shqiptaret e sotem eshte edhe ndryshimi i emertimit gjeografik “Gadishulli Ilirik” ne “Gadishull Ballkanik”. E ne sigurisht me “tolerancen” vdekjeprurese qe ndihmohet fort edhe nga “elitat politike” te korruptuara jo vetem i pranojme por edhe i ndihmojme keto tjetersime pervjedhese. Do te duhej te shkruheheshin faqe te shumta ketu nese do merreshim ne detaje te tilla te shumta ne toponimistike dhe emrat e individuale qe kane perdorur shqiptaret ne shekuj, ndaj dhe sot do te merremi me KULMIN E POSHTERIMIT te nje kombi: Me detyrimin dhe me pas mashtrimin per te pranuar si vleresim nje emertim nençmues, emrin Arnaut.
Dashuria turke (po te doni quajeni edhe osmane, njesoj eshte) ndaj nesh duket se ka kaluar hendeqe te medha me sa duket deri sa ka arritur deri aty sa te na japin kete titull te larte, madje na kane konsideruar edhe si komb me te larte se veten, me te larte se te gjitha kombet ne perandorine e tyre. Sigurisht edhe vendin e sulltanit do te na e kishin leshuar por nuk e bene per te miren tone. Askush nuk na ka dashur me shume. Harrojini, Kostandinin e Madh, Justinianin, dhe shume perandore te tjere te gjakut tone … ata nuk ishin… arnaute. Dashuria fal nuk mban meri, thote nje pasazh i Bibles, e turqit per te na hyre ne qef ne e mesuan edhe kete pjese te bibles.
Harruan Mirosh Kopilin qe ia nxorri zorret sulltanit te tyre ne mes te ushtrise. Sigurisht ketu paten ndihmen e serverve (serbeve)… Harruan Aranitet, Muzakajt, Dukagjinet, Topiajt, Zahariajt, Shpanet e Dushmanet. Shume veshtire e paten te harrojne Zotni Leken qe menduan se do ta perkedhelnin me ate çka ishte e tija, ate çka ishte ne gjakun e tij. Pasi ia vrane vellezrit dhe ia moren pronat, te gjitha keto per hir te dashurise; pasi filluan tua leshojne tokat dhe kishat arberore miqve te tyre serbe ata u zhgenjyen disi shume nga “tradhetia” e tij.
Ky qafir plot 25 here ua zgerlaqi ushtrine te dashurve te tij! Haram! Me dashurine e vertete nuk behet karshillek! Jazek! Nga dashuria e madhe sigurisht e veshur me nje kulture civilizimi te papare deri atehere ia hapen edhe varrin por e donin shume ndaj kockat e Tij i perdoren si hajmali. Nuk jetonin dot pa te, pasi plot 25 vite ua kishte sh…..y ushtrine dhe fuqine. Dashuria te nxjerr nga varri thone, ndaj dhe Bogdanin e vdekur e nxoren dhe ua hodhen qenve. Arberoret bene dhjetra kryenmgritje kundra tyre. Po dashuria fal, fal gjithçka. Na dashuronin shume. Shume! Aq shume sa dashuria e tyre mbjetoi edhe pse masakruan me qindra mijera arberore, perdhunuan dhe skllaveruan dhjetra mijera, dogjen dhe shkaterruan disa here gjithcka, shkaktuan eksode biblike…
Nuk thone kot se dashuria pasionante kalon lehte ne urrejtje, dhe anasjelltas. Na donin gjynahqaret na donin shume. Bene çmos qe te mos lodheshim te kishim shtetin tone po te na qeverisnin fqinjet, kur e pane se nuk mund te na dhuronin me dashuri. Qe ta kuptonim qellimin e tyre te mire na derguan perseri ushtri dhjetra mijera vetshe te na linin ne dore te sigurte, ne dore te fqinjeve tone te dashur. Nuk e besonin qe ishim ndare, u deshen jo me pak se 10 vite qe ta kuptonin, me letra…. se shpirterisht na duan marrezisht edhe sot. Subhanallah cfare dashurie.
Eshte e kuptueshme qe te dashuruarit ne mardheniet midis tyre shpesh krijojne emra perkedheles per njeri tjerin. E si mund te bente perjashtim ky rast i pazakonte?! E pane qe ne i keqtrajtojme femrat, i mbajme zhveshur, ndryshe nga si ka udhezuar allahu asllobogjen. Duke qene se na donin shume dhe nuk donin qe te perfundonim ne xhehnem na kritikuan me shume dashuri! Leckaman, na thane me perkedheli. Nga dashuria e madhe ne e korrigjuam gabimin por emertimi perkedheles mbeti. Per ne nuk kishte problem, pasi e dinim ai qe ti ben te 99tat ai te don shume.
Tashme qe ne ndryshuam dhe u beme Arnaute duhej zhdukur fjala leckaman. Ska gje thane, le te themi se Arnaut do te thote trim, kokeforte, guximtar apo qe nuk di te terhiqet. Ndonjehere padashje sot harrojme pasi duam ti kritikojme edhe na kaurret (nga dashuria kuptohet) qe nuk lejojne mbulimin e femres. Harrojme, dhe ne vend qe tju themi leckamane u themi arnaute, pastaj sigurisht kafshojme gjuhen. Nuk ben te nxirren ne publik sekretet e dashnoreve. Ne i falem ata qe na quajne keshtu. Dashuria fal. Nga kjo dashuri e bekuar nga allahu dhe muhameti luajne per vendi nga gezimi eshtrat e te pareve tone. E ngritem lart emrin e tyre, nga Ilire, Arber dhe Shqiptare i beme Leckamane, pra Arnaute.
Shënim:
1. Nese shkrimi ju ka shkaktuar te vjella gjeni ndonje hamam qe te zbrazeni
2. Nese dikujt i ka shkuar ne mendje qe tju kerkoje udheheqsive te dy shteteve shqiptare qe turqia ta heqe nga perdorimi fjalen fyese “arnaut” e ka gabim. Ne na pelqen te na therrasin leckaman.
