FUSHË E GËZUAR
Shpirt, unë jo rrallë e përqafoj nurin tënd
hijeshinë tënde të butë, të ecurit në këmbë
kam ëndërr me ty në ëndrrat e mia, ca hije
i kam lënë në brendësinë e kohës sime.
Ti, unë jetoj në të nesërmen time, ditët e
së nesërmes më thonë; jetoje kohën tënde,
se kohët nuk përbashkohen me asnjë kohë.
I ardhshëm i së adhmes tënde, pse je këtu?
atje nga ke ardhë ti dielli është i zemëruar,
prilli në çdo pranverë atje kthehet i gjelbër
jeta dhe vdekja në asnjë çast nuk takohen.
Nga zjarri i gjithsecilit është krijuar botë
e dashurisë, ne të tërë i takojmë njëritjetrit
Zemër, e kam dëshiruar shumë këtë takim
hëna dhe yjzit po tregohen zemrim-mirë
dashuria është një fushë shumë e gëzuar,
midis përqafimeve shfaqen edhe dhimbjet.
O pasion i zjarrt i shpirtit, zemrës, i tokës,
prushi yt nuk tretet dhe as nuk shuhet, je
flakë e fletës në degë të mollës, je zemër!
2.
———————————————-
Thela, sytë e m´i nuk janë lotsjellës për ty
zemërim-mira Thelë, zemërim – ëmbla,
jemi lidhur në pafajësinë e këtij çasti
ku puthjet tona nuk dinë të na gënjejnë.
Shpirt, e shijoj puthjen me ty, me sytë
t´uaj, me sipërfaqen e trupit tënd dhe
me tërësinë e flokëve t´ua të gështenjta.
Thela, je e para dashuri e kësaj pasdite, e
para dashuri që ia nxjerr britmat zemrës,
e para grua që çlirohesh nga fshehtësitë!
Mike, ti ke të drejt t´ankohesh për duart,
por, duart s´janë vetëm për përshëndetje
as vetëm për të ledhatuar dhe përqafuar,
duart nuk po i trajtojmë si duhet, i kemi
të pa punë, pa mbikqyrjen e mendimeve,
duart s´do kishin dijen dhe përmbajtjen
e krijimeve të trurit dhe të frymëzimeve.
Zemër, jemi gjak i dritës dhe i drithërave,
duart e Roganës sime janë bërë grusht,
janë të zemëruara e digjen nëpër xhepa!
I dashur zot, e dashur perëndi, ti duhesh
ta njohësh dardanën, bijën tuaj, Thelën,
në Roganë s´jetohet pa të dashur dhe pa
dashuri, zot, jemi në pafajsi të puthjeve,
që kjo fushë e gëzuar t´i shtojë kallinjtë!…
Atdhe Geci – Dortmund, 2022
