[ Libra NëLinjë ]
Dardan Osmanaj
Në një kohë kur errësira kishte mbuluar çdo shpresë, kur padrejtësia ishte bërë pjesë e përditshmërisë sonë, ti u shfaqe si një zë i qetë, por i pathyeshëm. Ti përballove kritika nga të gjitha anët – nga njerëzit e Kosovës, nga shqiptarët kudo që ishin, nga ata që donin rezultate të menjëhershme dhe nuk e duronin pritjen. Por ti nuk u dorëzove.
Shpesh njerëzit nuk e kuptuan qetësinë tënde, nuk e lexuan urtësinë tënde, nuk e panë vizionin tënd. Të gjykonin, të etiketonin, të quanin i butë, i dobët, madje edhe frikacak. Por ata nuk e dinin se çfarë mbanin supet e tua në ato vite: përgjegjësinë për të mos lejuar që Kosova të përfundonte si Bosnja, e cila u dogj dhe u shfaros para syve të botës për më shumë se tre vjet.
Ti nuk doje që Kosova të zhytej në një gjenocid të hapur.
Ti nuk doje që fëmijët të mbeteshin pa prindër, që gratë të qanin nëpër rrugë, që qytetet të ktheheshin në hi.
Ti zgjodhe rrugën më të vështirë – rrugën e ftohtë të diplomacisë, të durimit, të mençurisë, të besimit në aleatë, edhe kur asgjë nuk dukej e mundur.
Dhe aty ishte forca jote e vërtetë: jo në zë të lartë, por në vizion të qartë.
Ti e dije se Kosova nuk ishte vetëm një çështje force, por një çështje drejtësie. Dhe drejtësia kërkon miq, kërkon aleatë, kërkon ndërkombëtarizim, kërkon durim.
Me kohë, bota e dëgjoi zërin tënd.
Amerika e pa qetësinë tënde, e pa qartësinë tënde, e pa vendosmërinë tënde të palëkundur. Ti hape dyer që askush nuk i kishte hapur më parë; ti krijove ura besimi dhe partneriteti. Dhe kur erdhi momenti, populli i Kosovës, bashkë me UÇK-në, u ngrit si një trup i vetëm dhe bota demokratike – sidomos SHBA – qëndroi përkrah nesh.
Sot Kosova është shtet.
Sot kemi flamurin, kushtetutën, institucionet tona.
Sot ecim përpara si popull që i mbijetoi historisë.
Dhe në çdo hap të kësaj rruge, qëndron hija jote e urtë, mendimi yt i kthjellët, vizioni yt i largpamë. Ti ishe një njeri i kritikuar, por koha të dha të drejtë.
Sepse shpesh, njerëzit e mençur nuk kuptohen menjëherë – por historia i nderon përgjithmonë.
Faleminderit, Ibrahim Rugova,
për qetësinë në një kohë zhurmash,
për durimin në një kohë ankthi,
për mençurinë në një kohë çmendurie,
për vizionin në një kohë pa horizonte.
Sot ne jetojmë ëndrrën për të cilën ti punove gjithë jetën.
Faleminderit për Pavarësinë, për Kosovën, për udhën që na le pas.
Trashëgimia jote do të rrojë sa të rrojë emri i këtij vendi.
