Vdekja ime

Mirjeta Vulaj

– Vdekja ime –

Edhe në vdeksha dheut të huaj
Dua të prehem në vendi tim.
Vargun e fundit për të t’a shkruaj
Trupi ma çoni ku kam shtëpinë.
Me shkronja shpirti ka shkuar tutje
Ndër vargje zemra po këndon.
Mbi trupin tim thoni një lutje,
Parajsa lotët nuk i pranon.
Përse të qani s’keni përse.
Unë shpirt e zemër i lashë këtu
Ndoshta trupin do të jetë nën dhe
Përsa do jetoj do jem me ju.
Diçka iu kam lënë për mallin tuaj,
ajkën e jetës ja kushtoj poezisë
Që asnjë shpirt të mos të vuaj,
Largimin tim tjetrës shtëpi.!

Shqipëri.

O fjalë të bukura të gjuhës s’ime.
Që rridhnin ëmbël me mençuri
T’a ve pak buzën në këto burime,
Me pas t’ju shkruaj me dashuri.
T’ju shkruaj pastër pa gabime
T’ju flas të gjithve për bukurinë.
Ju jeni Perlat e shqipes t’ime,
Gjuha e nënës që më dha gji.
E kam lakmosur me qindra herë
T’ju humb kuptimin jo kurrsesi
Me ju kam luajtur si në tastjerë,
Ju kam dhënë shpirt ndër poezi.

Jeta jetohet

Çou moj nuse laj kot enët
Prit o vjehrr po bej koment
Çou moj çupë se do hamë bukë
Prit o bab jam në Facebook

Ngrihet vjehrra çalë e çalë
Dhe lan enët dal nga dalë
Ngrihet babi merr buk vetë
Nuk luan çupa për kiamet

Nuk luan njeri nga interneti
Se ka hedhur statusin në veti
Jemi bër shum puntor
Tër ditën e mbajmë në dorë

Ju lutem mos u keqkuptoni
Fjala është tek telefoni
Na ka bër ky internet
Katandisur për hibret

Dy tre fjalë du me j’au thënë
Na del plaka krejt pa dhëmb
Kërkon burrin torrovoj
A je i aftë të bësh gol.!

Dërghoi për publikim, Skënder Mulliqi, gazetar