Skënder MULLQI
Nese ishte përgjëgjes Sllobodan Millosheviq për luftën e përgjakshme në ish-Jugosllavi më mijëra viktima dhe shkatërrime materjale, po aq përgjegjës është presidenti actual i Serbisë për destabilim të rajonit dhe të kërcënimeve me luftë për ndarjën e Kosovës. Ky është përgjegjës për të gjitha pengesat e proceseve pozitive politike dhe ekonomike në Ballkan. Vuçiq po mbjellë urrejtje të madhe ndaj shqiptarëve në çdo aspect dhe në çdo kohë, duke kërcënuar më luftë. Praktika e sprovuar e komunistëve sipas të cilës fajin për gjithëqka e ka “armiku i jashtëm”, bënë që autokratet te vazhdojnë të përdorin çdo metodë për pushtime të reja, në dëm të kombëve tjerë. Kur është fjala për Vuçiqin dihet së është kriminelë lufte dhe nuk e ka vështirë për vendime për gjakëdërdhje të reja në Ballkan. Ky po akuzon botën perëndimore dhe NATO-ne, që ja kanë marrë Kosovën, të cilën Serbia kurrë se ka pasur të vetën. Gjithashtu po lëshon akuza së Serbisë nga Perëndimi po synohet ti mbetet vëtem Pashalleku i Beogradit, zatën që edhe ishte dashur të ndodhë.
Serbia është ajo që bota e civilizuar nuk i beson pas luftës në ish –Jugosllavi dhe pas asaj së ajo ishte protagoniste e disa luftërave të mëdha në Evropë. Politika serbe u bazua gjithmonë në elaborate të hartuara nga akademiket kunder popujëve të tjerë në Ballkan, e më së shumti kundër shqiptarëve. Historia e konfirmon shpesh këtë. Serbia është një shtet ku rolin vendimtar në përcaktimet politike e ka Kisha Ortodokse Serbe, e cila në luftën e fundit ishte udhëheqja shpirtërore e gjenocidit serb mbi boshnjakët në BH dhe mbi shqiptarët e Kosovës. Është kombi që më së shumti mëkatoi kunder shqiptarëve, dhe sigurisht së këtë komb Zoti do ta dërgon në zjarrin e Ferrit. Zjarrin qe e ndezen terroristet Vuqiq dhe Radojqiq, në Banjskë u dogjën vete. Gjatë krejtë pas luftën ndërmorrën një serë veprimesh destructive duke cenuar paqen dhe stabilitetin në veri të Mitrovicës.
Por ‘tetë më zero’ kastët së kriminelëve serb, ju bani Albin Kurti, duke i ndjekur strukturat kriminele nga veriu më bisht nën shalë, të cilët e kishin shëndrruar këtë pjesë vitale të vendit, për shumë vite në Eldorado të çdo llojë të krimit dhe të kontrabandave. Kontrollin e plotë në këtë pjesë të vendit e ka Prishtina zyrtare, e presidenti serb lë të cilët e pështillet si pordha në tlina. Shumë po i salakuqën në paraqitje publike gorrilës veshët dhe buzet e trasha, e të kuqe si bytha e pelës. Vuçiqi shkojë largë duke marrë aktivitetete të dhunshme edhe ndaj Policisë të Kosovës, dhe pjestarëve te KFOR-it duke i lënduar disa prej tyre. Mjaftë gjatë qëndruan kriminelët “Rojat e Urës” mbi lumin Iber duke rrah dhe maltretuar shqiptarët.
Këtë zinxhir krimi vuqiqian e shkëputi Qeveria në krye më kryeminisitrin, Albin Kurti, duke vu rend dhe ligj. Thirrjet abstrakte për paqe nuk mjaftojnë siq po përdorin këtë retorikë Putin dhe Vuqiq. “Paqja” nuk është një term që na lejon të nxjerrim dallimin vendimtar politik që na nevojitet. Kur Putini shpalli ndërhyrjen ushtarake ne Ukrainë, tha se donte të qetësonte dhe “denazifikonte” Ukrainën. Këtë po e pretendon edhe presidenti serb në Ballkan. Kjo është teza më e rrezikshme e luftës për mundësinë e spastrimeve etnike dhe gjenocidit. Kjo në fakt fshehë tendencën e hapur për zhdukjen e një shteti tjetër, përmës përdorimit të dhunës të cilën gjë po e pretendon edhe Vuqiqi në veri të Kosovës. Ultranacionalizmi serbo-rus sinjalizon agoninë e vdekjes së pushtetit kombëtar.
