Tokë e Arbrit e bekuar,
E bekuar dy mijë vjet.
Qielli djegur, përvëluar,
Lisat mbetur pa një gjeth.
Flet Valbona- nuse-lumë
-Mbahu Drin, s’bën me qa.
I flet Vjosës si furtunë,
-Nga Shkumbini s’bën me u nda.
At Gjeçovin- palcë burri,
Perëndia mandatoi.
Në kufi lëvizte guri,
Mal më mal syfajkoi.
Një damar me gjak lirie,
Nis Gjeçovi për në Vlorë.
Një Salam prej Salarie,
Hodhi gunën mbi taborrë.
Hap një shkollë, ndez një dritë,
Fekste ylli nëpër male.
Korça hapur i mban sytë,
Kombi vdes pa abetare.
Nëpër terr mbillje dritën,
Në Gjakovë, Pejë e Zarë.
Ty në Zym të ngritën pritën,
Nata yjet hoqi zvarrë.
Zot i punës, trim dyfeku,
At Gjeçovi mendjeçelur.
Gjoksi hapur si jeleku,
Malet feksin nëpër mjegull
Se liria është si era,
Deh të gjallë e ngre të vdekur.
Kush armikun ka te dera,
Për liri është veç i etur.
Natë e zezë- shtatzënë,
Shteg më shteg pjell dredhi.
Se kjo tokë që kur është zënë
Nxjerr Gjeçovë me histori.
Krahët shkund vdekja-terr,
Tej kufirit serbi i zi.
Poshtë në Jug, një skifter,
Shkul e djeg një Çamëri.
Gjeje gjurmët ndër visare,
Etnograf e gjuhëtar.
Puka fshehur nëpër male
Për Gjeçovin ndien mall.
Nëpër troje mbledh visare,
Historia do të shkruhej.
Fjalë burri- besë fjale
Në Kanun shteti mbruhej.
Varri gjallë nuk e mban,
Trup e shpirt ku janë nisur?
Nxjerr Mirdita kapedanë
Besëlidhur, mendjendritur.
Kalëruar mal më mal,
Me Janjevën diçka foli.
Hyn e del nëpër baladë
Ajkë e burrit, At Gjeçovi.
