(Zonjës Di, mes poezve poetike nga Librat e mi me poezi:
Zonjën Vdekje do ta marr për Grua, Koronavirusi (2020), dhe Burri Grave (2021).
NGA KALOSH ÇELIKU
Drekë Mbretërore me Zonjën Di
te këmbët e Aleksandrit Madh
Mikja Di, vjen një ditë në Shkup
Edhe, më bënë zë për një kafe!
I përgjigjem: Mirë, ku do ta pish kafen?
Mundet te “Tivoli”, përkarshi Skënderbeut.
E pimë kafen. Porositë edhe muskul viçi
Mishi nuk i pëlqen. Thotë: Qenka i kuq?!
Gjysmën ma jep mua. Që, sot s’dua mish viçi
Mundësisht, kërkoj mish mëshqerre fushe!
Tekefundit, së paku marrë “ilaçet” e përditshme:
Një raki rrushi. Dhe, dy shtama me verë!
Ditën e nesërme, Mikja Di më merr në telefon,
Unë jam te “Pirini”. Përpara këmbëve të Olimbisë:
Me fëmijë në bark. Gji, dhe prehër.
Ecë, ta pimë nga një “hallall” turku!
Pastaj, dalim matanë “Urës Gurit”. Vardarit.
Vetëm, se: mos u vono shumë rrugës!
Jo, i gjegjem: t’i laj sytë. Dhe, veshi brekët
Plumb, ma pret: Mund të vish edhe pa brekë!
Fisi i kaçakëve, nuk ka kohë për brekë
Mauzerrin, sot patjetër duhet rrok në dorë!
Qeshem: Ndoshta, me tirqi. Struken krahëve
E, ”nagëntin” me gjithë fishekë, e një në gojë.
Miken Di, e gjej te “Pirini” si qyqe në Lis
Përshëndetemi. Ulem, dhe e pyes për drekë?
Shkaku, se: më kujtohet Hoxha, mik i Asdrenit
Nuses së vëllait, kur e pyeti si mysafir për kafe,
Hoxhë, i tha sipas zakonit: a, je për një kafe?
Hoxha: po. Kafe mundet. Vetëm se, pas buke!
Jo, më përgjigjet Di. Mirë, ku ta ndalim anijen
Matanë “Urës Gurit”, plotë gojën nervoze.
E marr përkrahu. Dhe, dalim matanë Vardarit
E lëmë Olimbinë me fëmijë në bark, gji e prehër.
Goce Dellçevi me mustaqe mbi kalë na hap rrugë:
Karposhi këmbëzbathur, shalon një kalë pa shalë,
Nikolla Karevin pa pushkë në dorë roje Ure.
E gjetëm restorantin tek Aleksandri Madh
Këmbëkryq, para Kalit “Bukefalë”.
Zonja Di, kërkon herdhe viçi?!
Jo, i përgjigjet çuni. Specialitet shtëpie
Sot i kemi: herdhet e kalit teknefes:
Përmëkeq, edhe ato të “Kalit Shemës”.
Ndërhyj, unë: E, a keni herdhe mëzati?
Kamerieri, rrudhë krahët. Për herë të parë:
Në këtë restorant, dëgjoj për këtë specialitet!
Megjithatë, kush e përgaditë tek ne, në Ballkan?!
Qeshem, Unë. Dhe, i përgjigjem: Shqiptarët.
Në fund, e hamë nga një picë italjane.
Dhe, strukemi në terr si dy zogj shtegtarë.
Kokë më kokë te këmbët e “Kalit Shemës”…
Kaçakët e Qytetit të Qyqeve
Sot: në “Liri”
Vite më vonë, e takoj Miken Di. Poete,
Ende, unë pa e hapur gojën, më thotë:
Posa kalova “Urën e Gurit” mbi Vardar,
Mendja më shkoi tek Ti, o Ujku Plak.
Qesha. Dhe, i them pas kaq viteve Larg:
Asgjë sot nuk kam. As grua, as dashnore.
Nuk e them dot, se: nuk kam edhe një Mike
Përmëkeq, Dje e as Sot, një Parti politike.
Nateditë flej, zgjohem me Poezinë rebele
“Bombat” politike, që ma prishin gjumin.
Luftën për pushtet. Nuk i zbresin gomarit,
Pak, t’i hipë mbi shpinë edhe Nastradinica.
Përgjime në Vardar para kamerave televizive:
Me cilën Poezi e përcolla Natën. Prita Agimin.
E pamundur, përgjigjet Mikja. Ec pas meje
Punemadhe, mua më ke në çetë. Poezinë.
Bombë artistike. “Kashikarë”, raki rrushi
Sonte, dalim kaçakë, matanë Vardarit:
Unë si Shotë Galica. E, ti si Azem Bejta.
Fytas rrokemi me haxhuxhe te “Skënderbeu”
Nën “Rrap” rrokullisim disa shtamaverë,
Vitet e ikura Dje. Dhe, Sot: në Qytetin e qyqeve.
Vargun azgan, e shaloj për Liri në “Bit – Pazar”, Shkup…
Shkupi Historik flakë po digjet
e Njerka para pasqyrës krihet
Shkupi Historik, po digjet: Zjarri merr flakë
Unë, po dridhem. Mos ki frikë!
Ja, më doli flaka. Nuk e besoni:
Jo, nuk digjem. E, ndeza Zjarrin.
Fëmijët, i shkruajnë Babait n’Amerikë
Mësuesit t’im të muzikës. Shkollës fillore:
Hajrulla Ukalli. Patriot, i madh shqiptar.
Na dërgo pak para! Edhe, ne të hyjmë
Shqiptarët. Në shtëpinë e re, si shkijet.
Mësuesi, u përgjigjet nga Amerika:
Unë, nuk kam para. As, edhe dollarë.
Ju, në Shtëpinë e re, në Kërçovë:
Mos hyni si shkijet, po hyni si shqiptarët!…
Pylli egër
Xhungël. I forti e hanë të dobtin tek Lumi
E, thotë Përralla e Abetares: “Qëngji dhe Ujku” .
Punë tjetër, se: ne, shqiptarët sa e kemi kuptuar
Këtë përrallë Abetare, në Breg të Lumit.
Breg – Lum, Shkaku, se: Qëngji ia turbullon
Ujkut, ujin?! Vit për vit hurdhave te Lumi?!
Punemadhe, që Ujku pi ujë mbi të, urë në breg,
E, qëngji, poshtë rrjedhës të Lumit, nën Urë.
Babai e ka fajin, sipas Ujkut. Vitin e kaluar:
Ujkut, “pavetëdije” ia ka turbulluar ujin…
Ligje të Natyrës. Megjithatë, jetojnë bashkë,
Mes vete, ndoshta kanë edhe marrëveshje.
Me siguri, jo si tonat (njerëzore) plot pabefasi
Shtëpinë, nuk e lëshon te pragu, asnjëri “vëlla”.
Përgëzime Ligjeve Natyrës, i pranojnë shqiptarët
Luftë për jetë. Zonjën Vdekje, e presin në darkë.
Megjithatë, e kanë vështirë në Pyllin e egër
Ligjet t’i respektojnë në Shtetin e “përbashkët”:
“Liri” të kemi, edhe Diën e Nesërme…
Xha Cuti “i marrë” pëshurri
në sofër të xhindeve
Vështirë sot, është të mbash në Shtëpi
Një grua azgane për Nesër.
Pashterkën e kuqe përpara me pala,
E dy shami lidhur anësh për brezi.
Ose, më shkurt, një burrë mejdani:
Struken krahëve. Kësulën e bardhë në kokë.
Tirqi e xhamadan. Sahatin me qystek përqafe,
Nateditë ,“nagëntin” në brez. Fishek n’gojë.
Shkak, që shumë burra e gra azgane
Jetës i dhanë fund si qyqet pas Vëllait.
Lis më lis e mal më mal me Ku-ku:
Ku-ku, këtu. Ku-ku atje, me këngë vajtimi.
Xha Cuti, filozof i madh shqiptar
Katundarët thonin, se është “i çmendur”:
Natën ka pëshurrë në sofër të xhindeve.
Shpesh e pyesnim, pse nuk e merr një grua?!
Përgjigjej, plaku: Gruaja ka harxhime.
Pastaj, kur u martua Vëllai i Vogël
Edhe unë për dasëm dhash pak para.
Xha Cuti, filozof i madh shqiptar
Katundarët thonin, se: është “i marrrë”.
Jetën e mbylli pa një grua në shtëpi.
Nesër, harxhime mos ketë edhe në Varr…
Përçudi zgjohem në varr
dhe Veten vras në “Liri”
Kohën e fundit, Veten shoh ëndërr mes varreve
Rrëzë “Çukës”, edhe një varr i hapur.
Imzot, mos kam vdekur në gjumë,
E, unë ende nuk e di përsëgjalli nën “Rrap”?!
Nateditë turrem pas Dy shtamave me verë
Përçudi, nuk e di: sesi, zgjohem në Varr?!
Dhe, Veten para Agimit e vras në “Liri”…
Zonjën Vdekje Neser
do ta marr për Grua
Gjumë ende s’ka. Unë, dihet, jam i çmendur
Ndodhë, një ditë Vdekjen do ta marr për Grua!
Gjithë jetën pata Gra besnike në shtrat
Tashti, dua ta q… edhe Zonjën Vdekje!
Pasi m’i mori të gjitha në këtë jetë: Pasurinë,
Gruan besnike. Dhe, Miket azgane mes poezive.
Falë të qofshin Zonjë, gjithë bërdhoqet politike!..
Tashti, Unë do të të q… Ty, oj Zonjë kurtizane besnike
Shtëpinë e Babait ta mbush me fëmijë. Mëmëdheun.
Edhe Atdheun. Flej rehat, oj Kurvë në “Shtëpinë Publike”,
Nesër, Unë do të ngrej dolli për Cucën Boheme.
Vërtetë, ishit gra të bukura aristokrate. Azgane
Vetëmse: edhe Zonja Vdekje, o miqtë e mi poetë:
Padyshim, është një Grua e bukur Besnike…
(Nga Libri: Zonjën Vdekje do ta marr për Grua (Shkup, 31 dhjetor 2015.
Shkupi me luanë dhe përmendore
e sa pak burra dhe gra besnike
Gati ikën të gjithë miqtë e mi poetë
Miket azgane te “Rrapi”. Gratë besnike.
Vetëm mbeta me Aleksandrin e Madh
Filipin e Maqedonisë. Dhe, Olimbinë:
Me fëmijë në bark. Prehër dhe Gjinjë.
Skënderbeun mes varrezave automobilave
Dje nga perëndimi. E Sot, nga Lindja.
Me shpatën në brez për “paqe”. Shalë
“Kalin e Shemës”, nëpër “Bit-Pazar”.
Shkupi, Sot plot luanë. Përmendore
E, pak burra mejdani. Gra besnike…
Nuk i trembem Luftës
po Lirisë te Pragu
Jeta, është Luftë. Këtë e kanë thënë:
Stërgjyshi. Gjyshi. Babai, nën Lis.
Dhe, Vëllai Madh: Që, iku, në Paris.
Unë, nën “Rrap” me poezi, në Shkup:
E, përcillnim Natën. E prisnim Agimin
Edhe, Ti bëre luftë me Penë. Zjaaarr
E nxorre Lapsin nga brezi. E shkrepe:
I palove disa libra, Sot në Bibliotekë
Dhe, jo: armiqë të pabesë. E, pavlerë.
Jeta, është Luftë. Dhe, fitore e maleve
Nuk u trembe nga plumbat. Fitorja:
Po, iu trembe Lirisë. Nuses, te Pragu…
Raki rrushi pi nën “Rrap”
përinatë Koronavirusit
Unë, e pi Koronavirusin, nën “Rrap”
Hije. Raki rrushi. Dhe, verëkuqe.
Nuk e dëgjoj Sot, “Doktorvirusin”.
Prandaj, më kot përpiqeni ta shitni
“Virusin” – politik, në Karantinë.
“Ilaçe”, që i kam pi Dje, dhe Sot bio
Nga Nana ime e “Llagut” Çelike:
Poezitë. Rakinë e rrushit, nën “Rrap”,
Dy shtamat me verë të Mikes Di.
Ibrikun e larmë, me Dy çepa Lumi
Sot, e pi me Koronavirusin “mik”!
Përqafe, kam dy “hajmalia”. Nateditë:
Njërën, të Dervish Nures Llagjeve.
Tjetra, është: E Skënderbeut përqafe…
Sesi të dal jashtë mureve
arratisem larg në Pyll
Para, se: Të më shtinë në Karantinë
Pyes Veten: E di, në cilën Shtëpi?!
Jo, përgjigjem. Në “Parkun e Grave”
Përpara Kuvendit. Pjetër Bogdanit
Roje, e dashurive rrugaçe. Beqarisë.
Ujk plak jam, në dhomë mes librave
Përballë dritareve, një qershi. Lule.
Përkrah një Ftoni, që pret Vjeshtën
Unë mbi tavolinën e punës me poezi:
Sesi, të dal jashtë. Ikë larg, në Pyll.
Nuk jam vetëm në burg. I kam kojshitë
Qelitë e tyre. Gjithë, Shqipërinë. Botën.
Çelësat e burgut tingëllojnë. Hapen qelitë
Orar për pleq e të rinj. Vikendet, nën dry.
Vetëm kafshët e buta dhe egra rrugëve
Sot për sot: Grupe-grupe janë, në Liri…
Një rafall “automatiku”
ia shkrepa në ballë
Dy shtamat me verë, ndizen flakë
Mbi çati. Natën, këndon Zog Keqi.
E, di. Ndjellë, kob. Edhe, Karantinë
Dhe, sulet tinzaku me Koronavirus.
Panikë. Frikë, në ekranet televizive
Gjatë, 24 orëve: U prekën nga virusi
Edhe, 70 persona. 15, dolën pozitiv
21 negativ. 11 veta, dolën nga spitali.
Gjithësejtë: 127. 19, janë viktima.
Nonstop, e bombardojnë popullin
Përditë, e përnatë me këto lajme.
Porosi: Mbani maska! Lani duart!
Rrini në Shtëpi! Mos dilni në rrugë
Rrini larg, dy metra edhe me gruan!
Edhe, kush i jep këto këshilla. Mësime
Qeveria, që deri dje na plaçkiti. Vrau:
Rrugëve na la, edhe pa bukën e gojës.
Horrat, sot me fjalë na duan marrëzisht?!
O burrë! Lapsin, Sot nxirre nga brezi.
Vargun, mbushe barot: Raki rrushi!
Shkrepja në ballë, “armikut padukshëm”
Përcille me katër krah. Polici, në varr.
Struken hudha në Lëmë. E nxorra Lapsin
Një rafall “automatiku”, ia shkrepa në ballë…
Poeti te “Parku i Grave”
e dogji Koronavirusin
Pas borës madhe, që ra në Shkup
Doli Dielli me rreze. Dhe, Vapa.
Masat e Qeverisë u ashpërsuan
Plotë 61 orë, në Karantinë. Porosi:
Rrini në shtëpi! Lani duart! Sytë
Gjimnastikë. Këndoni, në verandë!
Dënime marramendëse nga policia
2000 euro, ai që kapet në rrugë.
Njerëzit, u futën vetë në Karantinë
Kafshët, dolën nëpër Qytet. Liri.
Pasmesnate, policia te “Parku i Grave”
E kapi, në befasi edhe një Poet rebel.
Arrestoi. Dhe, e pyeti: Ç’bën në park?
Poeti, nxorri ibrikun me raki rrushi
Dhe, u përgjigjë: Djeg Koronavirusin…
Burri i botës nuk e dëgjoi
Gruan e tij besnike
Kalosh Çeliku, i tha: Koronavirusit
Grua, po dal pak në Kopësht. Diell.
Ajo dyshoi: Po shkon te një grua tjetër
I tha: Rri, në shtëpi! Grua tjetër, kurrë
Nuk mund të gjejsh më të mirë se Unë!
Nuk e dëgjoi burri botës Gruan besnike
Iku te “Parku i Grave” pas një Poezie…
Koronavirusi më pyeti
çka do marr me vete
Koronavirusi, pyeti: Çka merr me vete
Gjatë 85 orëve burg, në Karantinë?
Iu përgjigja: Një ibrik me raki rrushi
Një fletore. Një lapës kimik. Një libër
Dhe, Dy shtama me verë të Mikes Di.
Jo! Rri, në shtëpi! Laj duart me sapun
Mbaj distancë dy metra larg Mikes Di!
Ani. E marr Koronavirusin në Karantinë…
Erdhi “armiku” Koronavirusi
dhe më trokiti te dera
Kalosh Çeliku, jeni në shtëpi?
Jo, iu përgjigja: Kam vdekur.
Jetën, e vazhdoj mes varreve.
Nuk ma vuri veshin. Iku pas porte
Unë, vazhdova jetën mes poezive:
Bibliotekë. Dhomën time me libra…
(Nga Libri: Koronavirusi (Shkup, 07 qershor 2020.
Kufomën Time ende
nuk e keni në Varr
E keni pritur me vite: Ringjalljen Time
Në Shkup. Korçë. Dhe, “Qafë – Thanë“.
Kohën e fundit, “Armiku i padukshëm“:
Kaq e kaq të infektuar. Dhjetë viktima.
Mes tyre, dhe një Poet rebel shqiptar:
Kalosh Çeliku, vdiq nga Koronavirusi.
Edhe, atë: Me Dy shtama verë të Mikes
Po, kufomën, ende nuk e keni në Varr?!
Kaq e kaq, u shëruan. Vdiqën, në spital:
Lani duart me sapun! Teshjet me bërryl!
Distancë, mbani edhe me Gruan besnike:
Në verandë, hiqni valle me këngë erotike
Aspak, në kronikat televizive: LINDJE?!
Sotekësajdite, nuk me do Zonja Vdekje
Pashterkëkuqja: Nuse, ende pa koçi.
Nuk ka problem. Marrëzisht, e dua Unë
Duartrokitje, Sot: Grave, të mia besnike!…
Nga libri: Burri Grave (Shkup, 2O21)
