[ Libra NëLinjë ]
(Reflektim nga Arif Ejupi)
Në këtë tekst autori rrëfen përpjekjet, dhimbjet dhe qëndresën e tij përballë padrejtësive të jetës.
Kjo është një dëshmi e sinqertë e plagëve që lë koha dhe e forcës për t’u mbijetuar atyre.
Jam munduar me kënduar
edhe kur nuk më është kënduar.
Jam munduar me shkrua
edhe kur më ka munguar frymëzimi.
Jam munduar me u thanë “jo” padrejtësive
edhe në kohë furtunash.
Jam munduar me qenë i mirë
edhe me ata që s’e kanë njohur mirësinë.
Jam munduar me qenë korrekt
edhe me ata që m’i kanë bërë
njëmijë hile e dredhi pas shpine.
Shumëherë kam zgjedhur vetminë,
sepse gënjeshtrën, mashtrimin dhe pabesinë
i kam përjetuar si thikë në zemër.
Jeta lë vërragë
që vështirë shërohen.
Gjenevë, 15 Nëntor 2025
