Rrustem Geci
A D R E S AKrejt në fillim ishte toka
ishte ajri, fryma dhe shiu
dielli, mëngjeset, mesdita
pemët e egra të fushave
Krejt në fillim ishte rëra
shkretira e territ të gjelbër
shija e bukës dhe kripës
zanafilla e plot fillimeve
Krejt në fillim ishte zjarri
mendja që s´ mbyll sy
e krejt më pastaj ia behën
lulet e kopështit,të lashtat
Krejt në fillim ishte ugari
mbjellja farërave në tokë
arbërimi i emërvendeve
dhe mbëltimi i të folmes
I burgosuri i idesë
Jam zë i fjalës së plagosur
jam zë i fjalës së ndaluar
dhe jetoj ku jeton Kosova
dhe jetoj ku jeton Shqipëria
Në flakët që vetëm rriten
goditem nga valë të ashpra
nga përsëritjet monotone
të akteve të konferencave
Jam zë i fjalës së murosur
jam vetja ime e paluajtshme
në këtë tokë të përjetshme
sa jam i lashtë, aq edhe i ri
Në luftën që kemi përpara
kam plot të pashpërthyera
jam arti që nuk mburrem
jam arsyeja që nuk jepemGJUHA SHQIPE
Jam nënë e disa gjuhëve
mëmën e kam pellazge
ajo mua më trashëgoi
të jem e gjithmonshme
Ky mesazh i shekujve
10 mijë vjet pellazgji
dhe 3 mijë vjet Iliri
është gjuha jonë shqipe
Kosovë, Iliridë, Çamëri
trualli im g j u h ë s o r
me ju unë jam shqiptar
me ju unë jam Shqipëri
Gjuhë indoevropiane
bijë e gjuhës shqipe
sa gjuhë nga gjuha jonë
u bënë gjuhë më veteA D H O A N I
Na ishte njëherë një zog
me qiell shumë të gjerë
Dardani e kishte emrin
Iliriane e kish mbiemrin
Në mbretërinë e tokës
atë zog të gjelbërimeve
të ngjashëm me kaçubat
mëllenjë atë e thërrisnim
Ai zog poetik i fushave
I motshëm 13 mijë vjet
rron Fushës së Kosovës
po s´ i një lirik i madh
Adhoani, një trim dardan
nga shkambijtë e Trojës
Trojën e pa si e varrosën
kufijtë Ilirisë t´ia tkurrinÇKA THA LIRIA?
Zemrën e kam të fortë
po trupin në pesë pjesë
e v r o p a t më copëtuan
kur Evropa s´ish e drejtë
Kosovës shumë po flitet
se bisedat s´janë mirë
Kosovën e duam tamam
pa pranga e pa mynxyrë
Imja është kjo tokë
foli liria, vetëtima e saj
unë jam e juaja, sa të më
mbroni, dhe të më mbani
Zemrën e kam të fortë
po trupin në pesë pjesë
më shumë se një shekull
jam nën degë të rrufesë!..L U A R D I
Fjala e shkruar në letër
shprehë gjuhën, identitetin
të folmen shqip të popullit
artin në jetën e përditshme
Fjala e shkruar në letër
është krijimi më hyjnor
është qënia, është kultura
është gjaku ynë gjuhësor
Në shpirtin e një letërsie
ka frymë, ka personazhe
dhimbje të grumbulluara
udhëve të pavullnetshmeFjala e shkruar në letër
dhe fjala e shkruar në art
janë thërmijat e shpirtit
që gjuhën e bëjnë të gjallëR R Ë N J Ë Z A
Shoqe shoqe kallamoqe
misrin tim pse ma hoqe
misërin tënd pse se poqe
shoqe shoqe kallamoqe
Shoqe shoqe kallamoqe
posi bleta pas më ndoqe
posi rrodhe sot s´mu hoqe
shoqe shoqe kallamoqe
Shoqe shoqe kallamoqe
misërin ti pse s´e poqe
misërin tënd pse e dogje
shoqe shoqe kallamoqe
Shoqe shoqe kallamoqe
djemtë neve sot na duan
djemtë duan të na puthin
në misërishte këtu pranë
Lidhja e shkronjave
Jetojmë në të njëtën kohë
nën të njëjtin qiell me yje
ku e bukura dhe i bukuri
dihatin me të njëjtën frymë
Jetojmë në të njëjtën kohë
ku valë të ashpra të jetës
thyhen nëpër kundërthënie
dhe shpërndahen qyteteve
Jetojmë në të njëjtën kohë
me të njëjtën etje të shpirtit
ku koha është krejt pakëz
për të krijuar më shumë
Jetojmë në të njëjtën kohë
Me të njëjtin gjak të kohës
Ku bashkimi i shkronjave
Ngre zërin e përbashkimitQERPIKËT E HËNËS
Poezia, lokja e gjitha këngëve
nënëemadhja e gjitha arteve
me gjak muzash është lindur
me gjak muzash është rritur
Kjo dritë e të gjithë zemrave
me mijëra vjet e qytetëruar
herë-herë e lënë mes udhëve
po ato rreze jete i shpërndanë
Në proceset e gjata të krijimit
poezia e ruajti frymën e saj
mardhënjen poetike me kohën
fal frymës poetike të shpirtit
Në prehërin e art të letërsisë
rritet më e bukura e arteve
më e portokallta e ndjesive
dhe më e shenjta e dhimbjeve
Kujtesa e diellit
Ky breg shkëmbor i detit
I ruan të gjitha kohët e tij
shijen e ajrit dhe erërave
lagështinë e mëngjeseve
Ky breg shkëmbor i detit
I veshur me rreze e hije
është shpresë e vetë detit
heshtja poetike e tokës
Ky breg shkëmbor i detit
është dritësim i lumejve
dhe shkon përtej anijeve
që ky det të ketë një jetë
Ky breg shkëmbor i detit
I ruan të gjitha kujtimet
të anijeve të skllevërve
dhe tregëtarëve të luftaveKËSHILLTARËT
Me ajrin e bardhë të fushave
me ajrin e bardhë të maleve
me ajrin e të gjitha dritareve
shqiptarët do të bashkohen
për aq sa ndarja na ka ndarë
Shqiptar të të gjitha trojeve
merrni frymë zjarrit që ndizet
historia shkruhet me të bëra
që nga e hëna në të djelen, që
nga mëngjesi, deri natën vonë
Shqipëri, e gjithë shqiptarve
afrohu më pranë tokave tua
tokave që fqinjët ty t´i morën
bëhu bashkë me Kosovën
bëhu bashkë me Iliridën
bëhu bashkë me Çamërinë
për aq sa ndarja na ka ndarëE DIELA E FJALËS
Vetmi, pse duhet të jetoj me ty
më mërzinë dhe shoqet tua
me rrapëllimat e erës tënde
me përsëritjet tua monotone
Ji më e kujdesshme me mua
mbretëria jote s´më pëlqen
hije, ti s´më bën dot të lumtur
unë çdo çast jam i burgosur
Në jetën time të përditëshme
unë nuk jam krejt i vetëm
ti je shqetësimi im i bukur
pse unë sot jam kaq i dehur
Poezi, ma hiq qafe vetminë
dhe aventurën e nënhijeve
muzë, pse më rri aq e heshtur
e më deh, me aq pak aromë!..
Shqipeve të lirisë
– Xhevës e Fehmi Lladrovcit
Kosova i deshi për vete
të vuajtur ishin të dy
ata deshën të vdesin në
këmbë, të vdesin për liri
Lirinë e kishin në zemër
një pushkë kishin të dy
ata jetuan për të vdekur
ata vdiqën për të jetuar
Në pamje ishin të fisëm
në luftë qenë të bukur
ata e deshën Kosovën
më shumë se veten e tyre
Xheva e Femi Lladrovci
që kur ishin fëmijë
fletoret i kishin me zogj
dhe duart me shqiponjaT R E P Ç A
Në Trepçë është palca e Kosovës
qenia që të adhmen ma cakton
le të çmenden gjitha perënditë
Trepça Iliriane mua s´më mohon!..
Në të dielat e arit dhe të argjendit
në të hënat e shiut dhe metaleve
u vetëlind plumbi, zinku, argjendi
dhe kristalet me flori të Trepçës
Hapini ballinat e faqeve të tokës
të shihni feldspathet,…manganin
në të reshurat…mes vullkaneve
u vetëlindën Trepça dhe Opali
Qahen thëngjillet, floriret e tokës
qahet humusi.. dhe argjilet blu
me gjunj të natës m´i bien tokës
qahen pemët për degët kërcu
Fol gjuhë e lashtë e kësaj toke
Trepça e Kosovës prindin e di
Në Trepçë Kosova ka një emër
Mëmë e baba ia quajnë, Shqipëri
Komandant Lleshi
Fjala e fundit e Ridvan Qazimit
Zotërinj të historisë
Zotërinj të Luginës
unë fjalën e mbajta
gjaku ynë të mos thaj
Mes heshtjes e pritjes
fjalën e armatosëm
që Pushka e Preshevës
të dëgjohet Evropës
Zotërinj të l u f t ë s
Zotërinj të historisë
O do të jemi të lirë
O lufta jonë s´ndalon
Miq, vëllëzër, popull
të gjallë dhe të rënë
unë fjalën e mbajta
Lugina të jetë e lirë!..Rrustem Geci – Dortmund
P R A N G A T
Mbrëmë e pashë një ëndërr
që njerëz të hijeve dhe territ
dy dhëmbë m´i arrestuan
gjuhën ma burgosën, trupin
ma rrahën, e thanë mos fol
N´atë ëndërr me disa beteja
tek pija birrë me Homerin
në një pijetore të Prishtinës
vrasës të nënhijeve e pusive
edhe Homerin e këcënuan
se do ta vrasin së shpejti
nëse ai nuk ikën në harresë
N´atë dramë të gjumtë të
ëndrrës, buzët më digjeshin
kraharori nga flakët m´ish
zbrazur. N´atë ëndërr-betejë
ata kërkonin ta arrestonin
Luftën e popullit të Kosovës
dhe s´lanë vend pa bastisur
Në gjyqin e asaj ëndrre, unë
doja kthimin e fjalës në liri
lirinë e dhëmbit të arrestuar
dhe drejtësinë e burgosur!..poezi nga “Kanuni poetik”, libër me 23 mijë vargje
