Gjin Musa
Libri “Jete me Nene Terezen” permban dhe pershkruan kujtime te nji njeriu te zgjedhur nga Zoti, te nji njeriu qe eci krah per krah me Nene Terezen dhe punoi me te per ceshtijen e te varferve, per me se 30 vjet, U kerkoj lexuesve qe te mos merziten nga referimet personale, t’i shikjone ato me durim dhe te pervetesojne cdo gje qe mund te jete e mire, e frytshme dhe me perfitim per ta.
Perpara se te fillojme librin, do te deshiroja t’ju terhiqja vemendjen ne Shqiperine e se nesermes, qe praktikisht jane Shqiperia e se kaluares, Shqiperia e tashme dhe Shqiperia e se ardhmes.
Duke folur per Shqiperine e se djeshmes, dua te permend dy Shqiptare qe, nga 1946 e mbrapa, u bene figura te Shquara. Njeri ishte Enver Hoxha, diktatori qe u mundua te krijoje nje Shqiperi pa Zot.
Ai per te nuk ishte i rendesishem dhe Zoti nuk i duhej as njerezve te tij. Ai dhe qeveria e tij punuan pa u lodhur per ta shdukur besimin ne Zotin e gjithepushteteshem, te gjithedijshem dhe te gjithepranishem nga zemrat e njerezve, Zoti ishte i tepert per te. Prifterinjte u arrestuan, shumica u pushkatuan, te tjeret u deryruan te punonin, Kishat u konfiskuan dhe u kthyen ne pallate sporti, teatre e muzeume. Ai i beri njerzit e tij te besonin qe njerzit e shqiperise pa Zot, ishin njerezit me te lumtur ne bote.
Qe ne Mars te vitit 1967. me ligj, Shiperia u shpall shtet ateist, qe do te thote se cdo njeri qe kishte te bente me Zotin ose besimin, do te denohej, e bile edhe me vdekje, Ne shkolla dhe universitet s’mund te permendej emri i Zotit. Katedralija e madhe e Shkodres ne veri te Shqiperise u perdor si kinema e gjera te tilla. U ndryshuan edhe pamjet e jashtme per kete qellim. Me vdekjen e diktatorit ne 1986, filloi te vdese edhe Shqiperia e tij pa Zot. Me 15 Dhjetor 1989, disa nga prifterinjte shqiptare qe kishin mbijetuar, celebruan edhe nji here Meshen e Shenjte nga Meshar Romak prej Koncilit te Trentos. Ata s’kishin degjuar kurre per Koncilin e dyte te Vatikanit ose per ndonje ndyshim liturgjik.
U deshen disa vjet me shume qe ata 23 prifterinjte shqiptare qe kishin mbijetuar, shumica e te cileve ishin persekutuar te marrin vesh ndryshimet e shumta dhe rinovimet e bera ne Kishe. Por per ta nuk ishin te rendesishme ndryshimet, e rendeshishme ishte te mund te praktikonin perseri besimin tyre!
Me 25 Prill 1993, i ftuar nga Shkelqesia e tij, Nunci Apostolik Ivan Dias, Ati i Shenjte, Gjon Pali i Dyte, visitoi Shqiperine. Ne ate dire te bukur, Katedralen e rinovuar te Shkodres, Papa kosakroi kater ipeshkev te Shqiperise: Arqipeshkivi Frano Ilia i Shkodres, Arqipeshkvi Rrok Mirdita i Tiranes e Durresit, Ipeshkvi Zef Simoni dhe Ipeshkvi Hasda i Pultit ne male.
Arqipeshkvi Frano Ilia ishte denuar me vdekje me 25 Prill 1968, por per disa arsye denimi me vdekje ishte ndryshuar ne burgim te perjetshem. Me vone, me te 25 Prill 1993;ekzakt 25 vjet me vone, ne jubileun e denimit te tij me vdekje, u konsakrua ipeshkv ne Katedralen e Zotit jane me te vertete misterioze. “Kush e ka njohur mendjen e Zotit apo kush ka qene Keshilluesi i tij? (cf.Rom11:33-36).
Ne kemi Shqiperine e te se Kaluares, me kujtimet e saj te shumta e te shimbshme ne njeren dore dhe me dashurine e paprekshme e me hirin e mahnitshem, ne doren tjeter. Pavarsisht nga cfare ka qene e kaluara, le ta kujtojme me mirenjohje, mbase edhe persekutimet e para ne Roma nuk kane qene aq te ashpra, aq brutale e totale, por Zoti eshte Zot.
Eshte pikterisht ne te njejten periudhe qe Jezusi zgjodhi nje grua me gjak Shqiptar, qe po punonte me gezim e per Zotin, Megjithe mendjen, zemren e shpirtin e saj, ne qytetin qe u nis me anije nga Dublini, Irlande, dhe arriti ne Kalkute me 6 Janara 1929.
Me 25 Prill 1993,i dashuri dhe i pa haruari yne, Papa Gjon PALI I DYTE NGA BALLKONI I DHOMES SE ARKIPESHKVIT NE SHKODER,SHQIPERIA THA PER KETE GRUA:Nga Kryqi, Jezusi lutej per ate qe e kryqezezuan,shembull i nje dashurie pa kushte, i nje jete qe shkon me larg se fyerjet qe i jane bere, dhe qe eshte gati te ofroje falje… Shqiperia e sotme mund te jete krenare nese jeton idealet e bijes se saj te Bekuar Tereza Bojaxhiu, Nena dhe motra e ciles pushon ne vorezat e Tiranes. e ardhmia e Shqiperise ashte e sigurt deri kur njerzit e sotme te ndjekin shembullin fryemzues e ndertuese te kesaj bije te dashur, te Bekuares Tereza Bojaxhiu.
Bile, ajo ka marre edhe vlersimin ma te madh, cmimin Nobel per paqe, me 10 Dhjetor 1979. Le te behet Kombi Shqiptar nji instrument paqeje e gezimi. Le te kete paqe e le te filloje ne Shqiperi. Per kete une lutem dhe kerkoj lutjet e te githeve.
Keto rreshta u moren nga libri ” Jete me Nene Terezen – Ate Sebastian Vazhakala M.C sot padri gjeneral te misionit Madre Teresa i cili punoi dhe jetoj per 30 vjet me radhe.
