Monolog i Priamit – Poemë
– Dashuria ka natyrën e mëmës dhe të atit,
Demoni i saj nxitka trazira dhe lufëra !..
Unë mbret i vetëm i Trojës, zotëria
vet, të gjitha dijet ia fala vendit tim
dhe njerëzëve të mirë të këtij qyteti
liri, hijet që lëshojnë pallatet e mia
janë prej yjeve, prej hënës, e diellit
Troja shumë e çmon lirinë. Pyeteni
filizat e ëndërrave që rriten këtej
ata në ( qeshje ) i kanë shkronjat
dhe në vaj, vuajtjet e dëshpërimin!
Grua e Trojës, grua shumë e bukur
grua e nderuar, dhe nënë e trimave
dashuria e jote lindi tërë këtë qytet
dashuria jonë i dha petale luleve
Në Trojë, populli është zemëruar
Yje ka qielli, dhe ende është natë
dardanët kudo po grumbullohen
ti mbrojnë o t´i djegin kullat e tyre!..
Troja nuk jepet! As Troja nuk falet
Helena, vet e deshi djalin tim, ajo
marrëzisht u dashurua në Paridin
Menelau ishte pa njësyrin e Polifemit
Troja s´ka pse të frikohet, jemi në
vendin tonë. Njëgjakësh jemi dardanët
zemërimi mund të jetë i fshehur
po djali e vajza janë të dashuruar!..
2
———————————————
Në Trojë një Trojë kundështon, që
Troja nga zemërimi të mos digjet
yje ka në qiell dhe ende është natë
përpara do të kemi luftë të gjatë
ay plazh që duket tani i shkretë
shpejt do jetë një varr pa varre
luftat të ngjajshme si e jona, edhe
hekurin e fortë e djegin e bëjnë hi!
Iliadë e Homerit e ruajti Trojën
shqipen e lashtë të stërgjyshërve
për Paridin, Helenën, dhe Athënen
do të jetë një ditë me pakëz Trojë
Troja është rrethuar me legjenda
me kafshë gojëdhënash e lugetëri
në Histori rrugët janë të ngushta
mendja hyut e di çka do të ndodhë
në diell trojanët njihen mes vete!..
Troja do mbetet kujtesë misteri
derisa t´ zbardhen hiletë e Akejve
do duhen ndoshta edhe mijëra vjet
e vërteta e Trojës të thuhet, drejt
Luftën nuk e shpika unë, o Zeus
por rrufetë që fshihen pas stuhive
Lejen ua dha shtisi i vullkaneve
dhe njësyshi i Polifemit të Adamit!..
3
———————————————-
Përderisa dashurinë e dashurojmë
natyra e këtij demoni nuk ndalohet
pyes, a jemi mjaft të mjaftfuqishëm
mjaft të mjaftkujdesshëm, që t´ia
falim, të fundmen dashuri Trojës
gjykojeni vetë at´Kalë gojëdhënash
në oborrin tonë, a s´është turpi ynë
këtë humbje s´do ta quaja ndryshe
pos, mjegullën ma të ultë në planet
Qaj flamuri ynë, qajë dhimbja ime
Se unë Priami, vrava shtëpinë time
pa u spërkatur me asnjë rreze yjesh
Në tërë këtë gjëmë ku tash jemi
s´ ka strehë që mund të na shpëtojë
në këtë mjegull tonën Troja u shua
nga më e ndyta shpatë e armikut
në Trojë gjatë s´do të ketë flamur
as njerëz që qeshin,dhe që punojnë
shtëpitë tona që na i dogji “Kali…”
me asnjë lloj gjaku nuk pastrohen
Troja vdiq pa u bekuar me fitore
këtij vendi do t´i vihet emër tjetër
Në eposet me nam planetare, Troja
është përbashkuesi i të humburve
forca gravitetit të të shuarve, natyra
e kohës,e padukshmëja e dashurisë!..
4
——————————————–
Kjo botë e dashurive të mëdha
Është përtej mundësive të mia
dhe kjo luftë s´do të jetë e fundit
po mund të quhet një luftë e parë
një djall fshihet çdoherë tek vetja
se flakët që po e djegin Trojën
do ia hanë trupin tërë pellazgjisë
Jo tëgjitha luftat janë të dobishme
këtë ma thoshte gjyshi në Artë!
Të krijosh kohë do të thotë fillim
pagjëmësi jete, dhe ide e bardhë
kjo që tani po ndodhë këtu tek ne
është mjegulla më e ligë në tokë
ku as mes miqëve s´ ka miqësim
Ne vritemi me ata që po na vrasin
kjo është Troja e Priamit, Troja
jonë, Troja që dardanët e ngritën!..
Tani që jam në mes të dy kohëve
asnjë shpresë Trojën s´e shpëton
qytetet mbijetojnë aq sa jetojnë
Lufta e Trojës, s´është në dobinë
tonë, por në dobi të zjarrvënësve!..
Muza sot më thoshte të vërtetën
ende ka shkretira të pabanuara
Troja do ngrihet dhe rindërtohet
por asnjë Trojë s´do të mbijetojë!
5
———————————————
Trojë, ti sot armike e ke dashurinë
dhëndërrin Paridin, dhe nusen e tij
Helenën. Dashuria s´ ka pendë, as
krah, që t´ia shkulim e t´ia thyejmë
ta mbys Paridin s´më bie ndërmend
dashuria natyrën e ka prej mëmës
ndërsa fshehjen e trimërinë prej të
atit! Kohën s´ ma bën të dureshme
as bijë e Afërditës, dhe as hija e saj
pyes; çdo bëhet me Akropolin, me
pasuritë shpirtërore të pellazgëve?!
Trojë, ti sot armik e ke dashurinë
nga të erdhi ty ky tigër prej zjarri
apo mos unë jam ajo kafsha e keqe!
Vaji i detit është i njëjtë me timin
kripa e njelmët ia mprehë tallazet
në cekëtina e plazhe ka kufoma
dhe kafka kokash sa për një Kala
vetëm nën qiell të shqipes ka Trojë
vetëm nën qiell të shqipes ka Iliri
edhe i vdekur do kem mall për Trojën!…
Prej lindjes unë e dashuroj Trojën
drerin e ëndrrave e kam në zemër
o fat i Trojës, tragjedi e Priamëve
luftën s´e ndalim! Troja do digjet,
por do digjet,edhe fitorja e armikut!..
Rrustem Geci – Dortmund, 2015
