Koloreto Cukali, 8 Janar 2015
Atentati që ndodhi në mes të Parisit i ka të gjitha gjasat që të ndodhë dhe në Tiranë. Madje, dhe shumë më i rëndë. Arsyeja e vetme pse nuk ndodh është që tek ne ka një hipokrizi shtetërore e mediatike ku askush nuk ka në plan të diskutojë problemet e islamit radikal, e aq më keq, të islamit politik.
Një zonjë doli në Kosovë kundër shamive dhe e linçuan në rrjetet sociale ata struktura e mendimit të të cilëve nuk ndryshon shumë nga ajo e atyre burrave me maska që ekzekutuan një njeri të plagosur në tokë, me të cilin nuk kishin asnjë lidhje hakmarrjeje. Një artist shprehu një opinion të vetin për muslimanët para ca kohësh në Tiranë, dhe e sulmuan të gjithë, dhe jo vetëm në rrjete sociale, por dhe njerëz me akses në media.
Hipokrizia e mediave dhe e politikës
Tek ne mund të ndodhë fare mirë ajo që ndodh në Francë, vetëm se te ne nuk ka liri e as hapësira mediatike për debat. Të tërë, media e qeveri, opozitë e artistë luajnë hipokrizinë e tolerancës fetare. Fotoja më sipër është një nga faqet e shumta të internetit ku mblidhen radiklatë islamistë shqiptarë dhe duartrokasin makabritetet.
Ndërsa media raporton të plota, duke i lexuar rresht për rresht telegramet pa vlerë të Kryeministrit e Presidentit (qëkur telegramet e “qokës” janë bërë lajme?), askush nuk ngre një pyetje serioze: sa thellë ka depërtuar islami radikal në Shqipëri? Në sa shkolla private përçohet kjo ideologji? Në sa shkolla shtetërore bëhet kjo propagandë? Kush rekruton njerëz për në luftë? Nga vinë fondet? Kush mban me para aradhën e blogaxhinjve që ndërsa ne të tjerëve na bie bretku në punë për të fituar jetesën, kanë kohë të mjaftueshme për të ndenjur online e për të bërë luftën e tyre fetare në blogje, forume e faqe gazetash?
Radikalët dhe të tjerët
Krimet në emër të Zotit i turpërojnë myslimanët që preferoj t’i konsideroj si myslimanët e vërtetë (edhe pse radikalët kanë të njëjtin mendim për veten, se janë ata “myslimanët e vërtetë”), por një fakt mbetet, ato bëhen në emër të Allahut.
Problemi nuk është më se disa njerëz janë budallenj, ose të ligj, ose të keqinformuar, ose të keqtrainuar, ose u është bërë “lavazh truri”. Problemi është kur një fe krijon bazat që njerëzit të shndrrohen në kriminelë në shërbim të një ideje që ata që quajnë “të shenjtë”.
Ajo që ndodhi në Paris, i dha shenjat që kur gjithë bota myslimane u ngrit kundër një filmi kontrovers për Profetin Muhamet dhe kërkonin autorin për ta vrarë. Në Tiranë pati deri dhe profesorë fakulteti (të punësuar në Universitetin laik shtetëror) që u pozicionuan kundër filmit (pa e parë) sepse sulmonte atë që është e “shenjtë” për një komunitet.
Ja ku jemi sot, ku ekzektohen njerëz për një karikaturë. Ndryshimi nga rasti i parë tek rasti i dytë, nga dënimi i filmit tek dënimi i karikaturës, mua më duket shumë i vogël.
Fillon e gjitha duke sulmuar një film, duke ndezur ndjenjën e fyerjes fetare tek një shumicë, dhe përfundon duke hedhur në erë një redaksi në emër të asaj përkatësie fetare. Problemi pra, nuk është as tek një piktor që bën një karikaturë, as një artist që hedh fraza mbi rolin e myslimanëve, e as një regjisor që bën një film (pa shije). Problemi është kur feja e një komuniteti kërkon të imponohet në vend të shtetit (çka vlen dhe për modelin e “Kishës në funksion të pushtetit të Putinit”).
Problemi, është që myslimanët, ata të vërtetët sipas meje, duhet të bëjnë ndarjen e qartë me ata të “vërtetët” sipas vetes së tyre, që armiku i vërtetë i qytetërimit lindor, perëndimor e shqiptar sot është islami politik.
Islami politik
Islami politik, është kjo që po ndodh. Janë këta njerëz që fenë nuk e kanë për veten e tyre, por duan ta imponojnë për të gjithë. Ata që “të shenjtën” nuk e kanë veç për veten e tyre, por duan t’ia detyrojnë kujtdo që jeton ndryshe. Ata që rregullat e zotit nuk i kuptojnë si rregulla për veten e tyre, por si ligj që duhet bërë i detyrueshëm për të tërë. Ky është Islami politik.
Ky është thelbi që nëse çdo mysliman do e kuptonte kështu siç është, nuk do flisnim për terrorizëm islamik, për ISIS e për #jesuischarlie.
Në një koment në një faqe mediatike, para 1 viti e ca dikush më shkroi që “islami politik është këtu, e do jetë gjithmonë. Por, keni për ta parë shumë shpejt”. Nofka që ky komentues përdorte ishte emrin i një kryeqyteti europian. Më bëri përshtypje, sepse nuk doja ta besoja që ka njerëz në Perëndim që e marrin seriozisht islamin politik, por, një njohje e terrenit shqiptar më bën të kuptoj që ai komentues është pjesë e një komuniteti gjithnjë në rritje.
Nuk bëjnë atentate, se s’kanë kundër kujt t’i bëjnë, se askush nuk flet. Qameti dalin i fusin një dru Maks Velos që e tepron në intervista. Intoleranca e atyre që punojnë, organizojnë, mësojnë e propagandojnë islamin politik është thuajse e pakthyeshme. Është e pamundur që t’u shpjegosh që droga, prostitucioni, sionizmi, racizmi nuk luftohen me një gjë më të keqe. Sikurse fruthi nuk shërohet duke injektuar në trup murtajën. Thjesht trupi vdes.
Ata që punojnë për “islamin politik” sot nuk e kuptojnë që kjo nuk është më fe, as islam, as rregull. Është thjesht dëshira për pushtet e një grupi njerëzish (shpesh dhe të keqshkolluar) që përdorin islamin si ideologji për të lëvizur ushtrinë e skllevërve të terrorizmit.
Islamin politik mund ta luftonë vetëm shteti laik i mbështetur nga ata që unë i quaj myslimanët e vërtetë.
Dhe, mos na gënjejë mendja se janë pak. Futuni e shikoni faqet, blogjet, forumet dhe liket në FB e video në youtube. Vëreni sa radikalizëm ka aty. Janë qindra xhami jashtë kontrollit të Komunitetit Mysliman. Pakkush nuk e di ç’ushqim ideologjik gatuhet aty brenda. Murtaja, sikurse ISIS dëshmoi ka vetinë që ushqehet me të keqen, bëhet më e madhe. Radikalizmi ushqehet me injorancë e intolerancë, por ç’rëndësi ka kjo pasi të na ketë mbërthyer komplet.
Një fjalë Kryeministrit
Islami politik është në të vërtetë një çështje madhore. I takon Kryeministrit që ndërsa luan për PR lojën e hipokrizisë së “tolerancës fetare” të marrë masa që grupimet që kërcënojnë rendin tonë kushtetues, të marrin përgjigjen jotolerante që u takon.
Islami politik nuk rrezikon 2 tendera, 2 miq e ca pallate. Islami politik kërcënon sistemin tonë perëndimor të të menduarit e jetuarit. Përndryshe, Zahoja i vogël do detyrohet ta veshë të shoqen me shami kur të rritet, edhe në s’do ai. Dhe jo vetëm kaq.
