Nga Aleksandër Ndoja, 27 Mars 2013
Paneli me Luigj Gjoka, Zef Përpjetri, Filip Gjomarkaj
– Por ka ardhur koha që edhe mirditasit të jenë më vigjilentë, të mos mashtrohen nga ndonjë shpikje tjetër e ngjashme, sado që protagonistë apo leva mund të jenë profesorë, apo akademikë –
Katër vite më parë, pikërisht në fundin e muajit shkurt 2009, tre burra mirditas, por me qëndrim në Tiranë, shpeshtuan ardhjet e tyre në Mirditë. Misioni i tyre ishte i madh dhe kudo shfaqeshin entuziastë. Boll na e hëngrën hakun në shekuj ne mirditasve, por tashmë kjo mori fund, artikulonin në kor kudo që shkonin dhe me këdo që takonin. Jemi të sigurt në nismën tonë, pasi këtë e ka bekuar Zoti, pra e ka bekuar dhe Ai, kryeministri, artikulonin të ardhurit nga Tirana. Një ditë më parë kemi qenë në zyrën e tij, na ka dhënë sigurinë se do të mbështesë bashkimin e trojeve të Mirditës, të copëtuar në disa krahina të tjera kryesisht nga komunizmi, por edhe nga qeveritë para ardhjes së komunizmit.
Ata ishin profesor Luigj Gjoka, ish- deputet i Mirditës, i ndjeri Zef Përpjetri (Noci) ish- i dënuar gjatë nga regjimi komunist, dhe z. Filip Gjomarkaj, përfaqësues i kapedanit të mirënjohur mirditas.
Fushata po temperohej derisa një ditë në sallën kulturore të Bashkisë Rrëshen u realizua “bashkimi” i Mirditës me protagonist këta të tre por që herë pas here këmbëngulnin se ishte mbështetje e fortë e kryeministrit. Ftesat, serioziteti, por edhe arsyeja bëri që aty të mblidheshin shumë pjesëmarrës, ndër ta të gjithë kryetarët e bashkive dhe komunave mirditase, që janë jashtë kufirit administrativ të Mirditës, dhe ata brenda kufirit administrativ. Në atë takim u thanë shumë fjalë, u mbajtën shumë fjalime, u kënduan këngë, pse jo, pati edhe ndonjë pikë loti, sidomos nga atë ardhurit nga “diaspora”.
Paneli i dominuar nga treshja e ardhur nga Tirana u bënë heronjtë e ditës, ndërsa pjesëmarrësit nxitonin të shkruanin emrin e tyre dhe të firmosnin në peticionin që fotokopjohej pambarimisht për tu çuar në zyrën e kryeministrit, siç kishte kërkuar ai. Gjithçka është e dokumentuar në shtypin e katër viteve më parë, por edhe në websiten e Bashkisë Rrëshen.
Edhe pse ishte koha kur Partia Demokratike përpiqej të merrte mandatin e dytë qeverisës, shumë besuan se kjo nismë ishte rastësore dhe e domosdoshme, ndaj nxituan të firmosnin peticionin, me shpresë se kishte ardhur koha të vihej në vend padrejtësia e madhe ndaj Mirditës, me të cilën është vepruar siç vepruan fuqitë e mëdha ndaj Shqipërisë, duke hequr pjesë nga trungu i saj e duke ja dhuruar shteteve fqinje. Po kështu u veprua ndaj Mirditës etnike, ku pjesë të saj ju dhuruan rretheve të tjera, konkretisht Vigu dhe Mnela ju kalua Shkodrës, Gjegjani, Fusharrësi deri në qafën e Malit iu dhuruan Pukës, Kalori dhe Ungrej i bashkëngjitur Lezhës, ndërsa Bajraku i Rrazës me Bazin dhe Ulzën etj u kaluan në administrimin e Matit.
Katër vite më vonë…
Jemi sërish në prag zgjedhjesh, ndërsa pas atij takimi, dhe pas nënshkrimit të peticionit profesori i nderuar z. Luigj Gjoka nuk është dëgjuar më. As pas një muaji siç u premtua në tubim, as pas një viti dhe sot pas katër vitesh nuk është ndërmarrë asnjë nisëm. Them në nisëm në sensin e deklaruar nga tre protagonistët, sepse pikërisht pas atij tubimi me mbështetje kryeministrore, pas mashtrimit deri në ditën e votimit, nisi një fushatë e shfrenuar qeveritare, jo për bashkim trojesh, por për shkatërrimin e atyre që ishin trashëguar. Në pak muaj Mirdita u shua edhe si rreth, u larguan të gjitha institucionet shtetërore, u ndërprenë fondet, dhe rrugët u lanë në mëshirë të fatit.
U largua edhe policia, duke e kthyer në një postë të zakonshme, duke krijuar hapësira për krimin, ku ndodhën ngjarje nga më të rënda, të pa dëgjuara më parë. Pra ai takim “bashkues” ishte preludi i një “thike pas shpine” për Mirditën dhe mirditorët, aq sa emri “Mirditë” u shua nga çdo tabelë e rrugës, ndërsa ndërhyrja ishte po aq djallëzore dhe në sistemin elektronik, teksa kudo që shkruan Rrëshen, të del ngjitur fjala Lezhë dhe jo Mirditë.
Z. Luigj Gjoka, ish-deputet i Mirditës…!
Ka ardhur koha tu thoni dy fjalë mirditasve dhe të gjithë atyre që ju i premtuat dhe morët firmat për t’ia çuar kryeministrit. Ka ardhur koha të tregoni se ku shkoi ai peticion, ku shkuan firmat e qindra vetëve aty, ku shkoi firma ime. Ka ardhur koha të kërkoni ndjesë përse mashtruat publikisht, ka ardhur koha e një reflektimi, pse u tallët apo pse u tallën me ty ata që ta ngarkuan këtë mision të gënjeshtërt. Kujt i shkoi ndërmend të prekë në atë pikë të rëndësishme për çdo mirditas brenda dhe jashtë Mirditës administrative. Ka ardhur koha që gjithë atyre të zgjedhurve, drejtues bashkish dhe komunash që i detyruat të mbanin fjalime në atë sallë dhe të jepnin “besën” e bashkimit, tu thoni të vërtetën.
Por ka ardhur koha që edhe mirditasit të jenë më vigjilentë, të mos mashtrohen nga ndonjë shpikje tjetër e ngjashme, sado që protagonistë apo leva të jenë profesorë, apo akademikë.
