Brahim AVDYLI
Për t`a njohur më mirë Kosovën, nga pikëpamja ime, si idhëtar dhe anëtar i LNçKVSHJ-së, duhet të dimë se si është konceptuar më parë termi Kosovë, në përgjithësi. Në bazë të shpjegimeve të LNçKVSHJ-së dhe atij shqiptar të asaj kohe, përveç se nën administrimin osman, në të cilën i kishte pesë vilajete, duke e përfshirë edhe vilajetin e Selanikut, ku kombi shqiptar ishte komb i mirëfilltë, termi “Kosovë” shprehte të gjitha territoret shqiptare nën Jugosllavinë[1], e jo në përgjithësi vetëm territorin e Krahinës Socialiste Autonome të Kosovës.
Kur kam folur për Kosovën dhe kur kam shkruar një poezi që e kam titulluar kështu, e kam nënkuptuar tërë territorin shqiptar nën Jugosllavinë. Termi im i Kosovës dhe termi për “Mbretërinë e Dardanisë” ka përfshirë të gjitha tokat veri-lindore të Shqipërisë. Nuk i ka përfshirë tokat jugore dhe jug-lindore të Shqipërisë, që janë të banuara pjesërisht me shqiptarë, pas gjenocidit të madh “grek” mbi shqiptarët, sado që nacinalizmi grekomadh bën një “zhurmë” kot, sikur pretendon “Epirin Verior”. Nuk ka diskutim se Greqia “Epirin Jugor” e ka shpopulluar pothuajse tërësisht dhe ka mbetur vetëm çameria shqiptare, duke përdorur lajthitjet më të përkryera “greke”, sikur ka patur punë me “turqit” e jo shqiptarët, sado që i dalin duçat për ledinë.
Për t`u krijuar “Kosova” me të gjitha tokat autoktone në Jugosllavi, do të duhej të prekeshin dhe të mos ekzistojnë këto shete: Serbia, Maqedonia dhe Mali i zi, duke e përfshirë edhe Greqinë. Dhe një gjë të tillë nuk do t`a pranonte bota përëndimore, në të cilin ishin të involvuara në radhë të parë Greqia, Rusia, Anglia, Franca, Italia, etj. nga të cilat janë pjesërisht Franca dhe Italia, ndërsa tërësisht, Greqia, Anglia dhe Rusia.
Këto shtete ishin dhe mbetën të përkushtuara për “ringjalljen” e besimit dhe sistemit fetar ortodoks, që është një besim iliro-shqiptar në pjesën e saj të parë, por që në pjesën dominuese është spekulluar dhe identifikuar me kulturën fetare sllave, të shpikur nga Cirili dhe Metodi, dy murgër grek dhe evrej, ku janë përfishirë edhe ata popuj dhe pakica popujsh ilir që besonin ortodoksizmin, dhe sot quhen me të padrejtë “grek”, “serb”, “malazez” dhe “makedon”.
A e shihni ju prej ku është krijuar “kombi” artificial i grekëve, serbëve, malaziasve dhe makedonëve? Rrymat fetare na kanë përçarë dhe kthyer kundër njëri tjetrit, respektivisht, na kanë bërë plojë të luftërave të tyre.
Greqia, Serbia, Maqedonia dhe Mali i Zi nuk pushojnë të bëjnë çdo dredhi në kurriz të popullit shqiptar, i cili është i pavetëdijshëm sa duhet të jetë për këte dhe e ka përfshirë fuqimisht “rryma” islame, veçanërisht në Maqedoni dhe pjesërisht në Shqipëri dhe Kosovë, i cili po kamuflohet në baza fetare, veçanërisht në Maqedoni.
Para dhe pas pavarësisë nuk është bërë asgjë e rëndësishme, pos atyre gjërave që ka “lejuar” forca ndërkombëtare dhe indirekt UDB-ja, krahas luftës së pashkëputur për shkatërrimin e vërtetë të shqiptarëve përmes milicisë federale të Serbo-jugosllavisë, përmes ushtrisë serbo-jugosllave te drejtuar nga Serbia, përmes popullit shovinist serbo-madh, përmes pakicës serbe në Kosovë të militarizuar tërësisht brenda politikës serbo-madhe dhe paraprakisht përmes të afërmive shqipfolëse apo të shqiptarëve të lidhjeve të UDB-së në ish Krahinën Automome Socialiste të Kosovës, që ishin ndër të parët ata të cilët “u kyqen” në UçK.
Kosova e vogël mbeti “boshti” kryesor i “luftës” së UçK. Ndryshimet në Platformën dhe Statutin, sikurse krijimi i Shtabeve të Zonave Operative (SHZO) të UçK, e kishte po këtë qëllim. Unë mbeta kryesisht jashta konturave të saj, bashkë me disa shokë. Por, për të kuptuar më drejtë këtë çështje, po sjellim një shkëputje nga artikulli shkencor i Fatbardha Demit, “Ideologjia politike e historiografisë Europiane”, të dhënë tekstualisht në www.pashtriku.org:
>>Me synimin për të krijuar në shk. 21 një “komb” të ri (një praktikë e ndjekur edhe më parë në Ballkanin e shk. 19 me “kombin” malazez, bullgar dhe më ’45 atë maqedon), disa “intelektualë” shqiptarë (analfabetë të historisë), dolën me propozimin donkishotesk, për të krijuar një «komb kosovar». Mbrapa këtyre ideve, të hedhura në masmedia, fshihej në fakt, synimi politik për të tjetërsuar kombin shqiptar, në “popull kostitucional” kosovar, të pagëzuar me simbolet e BE’së (flamurin blu me yje të verdhë) dhe momentin “historik” të Marrëveshjes së Ahtisarit. Historia e këtij “populli kostitucional” e shkruar sipas modelit “biblik” dhe “romak”, do të pëlqehej dhe do bëhej e pranueshme nga Politika dhe Historiografia Europiane.<<
Për fat të keq, para, gjatë dhe menjëherë pas përfundimit të luftës së UçK-së, kam bërë disa reagime të fuqishme për këtë temë mjaft aktuale dhe relevante të Kosovës, një ish-“Krahinë Socialiste Autonome”, të lënë me dhunë në Serbi, që u bë Republikë e Pavarur e Kosovës, po me ata kufinj që ka pasur më parë. Për atë periudhë kohore kam kuptuar me “Kosovë” të gjitha tokat tona brenda ish-Jugoslavisë. Duhet të krijohej një ushtri, e jo të krijoheshin tri ushtri: UçK-ja e Kosovës; UçK-ja e Maqedonisë dhe UçBMP-ja, të cilat nuk i kanë patur gjasat themelore të “ngriteshin” në “ushtri” të vërteta për këto territore që i prezentonin, rrespektivisht UçPMB-ja dhe UçK-ja e Maqedonisë.
Kosova nuk ka ndërruar asnjë gjë në kufirin e jashtëm, pos disa zonave që i ka “populluar” Serbia me serbët problematik, dhe të atyre tokave të vlerëshme që ajo ia ka “vjedhur” Kosovës brenda territorit të saj. Nuk ka gjuhë të përbashkët për “kosovarët”; nuk flitet askund “kosovarishtja” dhe nuk ka mundësi të “nxirret” “gjuha kosovare”, sado që “shtetësia e Kosovës” bëhet e njëta gjë me “përkatësinë kombëtare”, dhe kjo vendohet për të gjithë qytetarët e Kosovës në pasaportën e tyre. Kosova me atë “kombësi” e ka “kombësinë kosovare”, pa marrë parasysh se kush janë. Kosova teorikisht është shtet multinacional, por në praktikë, me mbi 80% shqiptarë, është shtet shqiptar, gjë që nuk thuhet.
Duhet të themi se “ekspertët” e “analistëve” të shumtë “jugosllavë” në Kosovë, kanë mbetur poashtu të “mëdhenj”, si psh. Azem Vllasi. “Ekspertët” e rij përpiqen të japin një “gjuhë gegërishte”, vetëm që “gjuha e kosovarëve” të ulej poshtë se sa gjuha e vërtetë shqipe dhe kjo “gjuhë” të “barazohej” me “shpikjet” e grekëve dhe serbëve, të cilët janë të njohur kështu, nëpër tërë territorin Euro-Atlantik, me veprime antishqiptare.
Thuhet gabimisht se “kombi është akt besimi”, siç thotë z. Ndue Ukaj. Besimi ka të bëjë me të drejtën shpirtërore të njeriut të besojë fenë, por jo kombin. Kombi është mbi të gjitha fetë. E besoj apo nuk e besoj, kombi do të jetë ideali i ynë madh. Një komb mund të ketë disa fe, por kjo nuk ia “nxjerr” jashta qenies kombin e tij. Kombi nuk është “çështje besimi”, por ideal, përkatësi e ndërgjegje e lartë. Ajo është ndërgjegje e vetëdijshme e njerëzve të caktuar, të mbledhur brenda një shtrirje gjeografike të caktuar, që i mbledhë shoqëria e tyre në qendrat e vendosjes dhe që kanë bazën e tyre historike të ngjashme, që kanë kulturë të ngjashme, gjuhën me të cilën komunkojnë dhe zakonet dhe stilet e veshjes e të sjelljes…
Meqë tani ne po merremi vetëm me “Kosovën”, dhe nuk kemi kohë të lëshohemi në “çështjen e besimit”, do të themi se në planin e jashtëm e kufitar të Republikës së Kosovës janë bërë edhe lëshime fatale mbrenda kufirit të jashtëm të saj, si “krahinë autonome” e Kosovës, ndërsa në planin global e të brendshën të Kosovës, në planin politik aktual të Kosovës, do t`a them, ndër të tjera, një gjë:
-Kosova kishte pak kuadra të caktuara, si p.sh. në udhëheqje të vendit; në disa drejtime deficitare; në marrëdhënie ndërkombëtare; integrime dhe diplomaci, etj. të cilat, me shpejtësi i ka kompletuar. As për ekomominë e vendit, sidomos për prodhim, nuk ka pasur kuadra, të cilat sot po i përmbush. Borgjet janë shtuar nga jashtë, por një pjesë e madhe e tyre u takojnë të jashtmive, në përgjithësi. Sepse, mungesa e kuadrave u ka lënë hapësirë veprimi kuadrave të korruptuara nga jashtë të “sulmojnë” Kosovën me veprimtariinë e tyre dhe të korruptojnë tërësisht klasën e re politike kosovare. Kosova duhet të pastrohet nga kjo sëmundje, sepse po ia zë frymën! Madje, fare mirë! I ka bërë asaj vese të liga, sa nuk thuhet!…
Por, si e sheh qytetari i këtij vendi Kosovën, pa marrë parasysh se cili mund të jetë ai?
-Qytetari i Kosovës e sheh parasegjithash Kosovën shtet të lirë, një shtet që është “multinacional”; është shqiptar, turk, serb, malazias, boshnjak, goran, jevgjit, “egiptian” apo i ardhur si asylant nga “bota e tretë”, Kina apo tjetër, sepse të drejtat e barabarta në mes tyre janë garantuar në radhë të parë nga Kushtetuta e Republikës së Kosovës.
Shtetasit turk janë të shpallur si “turk” dhe mësojnë gjuhën turke, edhe pse nga mbiemrat dihet se janë shqiptarë të turqizuar; ndërsa populli “egjiptas” fare nuk ekziston dhe kështu janë “shpallur” të tillë, sepse kanë qenë ashkali, njëra pjesë e formuar nga shqiptarët e tjera “gabel”, pra jevgjit. Edhe goranët janë shqiptar që jetojnë nëpër bjeshkë dhe që e flasin serbishten. Të gjithë këta janë pakica nacionale (kombëtare), të cilët, së bashku mund të përbëjnë maksimalisht 20% të popullsisë së tij dhe para ligjit barazohen me minimalisht 80% të popullit autoktonë shqiptar.
Republika e Kosovës është një “shtet i pavarur, sovran, demokratik, unik dhe i pandashëm”- thuhet në Kushtetutën e Republikës së Kosovës, Dispozitat themelore, Neni Nr. 1. Ai është shtet i shtetasve të tij dhe rrespekton të drejtat dhe liritë e tij, brenda kufijve të saj.
Pra, Republika e Kosovës është një shtet shumetnike (multinacionale) që përbëhet nga komunitetet e tjera e cila qeveriset në mënyrë demokratike.
Shetet fqinjë, Serbia, Maqedonia dhe Mali i Zi, që janë krijuar me copat e tokave tona dhe popullatën shqiptare (ilire) nëpër to, që kanë pranuar fenë ortodokse, krahas Maqedonisë, Malit të Zi dhe Bosnjës, që e kanë edhe fenë islame, por edhe Serbia, që ka popullatë autoktone shqiptare me fenë islame, dhe neve na shohin si “të ardhur” në këtë pjesë të gjeografisë nga kushedi cili vend, por më parë thonë se “kemi ardhur nga Shqipëria”, dhe “harrojnë” se ato e kanë popullin autokton shqiptar në Maqedoni, në Kosovën Veri-Lindore (në Serbi), dhe Mal të Zi, të “shpëtuar” nga gjenocidi shumëvjeçar serbo-maqedono-malazias.
Pa tokat tona dhe pa popullin tonë, të dënuar kryesisht nga fuqitë e mëdha, deri në gjenocid, këto shtete artificiale nuk kanë pasur gjasa të mbijetojnë, të eksistojnë dhe të njihen ndërkombëtarisht.
Populli shqiptar mbetet në fërkim më të fortë e më të pashembullt, deri në vrasje, sepse e përbëjnë kështu “një rrezik për lirinë dhe sovranitetitin shtetëror” të sheteve fqinjë, me të vetmen arësye të qartë: frymojnë shqip, mendojnë shqip e flasin shqip…
Larg asaj që pretendon papushim Prof. Dr. Mehdi Hyseni, në Barometrin e tij diplomatik, kryesisht ribashkimit të shqiptarëve në tokat e veta, strategjia më efektivisht që do të përdorej në Kosovë për të arritur stabilitet, do të ishte synimi kryesor i kësaj pjese të bëhej e të jetë plotësisht pjesë e pavarur, pa ndikimin e politikës, kapitalit, e ndihmës së huaj. Ajo duhet të jetë në gjendje të mbajë vetveten me ato kapitale të rralla që ka, si p.sh.: ar, argjend, nikel, hekur, zink, krom, uran, boksit, etj. dhe të mos na i synojnë të tjerët, veçanërisht grekët e serbët, që po na bëjnë edhe më shumë se përpara të varur prej tregëtisë së imponuar nga shtetet e tyre. Vazhimisht jemi bërë vegël, eksperiment dhe teren i lojës së armiqve tanë të organizuar maksimalisht. Po bëhemi praktikisht si blerës të verbër e të shtrenjtë të prodhimeve të tyre…
Ne duhet të jemi në gjendje të vetqeverisemi, të synojmë të vetqeverisemi në pikëpamje të administrmit të Kosovës; të jetojmë mundësisht me pak të holla, e shumë më pak të kemi borgje te Evropa dhe të kemi më shumë të holla vetiake; të jemi më të pavarur prej kapitalit, ndihmës e mallit të huaj; të shkollohemi shumë, e më shumë të prodhojmë; të shesim diçka nga mallrat, në vend se të jemi blerës të shtrenjtë, që nuk prodhon e kërkonë të holla nga bota;… me një fjalë, të fillojmë t`a sjellim rrotën e fatit nga minus në zero dhe plus; të jemi edhe njëherë, siç ishim dikur. Të jemi një shtet prodhues; një shtet për stabilitet, në radhë të parë për vetveten e mandej për Evropën; një rehabilitues i denjë për Shqipërinë, Ballkanin dhe Evropën…
Ne, nuk i kemi bërë askujt dëm; kemi qenë më poshtë dhe i kemi provuar në kurriz të gjitha format e dhunës. Ne, jemi mësuar me dhunën, e kemi duruar deri në pafundësi dhe kemi qenë për lirinë e madhe vetiake, por edhe për të tjerët. Ne e kemi ditur vlerën e madhe të lirisë dhe për atë vlerë jemi mësuar të vdesim, duke mos kursyer asgjë nga jeta…
Nuk kemi pasur dhunë midis komuniteteve etnike, madje asnjëherë, pos ndonjëri që i thotë vetvetes “minoritet”, si psh. serbët, që është gjatë i mobilizuar në skenën politike me armatim e dhunë të përkryer të autoriteteve serbe. Ky “minoritet” serbo-sllav ka zhvilluar dhunë të pa skaj mbi popullatën shumicë shqiptare në Kosovë dhe ka 12 vite që nuk pushon t`i jap zjarr kur thotë Serbia zjarrit shekullor serb mbi Kosovën.
Ne bëjmë çmos që ky “zjarr” mundësisht të ulet dhe të shuhet; të mos ketë më gjakderdhje të panevojshme; të jetojmë si vëllezër në dheun tonë; të pajtohemi, të falim mëkatarët e djeshëm dhe të ndërtojmë të ardhmen e përbashët, në Kosovën që po i thonë “Kosova multietnike”.
Sa më të përmbajtur dhe më të gatshëm që të jenë ata për punë më të vlerëshme e të përbashkët, dyfish më në gjendje do të jemi ne në ruajtjen dhe sigurimin e pavarësisë, tërësisë dhe demokracisë për tërë Kosovën. Pavarësia, sovraniteti, demokracia, uniteti dhe pacenueshmëria e këtij vendi, janë vlera të pandalshme të Kosovës…
Kur synimet grabitëse të fqinjëve tanë më të urryer lihen mënjanë dhe bëhen “të zhdukura” apo “të konsumuara”, mendoj se prezenca e forcave ushtarake të huaja duhet të largohet prej Kosovës. Në ndërkohë, FSK do të ketë hapësirë të nevojshme për të shprehur qëndrueshmërinë, vitalitetin, dinjitetin, vigjilencën, arsyeshmërisë, doemosdoshmërinë dhe prezencën e vet në shoqërinë multidimensionale të Evropës.
Atëherë, prezenca ushtarake “e huaj” në Kosovë nuk do të jetë aq e nevojshme, sa që është tani.
Kur përputhet diametrialisht interesi i FSK me politikën dhe politika me FSK dhe Policinë e Kosovës; ndërsa qytetari nuk ka më tjetër për çka të jetë i siguruar në lirinë, drejtësinë dhe sigurinë e tij në Kosovë, atëherë, prezenca e huaj e mëtutjeshme në Kosovë nuk është më i nevojshëm…
Pra, duhet t`a ndijë qytetari sigurinë e mirëfilltë të Kosovës dhe të mos e ndiej nevojën që forcat e huaja të jenë aq prezente në këtë territor…
Po çka bënë Beogradi zyrtar me serbët e saj në Kosovë?
Edhe kësaj dite Beogradi po mban nën direktiva një pjesë të mirëfilltë të serbëve të grumbulluar në Mitrovicë, duke dashur që ate t`a përdorë vazhdimisht kundër Kosovës; të mos e lë të kyqur në jetën e brendshme të Kosovës, por t`a përdorë rregullisht si tagmente të saj në të gjitha përpjekjet e veta kundër Kosovës; t`a uzurpojë përmes saj ekonominë e pavarur të Kosovës; t`a ketë në duar të veta xehtarinë e pasur të Kosovës dhe të Mitrovicës; t`a bëjë edhe një të ashtuquajtur “krahinë” breda Kosovës, që ta ketë kurdoherë nën kontroll e nën komandë të veten…
Në Kosovën e pasluftës janë mbledhur të gjithë serbët dhe “jugosllavët” e vjetër, nëpër disa vise, të cilët e kanë sabotuar jetën e re nëpër Kosovë, veçanërisht në Mitrovicë. Këto forca kanë qenë kurdoherë të militarizuara dhe të organizuara nga Serbia dhe përpiqen në njëfarë forme të jenë me Serbinë, sado që Bashkësia Ndërkombëtare u tregon se nuk ka prishje të kufirit të jashtëm të Kosovës.
Ndonjë forcë ndërkombëtare, si p.sh. EULEX-i, i ndihmon dhe i merr në mbrojtje…
Beogradi kërkon edhe më tutje që minoriteti i tyre i serbëve të ketë njëfarë “autonomie më të gjërë” dhe t`i ketë nën mbikqyrje, sado që ata nuk japin asnjë përgjigje për mbi 3000 njerëz të zhdukur shqiptarësh, për krimet e tyre të njohura në Kosovë; për dëmshpërblimet që duhet të jepnin gjatë bisedimeve dhe as të drejtat minimale të minoritetit shqiptar në Bujanovc, Preshevë e Medvegjë…
Bashkësia Ndërkombëtare dhe politika e re e Kosovës përpiqet t`i ulë në tryezë të punës; t`i formojë komunat e reja; t`u ndajë të holla; t`ua japë edhe televizionin e dytë të RTK, në serbisht; t`ua rezervojë vendet e punës në Prishtinë, ndonëse ka mbi 80% shqiptar; të harrojë tërësisht luftën e tyre të bërë dhe përpiqet t`i inkuadrojë në shoqërinë re…
Ajo nuk ka gjasa të njerrë një automomi në ish-Krahinën që është bërë sot Republikë e Kosovës. Ka gjasa të rehabilitohet e të sistemohet, por nuk ka gjasa të “pavarësohet”, edhe pse i ka zënë trevat e dikurshme me plot xeherore, krejtësisht shqiptare…
Republika e Kosovës është e vogël për të bërë një “autonomi” për serbët. Serbia, më parë i ka në dosje të gjitha kërkesat dhe rekomandimet e Kosovës Lindore, jashtë Kosovës, që ajo e zhvlerëson me “cilësimet” e saj si “lugina e Preshevës”, së bashku me “pajtimet” njëzëri të “politikajve” të Republikës së Kosovës. Sebia është e prirur të “shpikë” brenda Kosovës një “çështje” të re, “Kosovës veriore”, sado që ajo e ka ende të pazgjidhur çështjen e Kosovës Lindore, brenda Serbisë.
Më parë se ta shtron për “zgjidhje” këtë çështje të serbëve të grumbulluar aty, ajo duhet t`ua japë automominë e zgjeruar Kosovës Lindore, apo siç e quajnë tani “lugina e Preshevës”, me të tri komunat: Preshevë, Bujanovc e Medvegjë. Kur t`ua japë këtyre komunave dhe rajoneve të tjera të Kosovës Veriore me Tregun e Ri (Novi Pazarin), atëherë, ndoshta vie në shprehje të flasë për “për autonomi të serbëve” brenda Kosovës.
Ndryshe, nuk ka mundësi absolute që të bëjë ndonjë gjë breda Kosovës! Ajo le të bëjë përpjekje, qoftë me hipnozën dhe magjitë ordodokse, edhe të na i vë sikur në “gjumë” shtresat e mëdha të popullit, por nuk ka gjasa të bëjë diçka! Populli shqiptar i ka kaluar nëpër trup të gjitha magjitë ordodokse, të cilat, kanë qenë më parë shqiptare, por jo tani! Prandaj, ngritet rrugëve të qiellit. Ngadalë, shumë ngadalë!…
Është vit i gjarpërit ky vit dhe periudhë e gjatë e përtërirjes së tij…
Dhashtë fati dhe u bëftë mirë!…
——————————————————————————–
[1] Fakeqësisht, nga duart e Redaktorit në Shqipëri, Akad. Prof. Dr. Bedri Dedja, është plaçkitur dorëshkrimi im prej 1000 faqesh A4 shkrime politike dhe analiza, me titullin “çështja shqiptare dhe zgjidhja e drejtë e saj” I e II, dhe i është dërguar direkt në duar, Shtatmadhërisë së atëhershme më të lartë të Jugosllavisë, ku krimineli i famshëm i Jugosllavsë, Sllobodan Millosheviqi, ishte kryetar. Këtë libër, nuk kam patur fat të nxjerr përsëri nga kompjuteri i përmbytur, pos versionit paraprak, që është shumë më pak i papërgaditur…
