Për një pjesë të madhe të lexuesve, ndoshta nuk është e nevojshme të shpjegojmë se kush është Hamdi Haklaj. Por vitet kanë rrjedhur dhe ngjarjet tragjike që përgjakën Tropojën dhe përçanë familjet e fiset duke sjellë mbi 200 viktima, mund të mos jenë dhe aq të njohura për shumë lexues të rinj. Nga kulmimi i përplasjes së Haklajve me ish presidentin e ish kryeministrin Sali Berisha, në periudhën 1997-99, kanë kaluar mbi 15 vjet. Dhe pavarësisht se kjo familje e sakatuar ka edhe anëtarë të tjerë, si plaku Muharrem Haklaj dhe motra e vëllezërve të vrarë, Zylfija, vëllai i madh Hamdi Haklaj mund të quhet edhe ndër “të fundmit e mohikanëve”. Shkëlqimi, Fatmiri, Halili, nipi i tyre Ylli dhe të tjerë Haklaj janë ekzekutuar njëri pas tjetrit.
Hamdi Haklaj është ndër personat më pak të prononcuar mediatikisht të familjes. Më saktë, ka munguar plotësisht. Prej vitesh i larguar jashtë shtetit dhe përfitues i azilit politik, ai ka ndjekur padyshim me interes prononcimet në DITA të Jaho Muslomanit, Fatmira Hajdarit, Izet Haxhisë, dhe ka vendosur të thotë të vetën. Sigurisht nuk ishte e lehtë për ta bindur, por kjo është histori krejt tjetër. E rëndësishme është që intervista e gjatë e Hamdi Haklajt është tejet e detajuar me fakte, ngjarje dhe personazhe konkretë; një rrëfim jo vetëm i rëndësishëm për drejtësinë, nëse do të merret ndonjëherë parasysh, por edhe befasues për të rejat që sjell dhe forcën e arsyetimit që mbart. Ndiqni pjesën e parë të rrëfimit të Hamdi Haklajt.
Fatmir Haklaj, Hamdi Haklaj, Feriz Kernaja
Mira Kazhani: Mirmbrëma zoti Hamdi.
Hamdi Haklaj: Mirëmbrëma Mira.
Mira Kazhani: Më keni treguar herën e parë që ju kontaktova përmes avokatit tuaj se nuk përdorni email apo facebook; unë e kam një tillë, kam një adresë në facebook të cilën e përdor për punë dhe siç ju tregova para disa ditësh kur flisnim në telefon për të vendosur për këtë intervistë, shkruajta një status. Një pyetje drejtuar miqve të mi on line duke ju kërkuar mendim, se cilin do donin që të intervistoja. Shumica kërkonin emrin tuaj, nuk e di nëse kishte lidhje me disa intervista që unë kam realizuar, të cilat duhet të kenë ngjallur kujtesën për vrasjet e Tropojës, dosjen Hajdari. Mund të jetë një memorie e shqiptarëve të cilët duket janë të pasqaruar me të shkurarën e tranzicionit tonë. Ju vetë kur e dëgjoni këtë si ju duket? Pse mendoni se në Shqipëri duan të dëgjojnë nga Hamdi Haklaj?
Hamdi Haklaj: Mendojnë që kurioziteti i shtyn njerëzit të dëgjojnë. Lidhjet që kemi me personat që ju keni intervistuar, si Jaho Mulosmani, Izet Haxhia, rastin e vrasjes së Azem Hajdarit, me disa ngjarje të Tropojës, me -97-tën, pengimin që ja kemi bë Sali Berishës me mos me çu vullnetarë në jug të vendit në atë luftë civile që pat organizue; në luftën e kosovës, në të gjitha jena angazhu. Kjo duhet të jetë edhe arsyeja ma merr mendja.
Mira Kazhani: A ju shkon mendja që një pjesë e tyre, nuk e di nëse janë shumica por ajo pjesë që do të dijë, kërkon të dijë më shumë, ka të bëjë me faktin se ndoshta ju jeni dëshmitari i fundit, si I tillë dëshmitari kyç i këtyre ngjarjeve ende të pazbardhura?
Hamdi Haklaj: Po faktikisht edhe jam dëshimtar. Po aty nuk kanë desh me i zbardh ngjarjet. Nuk kanë desh me i sqarue. Është përzier me to ajo që quhet politikë në Shqipëri dhe këto kanë mbet të errta. Ata nuk kanë desh vetë me i zbulue sepse aty ka dëshimtar që e dinë pak a shumë se çfarë ka ndodh. Dhe arsyet pse ka ndodh. Por megjithatë unë e di që jam nga ata që di shumë.
Mira Kazhani: Sonte do t’i thoni të gjitha apo një pjesë të së vërtetës?
Hamdi Haklaj: Njëherë masëpari nuk ka ndonjë arsye për me i thanë të gjitha. Nuk para zgjidhim shumë gja. Por meqë ju si gazetare jeni interesu dhe keni shkrue, keni marrë në intervistë Jaho Mulosmanin, Izet Haxhinë dhe para disa kohëve keni marrë edhe gruen e Azem Hajdarit edhe problemet lidhen me dosjen e Azem Hajdarit që është quajt si vrasje e shekullit dhe meqë aty në Shqipëri nuk është thënë më parë pothuajse asgjë e vërtetë, dëshiroj me e thënë faktin qysh ashtë e vërteta.
Mira Kazhani: Ju gjithashtu më keni thënë se të thuash të vërteën në Shqipëri me këtë sistem drejtësie është si të bësh një hap në humnerë. Ju nuk keni folur sepse nuk besoni tek drejtësia, shteti shqiptar dhe po prisni që kur gjërat në Shqipëri të bëhen serioze atëherë do të flisni?
Hamdi Haklaj: Përsa i përket drejtësisë unë si person nuk e kam asnjë pikë besimi. 23 vjet të quajtuna Demokraci – që vetëm demokraci nuk ka qënë – nuk kam taku dhe nuk kam njohur ndonjë shqiptar apo të huaj që të ketë besim në drejtësinë shqiptare. Kur flas për të huaj, e kam fjalën për Stambollin ku unë kam qëndru, për Maqedoninë, Kosovën, e tani së fundmi në Suedi nuk kam dëgju ndonjë që ka besim në drejtësinë shqiptare. Në Shqipëri faktikisht ekzistojnë institucionet e drejtësisë, ligjet janë të shkruara në letër. Po ashtu ka shumë hetues sipas mendimi tim, prokuror e gjyqtarë, e avokat të aftë profesionalisht dhe të ndershëm moralisht. Por me ardhjen e Sali Berishës si president, që automatikisht ishte edhe në krye të drejtësisë, ai shpiku kursin 6 mujor të plepave dhe në atë kurs trajnor me shumice sahanlëpirësit. Saliu e kishte patur programin që të kishte drejtësi të korruptuar, që ai ta kishte të lehtë ta përdorte atë ndaj kundërshtarëve të tij. E them këtë sepse në kohën kur Saliu president, Shqipëria kishte rreth 30 vjet që prodhonte juristë me arsim të lartë. Nga të cilët kishte të aftë profesionalisht dhe asnjë prej tyre ma komunist fanatik se Saliu.
Mira Kazhani: Do të flasim për marrëdhenit me zotin Berisha gjatë kohës kur ai ishte president edhe në politikë por do kisha dashur të shkojmë më pas në kohë. Dua të flasim për Sali Berishën që ju keni njohur në vitet ‘80 para se të vinte pluralizmi. Tropoja nuk është një vend aq i madh sa tropojanët mos njihen me njëri-tjetrin dhe besoj që ju e keni njohur atë edhe më përpara, dhe jo vetëm atë por edhe familjen e tij. Çfarë raportesh keni patur me zotin Berisha në vitet -80?
Hamdi Haklaj: E kam njoft Saliun që në mesin viteve -70-të, dhe kam patur rastin me e takuar disa herë kur punonte si mjek kardiolog. Nuk e kam takuar më asnjëherë pasi ka filluar pluralizmi. Në vitet 78-83 kam punue në ish-kooperativën bujqësore Llugaj.
Më falni se ndoshta do ta zgjas pak njohjen me Saliun, sepse ka pas shumë aludime dhe shumë thënie sikur ne kemi qënë hasëm, sikur ne kemi pas të këqija njëri me tjetrin që para -90 tës. Gjëra të cilat nuk ekzistojnë dhe për atë do të përmend edhe emra personash.
Në vitet që kam punu në Llugaj, kanë qënë rreth 5 vjet. Në ato vite ka punuar si drejtor shkolle edhe vëllai i Saliut, Selim Berisha. Në ato vite Selimi ishte dhe sekretar i organizatës së partisë për shkollën dhe administratën e kooperativës bujqësore Llugaj. Me Selimin, kam patur marrëdhënie të mira, dhe kam qënë disa herë në shtëpinë e tij. Sa herë gjatë viteve -70 e 83, kur Saliu ka ardh nga Tirana te i vllai, më ka ftue dhe mue dhe kam shkuar. Kuptohet më ka ftue i vllai i Saliut.
Madje edhe në ‘88 -89 (në ato vite punoja në Margegaj edhe me një kushëri të Salit, me Dem Berishën) unë edhe Dema, jemi ftu për darkë nga Adem Rama i cili është burri i vajzës së xhaxhait të Saliut. Në atë darkë kemi qënë rreth 20 vetë, dhe ftesa nga Ademi na është bërë se atë natë ai kishte mysafir Sali Berishën, xhaxhain e tij Zeqir Halil Berishën, ose babai i gruas së Ademit. Ky i fundit, Zeqiri, ka qënë një burrë shumë i mirë, i nderuar dhe i respektuar në Malësi të Gjakovës dhe i tillë ka vdekur. Po ashtu Adem Rama rrjedh nga një familje shumë e mirë, dhe ai vetë është burrë i mirë. Për vitet që unë kam punue në Margegaj kam patur marrëdhënie shumë të mira, si me Ademin, dhe me burrin e motrës së Saliut që banon po në Margegaj, Dem Alinë dhe sot ruaj respekt për ta.
Në vitin -91 isha në Tiranë dhe rastësisht kam takue Dem Berishën dhe Dema më ka thënë që të shkojmë të shpia e Saliut për ta takuar. Kemi shkue dhe na ka prit e shoqja Liria. Kemi prit pak kohë, kemi pi kafe. Ishte koha që Saliu të vinte por ai u vonue. Kuptohet ai kishte shumë takime ne atë periudhë. U bë vonë se ra mbramja dhe ne u larguem pa e taku Saliun.
Me Demën dhe Rustem Berishën, këta kushërinj të Saliut të dy, kemi qënë shokë shkolle në Institutin Bujqësor Kamëz dhe kemi patur marrëdhine shoqërore shumë të mira. Në vitet që isha student në institutit bujqësor Kamëz, kam njohur edhe kunatën e Saliut, Vjollca Ramën. Ajo punonte laburante. Vjollca më ka respektue dhe më ka ndihmue.
Por, jo vetëm mue por të gjithë tropojanët që ishim në shkollë ato vite. Marrëdhënien me mue Vjollca e ka pat të sinqertë dhe mue e neve na respektonte për hatrin e Saliut. Është e vërtetë që këtë e kam bisedue me Izet Haxhinë, për Saliun, njerëzit e tij, e mes tyre edhe për kunatën e Saliut. Di që i kam folur ndoshta me superlative për kunatën e Saliut dhe Izeti e ka nënkuptue si marrëdhënie dashurie. Gja të cilën nuk e kam thënë dhe nuk ka ekzistue.
Djali i xhaxhait të Saliut, Ibrahim Berisha, ish officer, ka punuar pak kohë në vitet -80 si komandant i një reparti artilerie në fshatin Babinë ose 4 km larg lagjes tonë. Në atë repart e bënim zborin unë edhe vëllai im Halili. Me Ibrahimin kemi patur marrëdhine shumë të mira dhe ai ka qënë edhe në shtëpinë tonë. Ruaj edhe sot respekt për të.
Pra, me të afërmit e Sali Berishës, kemi patur marrëdhenie të mira. Për të gjitha fatkeqësitë që na kanë ndodhur, ka ardhur për kryeshnosh (ngushëllim – shën.red) kushërini i afërt i Saliut dhe baba i Dem berishës, Ahmet Xhema dhe jam i bindur edhe sot që Ahmetit i jemi dhimbsur për fatkeqësitë që na kanë ndodhur. E zgjata pak tepër, fola me emra sepse siç thatë ju ne në Malësi pothuajse e njohim të gjithë njëri-tjetrin.
Mira Kazhani: Ju në atë kohë kishit respekt për zotin Berisha?
Hamdi Haklaj: Po në atë kohë kisha respekt.
Mira Kazhani: Ju folet për një darkë po nuk u zgjatët shumë. Më duket se keni folur për politikë a do na thoni çfarë u thatë në atë darkën me 20 veta?
Hamdi Haklaj: Ajo darkë ka qënë në Margegaj siç ju thashë në shtëpinë e Adem Ramës. Dhe darkën e ka kryesu me muhabet xhaxhai i Saliut por ka fol shumë edhe Saliu. Të paktën siç kisha dëgju, nëpër darka, ai nuk është se fliste shumë.
Po unë në natyrë jam ndoshta më i lirshëm sa duhet, dhe unë aty haptaz shfaqa mendimin tim për disa ish komunista, në atë kohë kanë qënë komunista edhe për disa këshilltar të cilët nuk ishin korrekt në punë, kishin shumë të meta. Dhe unë këto i shfaqa aty.
Në këtë kohë ka reaguar Saliu ka thënë që… Nuk më sulmoi mue pse fol keq për ata, kuptohet që Saliu nuk është i pazgjuar kur don. Por e mbrojti rendin socialist. As nuk foli për ata njerëz sepse thuajse dhe nuk i njihte, por e mbrojti rendin socialist, e mbrojti komunizmin. Me të drejtë sepse ishte komunist.
Në ato vite kishin fillu problemet ne Rumani po jo tjetër kund hala. Ne i nigjojshim në lajme, kuptohet nuk kishim shumë dijeni se deri ku kish shku gjendja në Shqipëti por kuptohet që e shihnim gjendjen ekonomike. Aty muhabet ishim ka bajm, po kalonim mire. Por Saliu mbrojti atë vijen e ashpër të rendit socialist.
Mira Kazhani: Dhe dy vite më vonë, a diçka më shumë, ai shfaqet si figura e pluralizmit e demokracisë. Ndoshta është shtirur si komunist dhe ishte vërtetë democrat, z.Berisha?!
Hamdi Haklaj: Edhe mundet të ketë qenë… Saliu ka pas udhëtu jashtë që herët. Ka qenë i besuar i komunizmit. E kanë qit jashtë shtetit. Ka qenë në Francë. Në njëfarë mënyre edhe e kanë dasht. Edhe i kanë besue dhe duke ndejt me udhëheqjen kryesore ka marrë vesh shumë gjëra që ne të tjerët nuk i kemi marrë vesh ose nuk i kemi dit.
Kështuqë edhe mund të ketë qenë. Tani mendoj ndryshe që edhe mund të jetë kompromentu, në ato vite kur ka dalë në Francë diku nga -84 mund të jetë kompromentue nga kundërzbulimi i ndonjë shteti. Ka qenë në aktivitet të fuqishëm në atë kohë. Si CIA që desh me rrëzu komunizmin, me të drejtë dhe UDB-ja. Nuk e di kush mund ta ketë kompromentu. Por veprimet që ka bë më vonë të lënë përshtypjen që ai ka qënë i kompromentuar herët dhe jo kur ka marrë pushtetin.
Mira Kazhani: Në atë kohë çfarë thuhej nëpër tavolinat e Tropojës. Pse u zgjodh një mjek? Dhe nëse ai u vetzgjodh, si ja doli? Pse pikërisht Sali Berisha?
Hamdi Haklaj: Ai ka qenë i zgjedhuri i Ramiz Alisë. Dihen fjalimet që ka fol. Unë nuk kam pse hyjë në atë temë sepse janë faktet. Ai ka qenë i besuari i tyre. Ai i ka fotografitë me fëmijët e Enver Hoxhës, me udhëheqësa të tjerë të kohës. Dhe nuk po them se ato fotografi janë të këqija. Nëqoftëse në atë kohë kam pas një diçka që thoja me vete se Enver Hoxha është shumë i egër ose e ka regjimin shumë të egër. Tash mendoj krejt të kundërtën. Enver Hoxha paska qenë njeriu më atdhetar që ka pas deri sot. Ndofta nuk paska pas tjetër më atdhetar sepse nuk ka dal kurrgja sepse edhe gruan e Enver Hoxhës për kafe e kanë shti në burg. Ne mendojshim se kur të futet ajo në burg ka për të dal hataja! Përfundimisht ke pi kafe shumë e ke pi kafe pak.
Kështu që po mendoj se ata paskan qenë shumë më të pastër, sesa këta që erdhën mbrapa. Tani ma merr mendja se komunizmi paska qenë shumë më i mirë sesa kjo që po quhet demokraci. Se ai ka qenë një regjim që i ka pas ardh fundi. Por normalisht kur ke me zgjedh mes dy të këqijave, ai regjim ka qenë e keqe shumë shumë ma e vogël se kjo që erdhi.
Mira Kazhani: Ju kur e thoni këtë zoti Hamdi keni parasysh historinë e familjes tuaj apo dilni edhe përtej dramës tuaj familjare. Mendoni që demokracia erdhi si një regjim i dytë e i vështirë për të gjithë shqiptarët?
Hamdi Haklaj: Më fal po bëj vetëm një ndërhyrje: Thirrmë Hamdi. Se unë jam mësu me më thir shoku tana herët. Edhe Saliut nuk mundem me i thirr zoti, sepse edhe kur i kam thirr, i thirrsha shoku. Kështu që thirrëm vetëm Hamdi.
Mira Kazhani: Patjetër. Nuk është aspak problem për mua. Është vetëm një etikë profesionale me kënaqësi do t’ju thërras gjatë intervistës Hamdi. Madje po të dëshironi edhe shoku Hamdi?!
Hamdi Haklaj: Veç Hamdi me më thirr. Se unë s’kam qenë as në parti.
Mira Kazhani: Ju nuk keni qenë komunist?
Hamdi Haklaj: Jo
Mira Kazhani: Si erdhi pluralizmi, jo vetëm në familjen tuaj por në përgjithësi në Tropojë kishte një lloj gëzimi ne ajër që në front të parë, prijësi i demokracisë ishte një tropojan?
Hamdi Haklaj: Pa ardh tropojani dhe pa ardh kurrkush, fakti është që populli në shumicë e ka desh ndryshimin e regjimit. Edhe vetë komunistat e kanë desh dhe komunistat e kanë rrëzue. Sepse nuk kanë pas asnjë fuqi. Kanë qenë të persekutuarit politik, për të cilët është bë një padrejtësi e madhe. Nuk flas për ata që e kanë vetquajt veten të persekutuar politik, por të persekutuarit politik janë mundu e kanë vdek burgjeve, dhe faktikisht ajo është shtresa më e vujtun dhe muj me të thënë një gja që nëqoftëse del vetëm një i persektuar politik në malësinë e Gjakovës që quhet Tropoja që thotë se gjyshi im, xhaxhallarët e mi, ose baba im, ose ne vllazrit, ose fëmijët e xhaxhallarëve kanë pas një qëllim sado të vogël të keq ndaj tyre atëherë ata kanë të drejtë. Kurrë si kena urry. Ne nuk na ka urry shteti (flet për periudhën e diktaturës) as nuk na ka dash shumë. Kemi pas marrëdhënie të mira.
Mira Kazhani: A e mbështetët ju Hamdi dhe familja juaj zotin Berisha në ato vitet e para. Fakti që ju jeni gjendur në Tiranë pikërisht në ato fillime, dhe keni patur një mundësi për tu takuar me të së bashku me Dem Berishën siç treguat pak më sipër. A ishit atje për një takim për ti dhënë zemër , për të krijuar ndoshta një urë mes asaj që po ndodhte në Tiranë dhe Tropojës?
Hamdi Haklaj: Unë me Demën kemi pas marrëdhënie shoqërore dhe kemi qenë në shkollë bashkë dy vjet në Tiranë. Ai është mbrapa meje, më i ri. Dhe kemi punu bashkë disa vite. Kemi qenë në shtëpinë e njërit-tjetrit. Dhe mu më ka thënë si shok që më ka pas për me shkue të Saliu dhe kur kam shku të Saliu me një fjalë, kam shku si një njeri që don me e taku, me marr mendimin e tij se në çfarë drejtimi me e ndihmu. Për me bë diçka ma mirë. Nuk kam shku me dhanë unë ndonjë mendim por me marr mendime prej Saliut. Për Tropojën mund ti flisja edhe unë se ndoshta isha më në korrent të situatës e ngjarjeve në Tropojë, më shumë sesa Saliu edhe ose ai kishte rreth të tij familjarë atje. Po sa më shumë të bahen aq më mirë është.
Mira Kazhani: Kur u kris marrëdhënia?
Hamdi Haklaj: Po mundem me të fol për fillimet e pluralizmit, ku faktikisht vllai im dhe unë e kemi fillu kontradiktën më herët sidomos më shkallën e lartë të partisë, me sekretarin e partisë. Nuk e di sa ju intereson por mundem me ju sqaru pak. Në fillimet e pluralizmit fatkeqësisht unë dhe vllai Shkëlqimi, kemi qenë përkrahës, të interesuem, kemi patur dëshirë që atë që quhet PD ta udhëheqi Sali Berisha!
Në vitet 89-90, vëllai im Halili i cili kishtë 4 ose 5 vite që ishte bë komunist e akuzonte hapur ish-sekretarin e parë të Tropojës Ragi Ballën si hajdut dhe të korruptuem me fakte konkrete.
Dihet që në atë periudhë ish-sekretari i parë, dihet e kam fjalë për ata në Tropojë, e din edhe vëllai i Azem Hajdarit, Rasim Hasani, e ka vëlla nga nëna. Ai ka qënë në komitetit e partisë dhe e di krejt ngjarjen. Ish sekretari i parë Ragip Balla, ka bërë të pamundurën që ta përjashtojë nga partia dhe të fus në burg vëllain tim, Halilin. Që mos të përjashtohet nga partia e kanë mbrojt ish komunistët e organizatës së partisë dhe sekretari i asaj organizate Mond Doçi. Këta nuk e kanë pranue urdhrin e sekretarit të parë që të përjashtonte Halilin. Ndërsa arrestimin e kërkuem nga Ragip Balla e ka pengue një burrë shumë i nderum, ish-kryetari i gjykatës së Bajram Currit, Shaqir Gradica.
Po ashtu unë në një mbledhje të zgjerueme, aktiv të kooperativës bujqësore që u bëjshin në atë kohë, i organizum në Bujan, i cili organizohej nga sekretari i parë Ragip Balla, kam kritikue disa komunista dhe këshilltar të cilët duhet të kryenin punën. Afërsisht të njëjtën gjë që kam bë në darkën me Saliun. Në atë mbledhje kam patur një përplasje të ashpër me sekretarin e parë. Në këtë periudhë 89-90 nuk ka patur pluralizëm dhe nuk ka pas filluar asnjë lëvizje e dukshme kundër rendit komunist. Atë që thashë më lart ne e dëshironim që vendi të udhëhiqej nga njerëz të drejtë, të pastër dhe të pakorruptum.
Sali Berisha megjithëse e njihja si komunist fanatik, kisha bindjen si të pakorruptum. Dhe për këtë kam ushtru edhe ndikimin tim tek të afërmit e mij, për Saliun. Pra kam fol mirë për Saliun. Në atë kohë unë edhe ne, nuk kishim ndonjë person ose kandidaturë më të mirë në krye të lëvizjes të quajtur demokratike sesa Saliun. Siç ju thashë edhe më lart kemi patur marrëdhënie shumë të mira.
Për fatin tonë të keq në kohën që bëheshin përpjekjet ose më qartë kur bëhej lufta e brrylave për kryetar të PD-së, brenda ish kryesorëve të PD-së s’po i përmend të gjithë emrat tani, Neritan Ceka, Aleksandër Meksi, Gramoz Pashko, më ka ra me i njoft tek Hotel Tirana se në atë kohë kam qëndru shumë në Tiranë, kemi dhënë edhe ne një kontribut modest që Saliu të zgjidhej kryetar.
Ky kontribut është dhënë nga vëllai im Halili me kërkesën e Izet Haxhisë. Në atë periudhë, unë,vëllai Halili, e disa të afërm tonë kishim disa ditë që qëndronim tek Hotel Arbëria. Fill pas lejimit të pluralizmit dhe daljes së PD në skenën politike, vëllai im Shkëlqimi ka kërku të bëhej anëtar i PD. Është pranue dhe i ka pas ardh tesra e PD-së të cilën nuk e ka marr. Jo se nuk ka dasht por dy tre persona aty në fshat ja kanë fsheh; i kemi dit edhe kush janë; nga frika se Shkëlqimi po j’ua merr drejtimin e organizatës së PD.
Mendoj se nuk e di nëse kanë pas tjetër gjë. Ka qenë po Shkëlqimi, i cili është vra i pari nga vllazrit e mi. Me urdhrin e Sali Berishës. Pra ne si familje kemi qenë për pluralizmin dhe nuk kemi qenë kundër demokracisë ne Shqipëri si dhe as kundër Saliut. Por pas 2 prillit 1991, ka ndryshuar mendimi dhe bindja ime dhe e jona për Saliun.
Nesër e në vijim do të lexoni:
Çfarë di Hamdi Haklaj për 2 prillin dhe autorët e vrasjes së Arben Brocit
Ku ndodhet sot kaseta e famshme me regjistrimin e Berishës, nga e cila thuhet se nisi seriali i vrasjeve në Tropojë
Çfarë thotë për rrëfimet e fundit në DITA të Izet Haxhisë dhe Jaho Mulosmanit mbi vrasjen e Hajdarit?
Detajet e natës së 12 shtatorit dhe 14 shtator
Si i përgjigjet pyetjes “çfarë do t’i thoje sot Sali Berishës”.
